Ένα ευθυμογράφημα από το Νίκο Γραικούση
Ο γάιδαρος του Χότζα δεν τα πήγαινε καλά τελευταία.
Έπαιρνε συνέχεια βάρος και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις εργασίες που τον έβαζε να κάνει το αφεντικό του.
Στην αρχή δεν έδωσε σημασία.
Είχε γοητευτεί με τον εαυτό του και τον τρόπο που είχε βρει για να κλέβει φαγητό από το άλογο και τη φοράδα που βρίσκονταν στο διπλανό παχνί.
Έτσι κι αλλιώς το φαγητό αφθονούσε και κανείς δεν αντιλαμβανόταν την ‘’υπεξαίρεση’’.
Και ο ίδιος ο γάιδαρος στην αρχή δεν το έκανε με κακή πρόθεση.
Λίγο σανό είχε πέσει κατά λάθος από μια τρύπα του τοίχου του διπλανού αχυρώνα, εκεί που διέμεναν οι ευγενείς συγγενείς του, που λόγο καταγωγής και αναστήματος είχαν πολύ πιο πλούσιες μερίδες φαγητού!
Δεν έφταιγε αυτός που ήρθε περισσό φαγητό στο πιάτο του!
Η καθημερινή όμως πρόκληση του μπόλικου και εύκολου φαγοποτιού ήταν ανελέητη.
Ο γάιδαρος υπέκυψε. Όχι ότι ήθελε και πολύ για να το κάνει!
Δικαιολογίες μπόλικες!
Πάντα ριγμένος στη μοιρασιά, με τη μικρότερη μερίδα, χωρίς αναγνώριση του έργου του.
Και του έργου των προγόνων του βεβαίως …βεβαίως!
Το έριξε λοιπόν στο φαγητό μέχρι που στο τέλος έσκασε και δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του από το βάρος.
Και θα συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση χωρίς κανείς να μπορεί να φανταστεί το τέλος της, αν δεν άκουγε μια μέρα το Χότζα να παραπονιέται στη γυναίκα του για τις επιδόσεις του γάιδαρου στη δουλειά και να αναρωτιέται για το ποια θα ήταν η καλύτερη λύση.
Να τον πουλήσει κοψοχρονιά ή να τον αφήσει ελεύθερο στην άγρια φύση να τα βγάλει πέρα μόνος του με τα θεριά αφού ήταν ανίκανος πια για εργασία!
Εκείνο όμως που πραγματικά τον τάραξε και τον έκανε να πανικοβληθεί ήταν η ερώτηση του Χότζα προς τη γυναίκα του, αν το κρέας του γάιδαρου είναι νόστιμο!!
Πάνω στην ταραχή του ο γάιδαρος προσέτρεξε στο παχνί των γειτόνων συγγενών του για βοήθεια.
Κοντοστάθηκε λίγο πριν μπει, αφού θα έπρεπε να ομολογήσει την κλοπή της τροφής που τους έκανε όλον αυτό τον καιρό, αλλά όταν ήρθε στο νου του η τελευταία ερώτηση του Χότζα, χωρίς να διστάσει δρασκέλησε το αρχοντικό παχνί των γειτόνων του.
Το άλογο και η φοράδα τον άκουσαν με προσοχή!
Δεν του έδειξαν με κανέναν τρόπο ότι ήξεραν αυτό που έκανε, αφού λόγο ύψους και εξυπνάδας είχαν αντιληφθεί από καιρό την υπεξαίρεση της τροφής τους.
Πάντα είχαν περίσσεμα τροφής γιατί ήξεραν εκ φύσης ότι για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στη δυσκολίες της δουλειάς θα έπρεπε να είναι λιτοδίαιτοι, γεροί και δυνατοί, γυμνασμένοι και ακμαίοι.
Για το λόγο αυτό απορούσαν τόσο καιρό με την ελαφρομυαλιά του γάιδαρου και τον άφηναν να τρώει του σκασμού για να δουν που και πως θα καταλήξει.
Έτσι κι αλλιώς δεν τους κόστιζε και τίποτα σπουδαίο!
Καταλάβαιναν όμως ότι με τη συμπεριφορά του αργά ή γρήγορα θα έπεφτε στα πόδια τους για να λύσει το πρόβλημά της άρρωστης παχυσαρκίας του.
