του Γιάννη Παντελάκη
Το Πάσχα στη Σίφνο, κάποιοι κάτοικοι είχαν παράπονα. Θα έπρεπε να μετακινηθούν από ένα χωριό σε άλλο για να κάνουν επιτάφιο, ανάσταση κ.ο.κ., γιατί οι παπάδες του νησιού δεν επαρκούσαν. Το νησί έχει περισσότερες από 360 εκκλησίες και μοναστήρια, άρα για να καλυφθεί εκείνες τις ημέρες πρέπει να έχει περίπου ανάλογο αριθμό παπάδων.
Ρώτησα πόσοι είναι οι παπάδες του νησιού. Μου απάντησαν πως δεν ξεπερνούσαν τους 5-6. Μου φάνηκαν πολλοί, τους φάνηκαν λίγοι. Ρώτησα πόσοι είναι οι γιατροί του νησιού. Ελάχιστοι και μερικές φορές κανένας ! Πέρυσι, ο δήμαρχος του νησιού Ανδρέας Μπαμπούνης κατήγγειλε πως ένας αγροτικός γιατρός που επισκεπτόταν το νησί, σταμάτησε να πηγαίνει από την γειτονική Σέριφο γιατί το νοσοκομείο Σύρου αρνείται να του δώσει εκτός έδρας.
Κι όμως, ποτέ κανένας δεν διανοήθηκε να προτείνει στην Πολιτεία να μειωθούν οι παπάδες του νησιού και ν αυξηθούν οι γιατροί. Να ιεραρχηθούν δηλαδή τα προβλήματα και οι αναγκαιότητες και με δεδομένη την κρίση, να δοθούν κίνητρα για επαρκή ιατρική περίθαλψη στο νησί με διορισμούς γιατρών σε βάρος των ιερέων. Θεωρούν άραγε πιο αναγκαίους τους παπάδες από τους γιατρούς; Προφανώς. Παρότι, ιδιαίτερα τους χειμωνιάτικους μήνες, η επικοινωνία με το κέντρο είναι προβληματική και τα επείγοντα περιστατικά αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη δυσκολία. Κάποιο καίκι να πάει τους ασθενείς ως την Σύρο αν τα μποφόρ το επιτρέψουν ή κάποια ελικόπτερα, αν είναι διαθέσιμα, για να τους μεταφέρει ως την Αθήνα. Αν προλάβουν…
Η μικρή αυτή ιστορία, είναι ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα που οδηγούνται σε απόλυση χιλιάδες υπάλληλοι από άλλους τομείς του δημοσίου. Και παράλληλα, ενδεικτική αντιλήψεων μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας . Οι αντιλήψεις αυτές δεν είναι κυρίαρχες και διαδεδομένες μόνο στη Σίφνο. Σε όλη τη χώρα υπάρχουν. Και όχι μόνο σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, αλλά σχεδόν στο σύνολο του πολιτικού κόσμου. Το …αξίωμα «δεν πειράζουμε τους ιερείς», ίσως να είναι το μοναδικό στο οποίο συμφωνούν όλα τα κόμματα. Αν δεν ξεγελιέμαι, δεν υπάρχει πολιτικός φορέας που να πρότεινε τη μείωση του αριθμού των ιερέων, αρχιερέων και λοιπών, ως εναλλακτική ή ισοδύναμη πρόταση στις απολύσεις και διαθεσιμότητες καθηγητών ή σχολικών φυλάκων.
Δυο μήνες πριν, είχα αναρωτηθεί γι αυτό το θέμα ταμπού στη χώρα μας. Φυσικά δεν πήρα απάντηση από κανένα, ούτε καν από εκείνους που συγκυβερνούσαν τότε και δηλώνουν ότι έχουν αριστερό πρόσημο. Ούτε τώρα θα πάρω. Ούτε από αυτούς, ούτε από τους υποτιθέμενους φιλελεύθερους κάθε είδους, ούτε από Αριστερούς με ή χωρίς εισαγωγικά. Είναι προφανές πως οι ιεραρχήσεις σ’ αυτή τη χώρα έχουν γίνει, είναι δεδομένες και είναι παγιωμένες. Οι παπάδες αποτελούν μια από τις σταθερές μας.
Για την ιστορία μόνο του θέματος να θυμίσω πως οι ιερείς στη χώρα φτάνουν περίπου τις 10.000 χιλιάδες. Αμείβονται από το δημόσιο και δεν αρκούνται στο μισθό τους. Όλοι γνωρίζουμε πως αθροίζουν εισοδήματα από κάθε είδους δραστηριότητες (γάμους, βαφτίσια, κηδείες κ.α.) τα οποία μάλιστα ξεφεύγουν από την εμμονή του Στουρνάρα ν αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή.
Κάποιος θα σκεφτεί, πως αυτή η ηχηρή σιωπή απέναντι στους ανέγγιχτους παπάδες, έχει μεταφυσικές αιτίες. Ίσως σκέφτονται πως εκεί ψηλά που θα πάμε όλοι, θα έχουν να δώσουν λόγο στον ύψιστο επειδή δεν φέρθηκαν καλά στους εκπροσώπους του ! Είναι και αυτή μια εξήγηση. Υπάρχει και μια δεύτερη. Ότι δεν θέλουν να συγκρουστούν με την πανίσχυρη εκκλησιαστική ιεραρχία η οποία επηρεάζει ψήφους και συνειδήσεις…
