Ο κοινωνικός συνεταιρισμός Stagones ταξιδεύει συχνά από τη Βόρεια Εύβοια στην Αθήνα, με βιολογικό χυμό ροδιού και απίθανες συνταγές για κοκτέιλ
Αφροδίτη Τζιαντζή
Η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο για όλους, είναι και για όλα: δομές τροφής, κοινωνικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία-φαρμακεία, αγορές καταναλωτών, κοινωνικοί συνεταιρισμοί, από όλη την Ελλάδα· εναλλακτικά δημοσιογραφικά εγχειρήματα και αλληλέγγυα σχολεία, οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών και το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκτυο ΜΗΤΙΣ, διεθνείς αντιπροσωπείες από Νορβηγία, Ην. Βασίλειο, Βέλγιο και Ελβετία.
Ολοι συναντήθηκαν επί δύο ημέρες στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, στην Πανελλαδική Συνάντηση Δομών Αλληλεγγύης «Μαζί για τηνΑλληλεγγύη» που πραγματοποιήθηκε το πρώτο Σαββατοκύριακο του Μαρτίου, με συντονισμό της «Αλληλεγγύης για Ολους».
Γυναίκες και άντρες κάθε ηλικίας, που είτε εμπλέκονται ενεργά σε αλληλέγγυαεγχειρήματα είτε ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα γι’ αυτά, συμμετείχαν σε έξι θεματικά εργαστήρια, αντάλλαξαν εμπειρίες και προβληματισμούς και κατέληξαν σε συλλογικά συμπεράσματα, βάζοντας νέους στόχους, προσαρμοσμένους στις ανάγκες της εποχής.
Μια εποχή μεταβατική, στην οποία όπως τόνισαν οι διοργανωτές «οι συνέπειες της κρίσης και της κονιορτοποίησης της κοινωνίας παραμένουν παρούσες», υπογραμμίζοντας πως «οι δομές αλληλεγγύης με τον αυτόνομο, κινηματικό τους χαρακτήρα, οφείλουν να παρακολουθούν την πορεία των πολιτικών εξελίξεων, υψώνοντας φραγμό στον φασιστικό κίνδυνο, σε φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού, στην επιχείρηση παλινόρθωσης του νεοφιλελευθερισμού και του εθνικισμού που απειλεί δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη».
«Εκρηξη» το 2012
«Οι περισσότερες δομές δημιουργήθηκαν το 2012. Μέσα στο βάθος της ανθρωπιστικής κρίσης. Πέρασαν μια πολύ έντονη φάση και μια κορύφωση της συμμετοχής.
»Από το 2014 άρχισε να φαίνεται μια ανάθεση στην κοινωνία. Οι δομές επηρεάστηκαν. Υπήρχε ένα πάγωμα, μια πτώση της δράσης», λέει στην «Εφ.Συν.» ο συντονιστής της «Αλληλεγγύης για Ολους» Μιχάλης Υδραίος.
«Ομως η κρίση υπήρχε πριν, υπάρχει τώρα και θα υπάρχει και μετά. Οι δομές συνέχισαν, και οι ανάγκες συνέχισαν.
»Εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχουν ακόμα τα απόνερα της ανθρωπιστικής κρίσης, παρά το υπαρκτό γεγονός ότι βγήκαμε από το πρόγραμμα [δημοσιονομικής προσαρμογής].
»Υπάρχει ακόμα το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα. Οι δομές αλληλεγγύηςπαραμένουν ένα πολύ ενεργό και αποτελεσματικό εργαλείο», συνεχίζει.
Αν και ο ίδιος είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και η «Αλληλεγγύη για Ολους» έχει οργανικούς δεσμούς με το κυβερνών κόμμα, επιμένει ότι «δεν είμαστε κομματική δομή. Εχουμε μια αυτονομία ως μέρος του κινήματος. Ερχόμαστε σε επαφή με ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις και παίζουμε επικουρικό, συντονιστικό ρόλο».
Το ΓΙΑ Κ.ΑΛ.Ο. της «Εφ.Συν» ήταν εκεί, καλύπτοντας το θεματικό εργαστήριο για την Κ.ΑΛ.Ο. και την κοινωνική επιχειρηματικότητα, καταγράφοντας τις ανησυχίες, τα επιτεύγματα και τις καινοτόμες προτάσεις κοινωνικών συνεταιριστικών εγχειρημάτων, από διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας, από τη Δράμα ώς την Εύβοια και από τις γειτονιές της Αθήνας, από τα Πετράλωνα, το Θησείο μέχρι τα δυτικά προάστια, το Ιλιον, το Περιστέρι και το Αιγάλεω.