Ύστερα από σοβαρή σκέψη το άλογο και η φοράδα αποφάσισαν ότι η μοναδική λύση στο πρόβλημα του γάιδαρου είναι η ….δίαιτα!
Ο γάιδαρος υπέγραψε αμέσως τη συμφωνία χωρίς πολλά πολλά, γιατί το μόνο που έβλεπε μπροστά του ήταν το κεφάλι του σε δίσκο στο τραπέζι του Χότζα.
Μετά από ελάχιστο χρόνο όμως ανακάλυψε ότι η δίαιτα που του είχαν επιβάλει οι συγγενείς του ήταν η ….αφαγία!
Με την πρώτη έντονη πείνα αντέδρασε! Ζήτησε και δεύτερη συμφωνία για να μπορέσει να επιβιώσει.
Πράγματι το άλογο και η φοράδα δεν του την αρνήθηκαν γιατί είχαν την εμπειρία από τον πρώτο γάιδαρο του Χότζα, που μόλις είχε μάθει να μην τρώει, ψόφησε!
Και δεν τους συνέφερε καθόλου να ψοφήσει ο γάιδαρος γιατί το βάρος της δουλειάς που έκανε, της πιο σκληρής, θα έπεφτε πάνω τους.
Συμφώνησαν να τρώει μια ελάχιστη ποσότητα για να κρατιέται στη ζωή.
Ευχαριστημένος ο γάιδαρος υπέγραψε χωρίς δεύτερη σκέψη και αυτή τη συμφωνία!
Σε λίγες μέρες όμως δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του!
Η αυστηρή δίαιτα δεν του επέτρεπε να έχει δυνάμεις για να δουλεύει, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει περισσότερο από κάθε άλλη φορά να καταλήξει στο τραπέζι του Χότζα ως ευγενές έδεσμα!
Ζήτησε και τρίτη συμφωνία.
Αυτή τη φορά το άλογο και η φοράδα βλέποντας τις πραγματικές προθέσεις και προσπάθειες του γάιδαρου να αδυνατίσει , φοβούμενοι μη τυχόν και τον εξαντλήσουν τελειωτικά, αποφάσισαν να σταματήσουν την αυστηρή δίαιτα και να την αντικαταστήσουν με μια ισορροπημένη διατροφή.
Τότε λοιπόν άρχισαν τα προβλήματα στις σχέσεις του αλόγου και της φοράδας!
Διαφώνησαν ριζικά για το περιεχόμενο της διατροφής του γαιδάρου, για την απαιτούμενη ποσότητα θερμίδων, για το είδος της τροφής που του άξιζε και θέλοντας να επιβάλει ο ένας τη γνώμη του στον άλλον, ο καιρός περνούσε!
Ο γάιδαρος την έβγαζε όπως όπως.
Έτρωγε που και που στα πεταχτά ότι έβρισκε, έπαιρνε και καμιά αναρρωτική από τη δουλειά στις μεγάλες αδυναμίες του και περίμενε υπομονετικά, ως γάιδαρος, την τελική απόφαση των ευγενών συγγενών του!
Αυτή όμως αργούσε!
Άργησε τόσο πολύ ώσπου ένα πρωινό ο γάιδαρος ανακάλυψε ότι είχε φτάσει στο επιθυμητό βάρος που έπρεπε να έχει.
Αυτό που είχε σε εποχές πριν από την κρίση βάρους που περνούσε!
Αντιλήφθηκε ότι δεν είχε πια ανάγκη καμιά δίαιτα και καμιά ιδιαίτερη διατροφή!
Είχε επανέλθει με κόπο και βάσανα που μόνο όποιος πεινάσει μπορεί να καταλάβει!
Το μόνο που χρειαζόταν τώρα ήταν ένα καλό πρωινό γεύμα και να βγει στη δουλειά για να αποδείξει πόσο …γάιδαρος είναι!
Το έκανε; Πως και με ποιο τρόπο; Ποια ήταν η κατάληξη του;
Η ιστορία από εδώ και πέρα μας είναι άγνωστη.
Λείπουν οι σελίδες από το βιβλίο που την αντιγράφω και για το λόγο αυτό προτρέπω τον καθένα από τους αναγνώστες να δώσει το δικό του τέλος στην ιστορία.
Στην ιστορία …..του δεύτερου γάιδαρου του Χότζα!
