του Παντελή Μπουκάλα
Τόσα παμπάλαια ονόματα, γνωστά και άγνωστα, βαφτίζει στη χριστιανική κολυμβήθρα ο φιλάρχαιος ενθουσιασμός μας, ή ο καημός μας για τα περασμένα μεγαλεία, προβληματίζοντας έτσι τους πλέον τυπολάτρες εκ των ιερέων. Και μόνο το όνομα Υπέρβολος δεν φαίνεται να προκαλεί το αναβαπτιστικό ενδιαφέρον μας, παρότι θα ταίριαζε γάντι στην εποχή μας. Ιδίως αν, ανασύροντάς το από την άδικη αφάνεια και υιοθετώντας το, το σχετίζαμε κατά τη χρήση του με τον Αθηναίο πολίτη Υπέρβολο, βουλευτή της φιλοπόλεμης μερίδας, ιερομνήμονα και πρωτίστως δημαγωγό. Και με την πολιτική είχε καταπιαστεί δηλαδή και μέριμνες περί τα ιερά τού είχαν ανατεθεί, έστω λιγότερες απ’ όσες αντιστοιχούσαν στον ιερομνήμονα των Βυζαντινών, δηλαδή τον επί των θρησκευτικών ζητημάτων υπουργό.
Πολιτικοί και ιερωμένοι, λοιπόν, δημαγωγώντας, ανασταίνουν κάθε τόσο με τα αχαλίνωτα λόγια τους τον Υπέρβολο, ακόμα κι αν δεν έτυχε να πληροφορηθούν ποτέ την ύπαρξή του. Ο ένας ανασυσταίνει την Οθωμανική Αυτοκρατορία αποκαλώντας μας υβριστικά ραγιάδες. Ο άλλος, κατά πόδας των μετριοπαθών προκατόχων του που μας υπόσχονταν «εδώ και τώρα σοσιαλισμό», «ισχυρή Ελλάδα», «σεμνότητα, ταπεινότητα και επανίδρυση» ή «άμεση ψηφιακή δημοκρατία», βλέπει παντού ξέφωτα επιτυχίας ή πάμφωτα τούνελ ανάκαμψης, ενώ βασανιζόμαστε ακόμα στην καρδιά του σκότους. Και οι άλλοι φωνάζουν ότι ζούμε χειρότερες μέρες κι από την Κατοχή ή ότι μας ξαναδυναστεύει χούντα.
Σίγουρα η δημοκρατία μας δεν βρίσκεται στις καλύτερες στιγμές της, κι επειδή βαριανασαίνει εξαιτίας του βρόχου των πιστωτών και επειδή τη μειώνουν και τη φθείρουν τα κυβερνητικά τερτίπια (η πρωθυπουργική περιφρόνηση προς τη Βουλή, τα αλλεπάλληλα προεδρικά διατάγματα κ.ο.κ.). Αλλά χούντα; Δίχως να το θέλουμε ή να το συνειδητοποιούμε, προσβάλλουμε τη μνήμη και απαξιώνουμε τον αγώνα όσων πολέμησαν τη δικτατορία, όταν αποδίδουμε το όνομα και τα γνωρίσματα της χούντας στο σημερινό πολίτευμα. Οπως προσβάλλουμε τη μνήμη όσων άντεξαν τη βαριά Κατοχή κι όσων ετελεύτησαν από τα απροσμέτρητα δεινά της, όταν συγκρίνουμε τις σημερινές στερήσεις με τα τοτινά ανεπανάληπτα πάθη. Η υπερβολή μας σαν ταίρι του Υπέρβολου εκείνου…
Via : www.kathimerini.gr
