του Γιάννη Πανούση
Το πρωί το σώμα μου άλλαξε
και με κατηγορεί…
Γ. Απαρθινός, Συνειδησιακό
Η επείγουσα ανάγκη, ως εκ φύσεως απρόοπτη κατάσταση, ως απρόβλεπτη επέλευση αποτελέσματος μη δυνάμενου να πιθανολογηθεί με βάση την πείρα και τη λογική, μπορεί μεν να χρήζει άμεσης νομοθετικής ρύθμισης, αλλά δεν δικαιολογείται πάντοτε.
Π.χ., ως νομικός πιστεύω ότι:
- Δεν νοείται μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης ούτε ρύθμιση – μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, γενικών ή ατομικών θεμάτων.
- Δεν προσφέρει τίποτα στο κοινοβουλευτικό έργο η έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, όταν συναφή νομοσχέδια εκκρεμούν στη Βουλή, ή όταν σε σχετικό νομοσχέδιο η Βουλή έχει ευθέως ή έμμεσα εκφράσει επιφυλάξεις.
- Χρειάζεται ιδιαίτερη μέριμνα ώστε οι – έστω – εξαιρετικού χαρακτήρα διατάξεις, να μην αντιτίθενται σε συνταγματικές αρχές και να μην οδηγούν – έμμεσα έστω – σε νέα ερμηνευτικά σχήματα.
- Η νομοθετική πρόβλεψη δεν πρέπει να ανατρέχει ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον, αλλά να ρυθμίζει – έστω απρόβλεπτες – καταστάσεις του παρόντος.
Η οικονομική κρίση μπορεί – ίσως καμιά φορά και να πρέπει – να αντιμετωπίζεται με προσφυγή στο άρθρο 44 §1 Σ, όμως η ενσωμάτωση των ΠΝΠ σε σχέδιο νόμου, υπερβαίνει εντέχνως το θέμα των εξουσιοδοτήσεων (οι οποίες ως γνωστόν απαγορεύονται για τις ΠΝΠ), ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν ένα μωσαϊκό διατάξεων, ασύμβατων μεταξύ τους, που σε τελική ανάλυση δεν αποτελούν και το καλύτερο παράδειγμα καλής νομοθέτησης και καλής διακυβέρνησης.
Από την πολιτική αναγκαιότητα στο θεσμικό παράδοξο και στο νομοθετικό monstrum, η απόσταση δεν είναι μεγάλη.
Καλό θα’ ναι να μην τη διανύσουμε.
Υ. Γ. Υπογραμμίζω ότι αν η διαδικασία νομοθέτησης δεν ακολουθεί την κοινοβουλευτική παράδοση, τότε πολύ δύσκολα θα πείσουμε την κοινωνία ότι το πολιτικό σύστημα αλλάζει νοοτροπία και πρακτικές.
* Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι Βουλευτής ΔΗΜΑΡ
