Της Λώρης Κέζα
Τηλεφωνικά κέντρα του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας.
Πρώτη ανάγνωση.
Οι ασφαλισμένοι του Δημοσίου πληροφορήθηκαν κάποτε ότι μπορούν να τηλεφωνούν στον τριψήφιο αριθμό 184 και να κλείνουν ραντεβού με γιατρό. Κατόπιν πληροφορήθηκαν ότι το 184 θα αντικατασταθεί από άλλα τηλεφωνικά κέντρα, 14884, 14900. Το πώς λειτούργησαν αυτά τα κέντρα μπορούμε να το μάθουμε από συζητήσεις στην ολομέλεια της Βουλής. Η πρώτη ερώτηση τέθηκε στη Βουλή τέλος Αυγούστου από τον Ανεξάρτητο Έλληνα Κώστα Μαρκόπουλο.
Τι μαθαίνουμε λοιπόν από όσα είπε στην Ολομέλεια ο βουλευτής Ευβοίας: «Από το 184 και ένα τηλεφωνικό κόστος της τάξεως του 0,03 ευρώ ανά τηλεφώνημα έχει φτάσει η κλήση από σταθερό ως 1,08 ανά λεπτό, που σημαίνει τριάντα φορές πάνω ανά λεπτό και ενδεχομένως εκατόν πενήντα φορές πάνω ανά τηλεφώνημα». Διατρέχουμε τα πρακτικά για να μάθουμε κι άλλα. Για την υπηρεσία του 184 το κράτος πλήρωνε σε ιδιωτική εταιρεία περί τα 10 εκατομμύρια ευρώ και οι ασφαλισμένοι άλλα 2 εκατομμύρια. Επειδή λοιπόν θεωρήθηκε πανάκριβο έγινε ανάθεση του έργου αλλού, «σε πεντέξι εταιρείες».
Έρχονται λοιπόν αυτές οι εταιρείες να μοιραστούν τα εκατομμύρια. Με ανάθεση. Πώς γίνεται αυτό; Αφενός δεν μπορεί να υπολογιστεί προκαταβολικά η επικοινωνία των ασφαλισμένων. Ενδέχεται όλοι οι κάτοικοι των Δωδεκανήσων αίφνης να σταματήσουν να κλείνουν ραντεβού και ο ιδιώτης να φαλιρίσει. Υπάρχει κι άλλη παράμετρος. Το κράτος σταματά να πληρώνει και πασάρει το κόστος στον καταναλωτή. Οπότε τα έξοδα για τα πενταψήφια τηλεφωνικά κέντρα δεν υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο. Το Ελεγκτικό Συνέδριο έχει δεμένα τα χέρια: η συναλλαγή αφορά τον ασθενή που δίνει περίπου 6 ευρώ για κάθε τηλεφώνημα στον ιδιώτη.
Η απάντηση του κ. Γ. Σαλμά, υφυπουργού Υγείας, ήταν ότι πέτυχε μια έκπτωση 10% στα τιμολόγια. Ίσως να επαναφέρει το 184. Σημειωτέον η εταιρεία που ανέλαβε σε πρώτη φάση συμμετείχε και στη δεύτερη φάση.
Τηλεφωνικά κέντρα του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας.
Δεύτερη ανάγνωση.
Αναρωτιόμαστε τι προσόντα χρειάζεται ένας εργαζόμενος για να απασχοληθεί σε ένα τηλεφωνικό κέντρο που κλείνει ραντεβού με γιατρούς. Πρέπει να είναι ευγενής, υπομονετικός, ταχύς. Αναρωτιόμαστε τι εξοπλισμό χρειάζεται ένα γραφείο που κλείνει ραντεβού με γιατρούς. Κάποιους υπολογιστές κι ένα σύγχρονο τηλεφωνικό κέντρο. Δηλαδή δεν χρειάζεται ούτε ομάδα επιστημόνων που φτιάχνουν διαστημόπλοια ούτε εξοπλισμός από το CERN. Δηλαδή δεν υπήρχε κανένας, μα κανένας λόγος να ανατεθεί η υπηρεσία σε εξωτερικούς συνεργάτες. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να δημιουργηθεί μια νέα αγορά των 12 εκατομμυρίων, έξω από τις λειτουργίες του Δημοσίου.
Η ιδέα για τα τηλεφωνικά ραντεβού συζητήθηκε στα χρόνια των Μνημονίων. Ακόμη και τώρα, μετά την ψήφιση του τρίτου πακέτου μέτρων κι ενώ επίκεινται διωγμοί δημοσίων υπαλλήλων, το κράτος αντιμετωπίζει τους δικούς του εργαζόμενους σαν να είναι άχρηστοι. Κι ενώ οι πολιτικοί πείθουν την κοινή γνώμη ότι στα υπουργεία είναι όλοι τεμπέληδες και περιττοί, δεν δίνουν στο Δημόσιο την ευκαιρία να δουλέψει. Η υπηρεσία των τηλεφωνημάτων θα μπορούσε να λειτουργεί άψογα ως υπηρεσία του υπουργείου Υγείας.
Υπάρχουν στελέχη στον δημόσιο τομέα για να οργανώσουν μια νέα υπηρεσία, υπάρχει δυνατότητα μετατάξεων, υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό να στηρίξει το εγχείρημα. Αλλά όχι. Η δουλειά δίδεται έξω. Το ίδιο γίνεται και με άλλες δουλειές: η καθαριότητα, η φύλαξη, τα λογιστικά έχουν αρχίσει να ανατίθενται με outsourcing. Στον ιδιωτικό τομέα οι εξωτερικοί συνεργάτες σημαίνουν μείωση των δαπανών. Έχει υπολογιστεί άραγε το όφελος από την ανάθεση του 184 σε ιδιωτικές εταιρείες; Όχι. Απλώς επικρατούν τα στερεότυπα: ο εξωτερικός συνεργάτης είναι καλός, ο δημόσιος υπάλληλος είναι άχρηστος.
