του Κωνσταντίνου Ζούλα
Στο μυαλό του Φώτη Κουβέλη θα ήθελαν να είναι από χθες τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν αν η προαναγγελία της παραίτησής του στην επικείμενη Κεντρική Επιτροπή και σε συνέδριο που θα ακολουθήσει είναι μια απόφαση ειλικρινής ή ένας πολιτικός ελιγμός για να παραμείνει στη θέση του. Ζήτημα που ενέχει βέβαια και ευρύτερη πολιτική σημασία, δεδομένου ότι η ΔΗΜΑΡ μπορεί μεν να κατέρρευσε στις κάλπες με 1,2%, αλλά εξακολουθεί να διαθέτει 14 βουλευτές και επομένως να επηρεάζει καθοριστικά τις εξελίξεις. Πολύ περισσότερο όταν από τη στάση και των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ θα κριθεί αν η Βουλή θα διαλυθεί ενόψει της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας ή αν θα βρεθεί ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να συνεχίσει τη θητεία της και πέραν του φθινοπώρου.Τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ διχάστηκαν μόλις δημοσιοποιήθηκε το μεσημέρι η πρόθεση παραίτησης. Κάποιοι υποστήριζαν ότι ο κ. Κουβέλης έχει ήδη προαποφασίσει τη διαδοχή του. Οι περισσότεροι, ωστόσο, ισχυρίζονταν ότι η παραίτηση είναι προσχηματική και ότι αυτό που στην πραγματικότητα επιθυμεί ο κ. Κουβέλης είναι να του ζητηθεί από την πλειοψηφία να παραμείνει πρόεδρος.
Το ερώτημα μάλλον δεν θα απαντηθεί πριν από την Κ.Ε. του επόμενου Σαββάτου. Αν η πλειοψηφία κάνει αποδεκτή την παραίτηση Κουβέλη, τότε είναι βέβαιον ότι η ΔΗΜΑΡ θα οδηγηθεί αμέσως σε συνέδριο. Σε μια τέτοια περίπτωση, ήδη από χθες αρκετοί υποστήριζαν ότι οι κ. Σπ. Λυκούδης και Γ. Πανούσης θα είναι οι διεκδικητές της θέσης του, δεδομένου ότι ο μεν πρώτος ηγείται εδώ και καιρό της μειοψηφικής τάσης της ΔΗΜΑΡ, η οποία προτάσσει την ανάγκη συνεργασίας με την «Ελιά» και το «Ποτάμι», ενώ ο δεύτερος, έχοντας πλέον συγκροτήσει και ομάδα βουλευτών και τονίζοντας χθες ότι το πολιτικό μέλλον της ΔΗΜΑΡ βρίσκεται «σε μια κυβερνώσα Αριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ», έκανε χθες μια δήλωση που για πολλούς επιβεβαίωσε τις ηγετικές φιλοδοξίες του: «Σέβομαι την επιλογή του κ. Κουβέλη, καθώς είμαι βέβαιος ότι με την ευαισθησία που τον διακρίνει παραιτήθηκε οριστικώς και αμετακλήτως για να ανοίξει ο δρόμος της διαδοχής του και όχι για να επιδιώξει την επανεκλογή του».
Στο περιθώριο της χθεσινών εξελίξεων διεκινείτο και μια θεωρία από το μέλλον. Κάποιοι υποστήριζαν ότι ο κ. Κουβέλης, έχοντας πιθανώς στο μυαλό του την Προεδρία της Δημοκρατίας, μεθοδεύει μια αξιοπρεπή έξοδο από τη ΔΗΜΑΡ –π.χ. με την ανάδειξή του σε επίτιμο πρόεδρό της– προκειμένου, όταν φτάσει η ώρα, να προταθεί ως ιδανική λύση και από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ για τη διαδοχή του κ. Παπούλια.
Ολα τούτα, ωστόσο, το πιθανότερον είναι να αποδειχθούν μόνον φανταστικά σενάρια, καθώς, όπως τονίστηκε, η πλειοψηφία των στελεχών της ΔΗΜΑΡ εκτιμούσε ότι ο κ. Κουβέλης δεν επιθυμεί να εγκαταλείψει τη θέση του. Αλλωστε, χθες, ακόμη και τα στελέχη της μειοψηφίας χαρακτήριζαν εντελώς εσφαλμένη την προαναγγελία παραίτησης, ενώ ο κ. Λυκούδης φερόταν αποφασισμένος να πρωτοστατήσει για να μη γίνει αποδεκτή από την Κ.Ε. Ο πρώην γραμματέας, ωστόσο, θεωρούσε εγκληματικό για το κόμμα να οδηγηθεί τώρα σε νέο συνέδριο και τόνιζε ότι «αν κάτι οφείλει να πράξει ο κ. Κουβέλης, είναι να αρχίσει εδώ και τώρα διάλογο χωρίς όρους με την “Ελιά” και το “Ποτάμι” και να αλλάξει εκ βάθρων τη στρατηγική του». Συνεργάτες, ωστόσο, του κ. Κουβέλη τόνιζαν ότι «συνέδριο θα γίνει ούτως ή άλλως γιατί ο πρόεδρος θέλει να κριθεί η παραίτησή του όχι μόνον από την Κ.Ε. αλλά και από το ανώτατο αυτό όργανο». Στοιχείο που επίσης ερμηνεύθηκε ως δηλωτικό της πρόθεσης Κουβέλη να παραμείνει πρόεδρος στο κόμμα του παρά τη συντριβή του.
Via : www.kathimerini.gr
