του Γιώργου Τσιάκαλου
Είναι τεχνικοί οι λόγοι που δεν επιτρέπουν το γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου, δήλωσε επανειλημμένα ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης, και έχει δίκιο, εάν αντιλαμβάνεται κυριολεκτικά το σχετικό αίτημα χιλιάδων ανθρώπων. Πράγματι είναι πολύ δύσκολο να εξαφανιστεί δια μιας από προσώπου γης αυτό το εγκληματικό τερατούργημα καθώς αποτελείται από 6.000 κυβικά μέτρα σκυρόδεμα, 800 τόνους χάλυβα, 20.700 μέτρα συρματοπλέγματος, 140.000 μέτρα κονσερτίνας (δηλαδή, λεπιδοφόρου συρματοπλέγματος) και 210.000 μέτρα σύρματος.
Το αίτημα όμως εννοεί την κατάργηση ενός σύνθετου φονικού συστήματος που εγκαθιδρύθηκε στα σύνορα του Έβρου με μοναδικό σκοπό να αποτρέπει κάθε ασφαλή αναζήτηση προστασίας στη χώρα μας, και να κατευθύνει τους πρόσφυγες σε θανατηφόρες διαδρομές. Ο φράχτης αποτελεί το θεμέλιο αυτού του συστήματος.
Υψώθηκε εκεί όπου τα σύνορά μας με την Τουρκία δεν είναι το ποτάμι, και οι άνθρωποι μπορούν να προσεγγίσουν την ελληνική επικράτεια με τα πόδια (πράγμα που το έκαναν για πολλά χρόνια μετά την κατάργηση των ναρκοπεδίων). Είναι θανατηφόρος και απόρθητος, και γι’ αυτό υποχρεώνει τους πρόσφυγες σε αναζήτηση άλλης διόδου. Αυτή άλλωστε ήταν η αποστολή του «σύρματος του ΝΑΤΟ», όπως είναι η ονομασία του, από την αρχή του σχεδιασμού του από τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στη Γερμανία στη δεκαετία του 1970.
Κατασκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε εσωτερικά στις μεγάλες αμερικανικές βάσεις με σκοπό τη δημιουργία υποχρεωτικής πορείας για πιθανούς «τρομοκράτες εισβολείς» που σε πρώτη φάση θα κατάφερναν να περάσουν τα εξωτερικά εμπόδια. «Απόρθητο» είναι επειδή δεν κόβεται με κανένα εργαλείο, και «θανατηφόρο» διότι ο «εισβολέας» αγκυλώνεται στις λεπίδες του και, καθώς αυτές λειτουργούν σαν αγκίστρι, κάθε κίνηση του οδηγεί σε επιδείνωση της κατάστασής του και, στο τέλος, στο θάνατο από αιμορραγία. Για το λόγο αυτό πουθενά δεν χρησιμοποιήθηκε ως εξωτερικός φράχτης, μέχρι την ημέρα που η Ελλάδα αποφάσισε να τον νομιμοποιήσει με την εγκατάστασή του στον Έβρο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι με απόφαση γερμανικού δικαστηρίου απαγορεύτηκε η χρήση του από ιδιώτες ακόμη και εσωτερικά στην ιδιοκτησία τους, ενώ η εταιρεία Mutanox του Βερολίνου αρνήθηκε να το προμηθεύσει στην κυβέρνηση της Ουγγαρίας (για την κατασκευή του γνωστού φράχτη) δηλώνοντας δημοσίως ότι η χρήση του αποσκοπεί αποκλειστικά στη ματαίωση εγκληματικών πράξεων, όμως ένας πρόσφυγας με ένα παιδί στην αγκαλιά του δεν είναι εγκληματίας αλλά θύμα που δικαιούται την προστασία μας.
Η αποτελεσματικότητα του φράχτη στον Έβρο συμπληρώνεται με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα όπως είναι οι θερμικές κάμερες, που ανιχνεύουν κινήσεις προσφύγων στο έδαφος της Τουρκίας -χωρίς η τελευταία να διατυπώνει οποιαδήποτε αντίρρηση!-, μεταφέρουν αυτόματα τα δεδομένα στο κέντρο της ΕΛ.ΑΣ. στην Αθήνα και στην τουρκική αστυνομία στην Ανατολική Θράκη, η οποία στο πλαίσιο της συνεργασίας που ισχύει από τον Μάιο του 2011 προβαίνει στη σύλληψη των προσφύγων.
Τα, πανάκριβα στη λειτουργία τους, τεχνολογικά μέσα είναι πολλά, και αυξάνονται καθημερινά ως αποτέλεσμα σχετικών ερευνητικών προγραμμάτων, όπως π.χ. είναι το πρόγραμμα Snoopy για την ανάπτυξη «τεχνητής μύτης» που ανιχνεύει κρυμμένους ανθρώπους.
Έτσι, η μόνη δυνατότητα που απομένει στους πρόσφυγες για να περάσουν στην Ελλάδα από την περιοχή του Έβρου είναι να διασχίσουν το ποτάμι με βάρκα ή κολυμπώντας. Είναι εκεί που θρηνούμε εδώ και χρόνια θανάτους, τους οποίους μόλις τώρα ανακάλυψαν και οι αρμόδιοι υπουργοί, για να δηλώσουν όμως ότι και ο Έβρος έχει νεκρούς όπως το Αιγαίο, και –«συνεπώς»- δεν ωφελεί να πέσει ο φράχτης!
Η αλήθεια είναι ότι και οι νεκροί του Έβρου σήμερα είναι αποτέλεσμα του φράχτη. Υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στον Έβρο και στο Αιγαίο: Στον Έβρο ο στρατός έχει τη δυνατότητα και προβαίνει σε παράνομες νυχτερινές επαναπροωθήσεις στην Τουρκία όσων δεν πνίγονται και δεν πεθαίνουν από το κρύο, ενώ στο Αιγαίο όσοι επιβιώνουν έχουν τουλάχιστον τη δυνατότητα να ζητήσουν την προστασία που δικαιούνται.
Αυτή είναι η αλυσίδα σχέσεων που κάνουν τον φράχτη υπεύθυνο για τους θανάτους στο Αιγαίο. Αναρωτιέμαι: οι «αρμόδιοι» υπουργοί δεν τη γνωρίζουν ή απλώς η εξουσία τους κάνει ανάλγητους και υποκριτές;
(Δημοσιεύτηκε σήμερα στην Εφημερίδα των Συντακτών)
*Ο Γιώργος Τσιάκαλος είναι ομότιμος καθηγητή παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Via : www.facebook.com
