του Νίκου Χατζηνικολάου
Η πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Κατάρ αναζωπύρωσε την παλαιά και διαρκώς επαναλαμβανόμενη εθνική μας συζήτηση για τον πάμπλουτο Εμίρη που ως άλλος «από μηχανής θεός» θα σώσει την ελληνική οικονομία, επενδύοντας στη χώρα μας πακτωλό χρημάτων και δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Ανάλογες προσδοκίες είχαν δημιουργηθεί και στο παρελθόν, επί ημερών Γ. Παπανδρέου, αλλά δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Ο Εμίρης από το Κατάρ τείνει να αντικαταστήσει στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα τον… θείο από την Αμερική της δεκαετίας του ’60, που τόση έμπνευση έδωσε στον ελληνικό κινηματογράφο της εποχής! Η διαφορά είναι ότι ο… θείος από το Κατάρ με όσα ζήτησε από τον πρωθυπουργό για να έρθει και να επιχειρήσει στη χώρα μας αποκάλυψε στην ουσία ποια είναι η… κατάρα του ελληνικού κράτους, που αποθαρρύνει και απομακρύνει κάθε επίδοξο επενδυτή.
ΤΙ ΖΗΤΗΣΕ ο Αλ Θανί από τον Αντώνη Σαμαρά; Απευθείας ανάθεση και διακρατική συμφωνία για κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα του πανίσχυρου επενδυτικού fund του Κατάρ στην Ελλάδα. Τι σημαίνει πρακτικά η απαίτηση αυτή του Αραβα κροίσου; Δεν γνωρίζει άραγε ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπει ρητά ανοικτούς διαγωνισμούς για τις αποκρατικοποιήσεις; Βεβαίως το γνωρίζει. Απλούστατα δεν εμπιστεύεται το εξαιρετικά πολύπλοκο, ασταθές και διαρκώς μεταβαλλόμενο επιχειρηματικό περιβάλλον στη χώρα μας. Δεν εμπιστεύεται την ελληνική πολυνομία, αλλά και τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά στον κρατικό μας μηχανισμό, τη ρευστότητα στην πολιτική μας ζωή. Ακριβώς γι’ αυτό ζητεί από την κυβέρνηση αυστηρά προκαθορισμένους και συμφωνημένους όρους και προϋποθέσεις, προκειμένου να επενδύσει στην ελληνική επικράτεια, προστατευμένος από όσα ακόμη και σήμερα υφίστανται ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις…
Η ΘΕΩΡΙΑ ότι θα προσελκύσουμε κεφάλαια κάνοντας δημόσιες σχέσεις, υποβάλλοντας θερμές παρακλήσεις και ποντάροντας στον φιλελληνισμό ή στη συμπάθεια των συνομιλητών μας είναι και απλοϊκή και ξεπερασμένη. Και κυρίως είναι παντελώς αναποτελεσματική. Κανένας δεν θα επενδύσει τα ωραία και ζεστά χρήματά του στην Ελλάδα για την… φουκαριάρα τη μάνα μας, ούτε για τα… ωραία μας μάτια! Το «έξυπνο» χρήμα «σκανάρει» δορυφορικά τον πλανήτη και πηγαίνει κάθε φορά εκεί που θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν οι καλύτερες δυνατές επιχειρηματικές συνθήκες και οι σημαντικότερες ευκαιρίες γρήγορης και μεγάλης κερδοφορίας. Οι μεγάλοι επενδυτές δεν κάνουν ποτέ συναισθηματικές εκπτώσεις. Λειτουργούν με σταθερό και αποκλειστικό οδηγό το συμφέρον τους. Και επομένως όποιος θέλει να τους προσελκύσει πρέπει προηγουμένως να δημιουργήσει το ανάλογο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον.
Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ του επενδυτικού κλίματος είναι τώρα ένα από τα σημαντικότερα στοιχήματα για τη χώρα μας. Ποιος θα φέρει και θα ρισκάρει τα χρήματά του σε μια χώρα που το φορολογικό σύστημα αλλάζει κάθε χρόνο, η διεφθαρμένη και πολιτικά διαπλεκόμενη γραφειοκρατία πνίγει εν τη γενέσει της κάθε νέα και ελπιδοφόρα επιχειρηματική προσπάθεια και ο συνδικαλισμός ασκείται συνήθως, αν όχι πάντα, από κομματικούς εγκάθετους, που ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για τα πολιτικά οφέλη της παράταξής τους, ενώ αδιαφορούν για το πραγματικό συμφέρον των εργαζομένων και της εθνικής μας οικονομίας; Ποιος και γιατί θα θεωρήσει ελκυστικό ένα κράτος στο οποίο η βιομηχανία τροφίμων, για παράδειγμα, εποπτεύεται ή ελέγχεται από έξι διαφορετικά υπουργεία; Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που οι φορολογικοί συντελεστές είναι οι υψηλότεροι της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, ενώ η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα και «ειρήνη» παραμένουν ζητούμενα; Ποιος και γιατί θα εμπιστευθεί μια χώρα στην οποία η επιχειρηματικότητα θεωρείται «έγκλημα» και ο επιχειρηματίας θέσει και φύσει… ύποπτος;
Ο… ΘΕΙΟΣ από το Κατάρ ή από την Αμερική δεν πρόκειται να στείλει το… τσεκ, ούτε βέβαια να έρθει, αν όσα προαναφέρθηκαν δεν διορθωθούν. Το χαμηλό εργατικό κόστος δεν αρκεί. Το αποδεικνύουν άλλωστε περίτρανα οι οικονομικοί δείκτες γειτονικών μας χωρών, με μεροκάματα μικρότερα από τα δικά μας, του μνημονίου. Απαιτείται λοιπόν συνολική, ριζική και γενναία αλλαγή νοοτροπίας και κλίματος, ώστε στο επόμενο δορυφορικό «σκανάρισμα» του πλανήτη, που θα κάνουν τα μεγάλα fund, όταν φθάσουν στην Ελλάδα να ανάψει στην οθόνη του υπολογιστή η λέξη «ευκαιρία»… Οι επενδύσεις, όπως και η ανάπτυξη, δεν διατάσσονται, ούτε έρχονται διά παρακλήσεων…
Via : www.real.gr
