Γιάννης Α. Μυλόπουλος

Εν μέσω διεθνούς καταδίκης και κατακραυγής, ακόμη και από συντηρητικά ΜΜΕ, της αυταρχικής, ακροδεξιάς και εχθρικής προς τους θεσμούς της Δημοκρατίας κυβέρνησης Μητσοτάκη που γυρίζει την Ελλάδα δεκαετίες πίσω, σε αλήστου μνήμης εποχές δικτατορίας σύμφωνα πάντα με τα διεθνή δημοσιεύματα, η ελληνική κυβέρνηση σκληραίνει ακόμη περισσότερο τη στάση της και οδηγείται σε ακόμη πιο ακροδεξιές και αντιδημοκρατικές επιλογές.

Η διαρκής προσπάθεια συγκάλυψης του ελληνικού Watergate, η βύθιση στα σκοτάδια της αδιαφάνειας της κατ’ επίφαση πλέον Επιτροπής… Διαφάνειας της Βουλής με πρόσχημα το απόρρητο της ΕΥΠ, το πέταγμα της μπάλας στην κερκίδα του αντιπερισπασμού για τις υποκλοπές των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων δημοσιογράφων και πολιτικών και τέλος η επίσημη έναρξη της παρουσίας πανεπιστημιακής αστυνομίας στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, με πρώτο το πανεπιστήμιο της Αθήνας, είναι οι πρώτες αντιδράσεις ενός καθεστώτος που υποφέρει από παθολογική αλλεργία σε κάθε τι δημοκρατικό.

 Η διεθνώς πρωτότυπη και συγχρόνως ακραία αυταρχική επιλογή της συγκρότησης πανεπιστημιακής αστυνομίας για τον περιορισμό των ελευθεριών σε ένα θεσμό που, σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό, συνδέεται εξ ορισμού με την ελευθερία της σκέψης, του λόγου και της διακίνησης των ιδεών, αναμφίβολα έχει και μια συμβολική, αλλά και μια πρακτική διάσταση. Όπως έχει και ένα επικοινωνιακό πρόσχημα που τη δικαιολογεί.

Ο συμβολισμός που κρύβεται πίσω από τη μόνιμη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια, που ως κεντρική τους αποστολή έχουν την παραγωγή και τη μετάδοση της επιστημονικής γνώσης, είναι προφανής.

Η κατίσχυση της κρατικής εξουσίας εκεί όπου γεννιούνται οι ιδέες και καλλιεργείται η ελεύθερη σκέψη, εκεί δηλαδή που αναπτύσσεται η αμφισβήτηση ως πρωταρχική πηγή γνώσης, είναι αναμφίβολα ο κεντρικός στόχος.

Η μόνιμη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων εκεί όπου η ελεύθερη σκέψη και η αντίσταση σε κάθε μορφή εξουσίας αναγορεύονται σε αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις για την παραγωγή και τη μετάδοση της γνώσης, συμβολίζει τη νίκη της δύναμης της κρατικής βίας απέναντι στην ελευθερία του πνεύματος.

 Μια νίκη που είναι συνώνυμη με τον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό που εντέλει οδηγούν στην κατάλυση της Δημοκρατίας.

Η πρακτική διάσταση της επίδειξης αστυνομικής δύναμης στα πανεπιστήμια είναι η καταστολή κάθε απόπειρας αμφισβήτησης της κρατικής εξουσίας στη ρίζα της.

Η παρουσία αστυνομικών δυνάμεων εκεί όπου συναντιούνται καθημερινά χιλιάδες φοιτητές, προετοιμάζοντας με τις σπουδές τους το δικό τους μέλλον και μαζί με αυτό και το μέλλον της χώρας, έχει τη δική της ξεχωριστή πρακτική αξία για ένα ανελεύθερο καθεστώς.

 Όσο για το πρόσχημα, αυτό οπωσδήποτε το εμπνεύστηκαν από την αρχαία τραγωδία, καθώς ενέχει έντονα στοιχεία τραγικής ειρωνείας.

Σε μια χώρα δηλαδή που η κερδοσκοπία και η αισχροκέρδεια βαφτίστηκαν ελεύθερη αγορά και μαστίζουν τους πολίτες, σε ένα κράτος που λειτουργεί με όρους μαφίας, αποκαλώντας εθνική ασφάλεια την παράνομη παρακολούθηση δημοσιογράφων και πολιτικών αρχηγών για λόγους εκβίασης, σε μια χώρα όπου το οργανωμένο έγκλημα κυκλοφορεί ελεύθερο στους δρόμους και οι δολοφονίες δημοσιογράφων που ερευνούν σκάνδαλα παραμένουν ανεξιχνίαστες, το πρόβλημα επικεντρώθηκε στην πάταξη της ανομίας, στο κυνήγι δηλαδή ανεμόμυλων, εντός των πανεπιστημίων.

Ακόμη μια τραγική ειρωνεία της παρουσίας αστυνομικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια είναι ότι η μόνη ένοπλη εγκληματική ενέργεια εντός πανεπιστημίου, συνέβη πρόσφατα από εξωπανεπιστημιακούς στο αστυνομοκρατούμενο ΑΠΘ, λίγα μέτρα πιο πέρα από το σημείο όπου στρατοπεδεύουν μόνιμα τους τελευταίους μήνες διμοιρίες των ΜΑΤ.

Το αυταρχικό καθεστώς που η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να εγκαταστήσει στη χώρα πνέει τα λοίσθια, κάτω από το βάρος της λαϊκής δυσφορίας και της διεθνούς κατακραυγής. Και γι’ αυτό το λόγο δίνει τα ρέστα του.

Όπως ο τύραννος των Θηβών Κρέων στην Αντιγόνη του Σοφοκλή προχωρεί αδιάλλακτος μέχρι τέλους στην ύβρη να θανατώσει την Αντιγόνη, επειδή αντιστάθηκε στον τύραννο και έθαψε τον αδερφό της, υπακούοντας στον ηθικό νόμο και όχι στο νόμο που επέβαλε ο Κρέων με τη δύναμη της εξουσίας, έτσι και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αδιάλλακτη προχωρεί στην έξοδο.

Εκεί όπου θα συμβεί η κατάρρευσή της. Ίδια με την κατάρρευση του Κρεόντα και όλων των τυράννων που προσπάθησαν να επιβληθούν με τη δύναμη της κρατικής βίας.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η Αντιγόνη της αμφισβήτησης της αυταρχικής κρατικής εξουσίας που συμβολίζει ο Κρέων, παραμένει αιώνιο σύμβολο αντίστασης και ελευθερίας.

Οι φοιτητές που αντιστάθηκαν στην επίσημη πρώτη της εγκατάστασης πανεπιστημιακής αστυνομίας στο εμβληματικό ΕΚΠΑ, δικαιώνουν τη διαχρονική τραγωδία του Σοφοκλή και προοιωνίζουν την πτώση του τυραννικού καθεστώτος.

Γιατί όπως κλείνει ο Σοφοκλής την… τραγικά επίκαιρη τραγωδία του: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερος γκρεμός από την ανθρώπινη ανοησία». 

* Γιάννης Α. Μυλόπουλος, Καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Πηγή : https://tvxs.gr