«Πριν από λίγα χρόνια οι λέξεις “συνεταιρισμοί” και “συνεργατικότητα” ήταν κακές και απαγορευμένες, επιβαρυμένες από τα βαρίδια του παρελθόντος. Τώρα η αλληλέγγυαοικονομία οργανώνεται από τα κάτω, μέσω της αυτενέργειας της ίδιας της κοινωνίας», είπε ανοίγοντας τη συζήτηση ο Κώστας Βενιώτης από την «Αλληλεγγύη για Ολους», κάνοντας ειδική αναφορά στον νέο νόμο για την Κ.ΑΛ.Ο., που όπως είπε «απελευθέρωσε το πεδίο, έδωσε τη δυνατότητα του συνεργατικού επιχειρείν σε όλες τις κοινωνικές ομάδες», επιμένοντας ωστόσο ότι «τα παραδείγματα έρχονται από το μέλλον. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις».
Συγκινητική ήταν η παρέμβαση του Γιάννη Μηλιου, από την ΚΟΙΝΣΕΠ in full bloom, μια κολεκτίβα πέντε ατόμων που φτιάχνουν κοσμήματα και χειροποίητα αντικείμενα και την οποία αποτελούν άνεργοι και πρώην άνεργοι:
« Πριν από οκτώ χρόνια έκλεισε η επιχείρηση που δούλευα. Εμεινα άνεργος. Είχα το ταλέντο να κάνω κόσμημα. Το εκμεταλλεύτηκα. Ξεκίνησα να δουλεύω, για να επιβιώσω, στον δρόμο. Ομως παρακάτω τι γίνεται; Μας έκλειναν, μας έδιωχναν…
»Οταν μας έκλεισαν όλους, κάναμε γενικές συνελεύσεις. Προσπαθούσα να βρω πώς να προχωρήσω. Σε ατομικό επίπεδο κατάλαβα ότι είναι πολύ δύσκολο. Ψάχναμε να βρούμε τι συμβαίνει, μιλάγαμε με άλλους. Ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν οι ΚΟΙΝΣΕΠ. Η συνεργασία δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά είναι αναγκαίο».
Λύση στην ανεργία
Ελπιδοφόρα και αισιόδοξη ήταν η παρέμβαση της Μαρίας Πουλοπούλου από το Καλαμπάκι Δράμας, που μίλησε για την πολυσχιδή δουλειά της γυναικείας Συνεταιριστικής Επιχείρησης «Ηλιοδώρα»:
«Ημασταν άνεργες γυναίκες που επιθυμούσαμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ανεργίας συλλογικά. Ξεκινήσαμε το 2015 με παραγωγή παραδοσιακών προϊόντων.
»Τώρα παράγουμε πιστοποιημένα ζυμαρικά και καλλυντικά και συμμετέχουμε σε επιμορφωτικά σεμινάρια και μαθήματα. Κάνουμε επισκέψεις σε σχολεία για δημιουργική απασχόληση μαθητών, συνεργαζόμαστε με το Κέντρο διά βίου Μάθησης της Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας και Θράκης και συμμετέχουμε σε εκπαιδευτικά προγράμματα για τη Διαχείριση Ασφάλειας Τροφίμων….»
Φρέσκο αέρα έφερε ο Νίκος Λωσιώτης, από την ΚΟΙΝΣΕΠ Stagones στη Βόρεια Εύβοια, μεταφέροντας την ιστορία μιας παρέας εννέα νέων ανθρώπων, που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις πόλεις για να ζήσουν μια πιο ελεύθερη ζωή στην ύπαιθρο, παρά τις υπαρκτές δυσκολίες.
Τώρα παράγουν μεταξύ άλλων φυσικό χυμό ρόδι, που όπως μας είπε «θέλουμε να τον κάνουμε προσιτό σε όλους, γι’ αυτό συμμετέχουμε σε λαϊκές αγορές και εκθέσεις… Είμαστε εργάτες και εργάτριες που έχουμε ενωθεί με κοινό σκοπό να βιοποριζόμαστε και να ζήσουμε στην επαρχία».
Via : www.efsyn.gr