του Γιώργου Καρελιά
Για τη σκοπιμότητα ψήφισης ενός νέου νόμου κατά του ρατσισμού ακούγονται και γράφονται πολλές απόψεις. Πράγματι το θέμα χρειάζεται προσοχή, ώστε να μη νομοθετηθεί κάτι που θα απειλεί την ελευθερία της έκφρασης. Αυτή, άλλωστε, είναι η βασική ένσταση όσων αντιτίθενται στη θεσμοθέτηση τέτοιων διατάξεων.
Όμως, το θέμα έχει πάρει σήμερα μεγάλες διαστάσεις για άλλο λόγο. Εξαιτίας της ξαφνικής άρνησης της Ν.Δ. να ψηφίσει το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη. Πρόκειται, αναμφίβολα, για άλλη μια από τις γνωστές κωλοτούμπες του κ. Σαμαρά.
Ιδού γιατί. Πρώτον, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί είχαν συμφωνήσει να προωθηθεί στη Βουλή ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Το έχουν πει ανοιχτά οι κύριοι Βενιζέλος και Κουβέλης. Και για όσους δεν το πιστεύουν, υπάρχει και κάτι πιο έγκυρο. Η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να φέρει αυτό το νομοσχέδιο, όπως αποκάλυψε η επίτροπος Σεσίλια Μάλστρομ. Η επίτροπος είχε έρθει πρόσφατα στην Ελλάδα και είχε συναντηθεί με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Δένδια. Προφανέστατα κάποιος από τους δυο (ή μήπως και οι δυο;) της είχαν πει για το νομοσχέδιο, το οποίο -ειρήσθω εν παρόδω- οι ευρωπαϊκές αρχές θεωρούν εκ των ων ουκ άνευ για την αντιμετώπιση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Τι συνέβη μέσα σε μια βδομάδα και ο κ. Σαμαράς έκανε τη μεγάλη στροφή; Όχι, ο κ. Σαμαράς δεν έγινε ξαφνικά ρατσιστής. Ούτε αγάπησε τη Χρυσή Αυγή. Η εξήγηση είναι πιο απλή και πεζή. Το στενό κομματικό κόστος. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής προέρχονται, σε συντριπτικό ποσοστό, από τον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς. Φυσικά, θα ήταν ανόητο να ισχυριστεί κάποιος ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ναζιστές, όπως ο Μιχαλολιάκος και τα πρωτοπαλίκαρά του. Στρέφονται προς τα εκεί για κάποιους λόγους. Αύριο μπορεί κάποιοι από αυτούς να το ξανασκεφθούν και να επανέλθουν στην παλιά κοίτη τους, την «κανονική» Δεξιά.
Δεν θέλει, λοιπόν, ο κ. Σαμαράς και το επιτελείο του να προκαλέσει αυτήν την κατηγορία των ψηφοφόρων, συντασσόμενος με κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ) σε ένα θέμα με ιδεολογικό υπόβαθρο. Για να το πούμε αλλιώς. Αν ψηφιστεί ένας τέτοιος νόμος, αυτά τα δυο κόμματα θα έχουν καταγάγει μια ιδεολογική νίκη. Μπορεί να τους αποφέρει και πολιτικά κέρδη, μπορεί και όχι. Όμως, ο κ. Σαμαράς και η Ν.Δ. έχουν μόνο να χάσουν, ερχόμενοι σε σύγκρουση με το εκλογικό σώμα και ακροατήριο της Χρυσής Αυγής. Γι’ αυτό και κάνουν πίσω. Κι ας το είχαν υποσχεθεί ακόμη και σε ευρωπαίους αξιωματούχους.
Τι θα γίνει τώρα; Προβλέψιμο είναι. Το νομοσχέδιο θα ‘ρθει στη Βουλή ως κοινή πρόταση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και, ίσως, το ψηφίσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά οι ψήφοι για να γίνει νόμος δεν φτάνουν, εκτός αν έχουμε εκπλήξεις.
Οι βουλευτές της Ν.Δ., των Ανεξάρτητων Ελλήνων και (εννοείται) της Χρυσής Αυγής θα το καταψηφίσουν. Το πρόβλημα είναι για τον κ. Σαμαρά και τους βουλευτές του. Και είναι πρόβλημα ηθικοπολιτικό, αφού θα βρεθούν στην ίδια πλευρά με τους ναζιστές, αρνούμενοι την ψήφιση ενός νόμου που περιορίζει τη δράση τους. Όμως, αυτή η δράση δεν απασχολεί ιδιαίτερα τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία, γι’ αυτό αρνείται να συγκρουστεί μαζί τους, φοβούμενη ότι θα χάσει κι άλλους ψηφοφόρους.
Αυτοί είναι οι ψυχροί, κομματικοί υπολογισμοί του κ. Σαμαρά. Αν του βγουν, καλώς. Αν όχι, θα υποστεί διπλό πλήγμα. Και ψηφοφόρους θα χάσει (κι άλλους) και υπόλογος θα είναι ως ο πρωθυπουργός που επέτρεψε την ασύδοτη δράση της νεοναζιστικής Δεξιάς.
Via : www.protagon.gr
