του Γιώργου Καρελιά
Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, ακόμα κι αν κάποτε στη ζωή του ήταν βασανιστής και δολοφόνος, δικαιούται να «ησυχάσει». Έλα, όμως, που δεν τον αφήνουν οι ζώντες ομοϊδεάτες του. Και τι γίνεται αν μεταξύ αυτών είναι και ένας «άγιος»;
Σύμφωνα με την είδηση που κατέγραψαν όλα τα μέσα ενημέρωσης, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος χοροστάτησε στη νεκρώσιμη ακολουθία του ισοβίτη χουντικού Νικολάου Ντερτιλή. Ως παπάς καλά έκανε. Ακόμη και οι δολοφόνοι γίνονται δεκτοί στους κόλπους της Εκκλησίας. Και ο Ντερτιλής, για όσους «ξεχνούν», ήταν ένας κοινός δολοφόνος και μάλιστα με τη βούλα του δικαστηρίου. Δολοφόνησε εν ψυχρώ τον Μιχάλη Μυρογιάννη στις 18 Νοεμβρίου 1973. Ο οδηγός του έχει περιγράψει στο δικαστήριο, με ανατριχιαστικό τρόπο, πώς αυτοθαυμάστηκε μετά τον πυροβολισμό.
Ο Αμβρόσιος μας έχει συνηθίσει σε προκλητικές δηλώσεις και ενέργειες. Όμως, όλα έχουν ένα όριο. Από πότε ένας ιερωμένος- και δη ανώτατος- δικαιούται να υμνεί έναν δολοφόνο; Το ερώτημα απευθύνεται στους συναδέλφους του στην Ιερά Σύνοδο. Δεν είδαμε καμιά αντίδραση από κανένα Μητροπολίτη μέχρι στιγμής. Απευθύνεται, πρωτίστως, στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Δεν τον ενόχλησε αυτή η στάση του Αμβρόσιου; Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός, μακαριώτατε.
Το ερώτημα απευθύνεται, επίσης, στις εισαγγελικές αρχές, οι οποίες σε άλλες περιπτώσεις κινούνται αμέσως. Αν δεν κάνουμε λάθος, ο εγκωμιασμός παράνομων πράξεων είναι ποινικό αδίκημα. Οι αστυνομικοί, οι οποίοι πρόσφατα χειροκρότησαν συναδέλφους τους που κατηγορούνται για διακίνηση ναρκωτικών, διώκονται. Και σωστά. Όσοι εγκωμιάζουν τόσο ξεδιάντροπα τον δολοφόνο ενός παιδιού αφήνονται στο απυρόβλητο, επειδή είναι Μητροπολίτες και βουλευτές της Χρυσής Αυγής;
Ειδικά ο Αμβρόσιος εκμεταλλεύεται το ράσο που φοράει. Αφού δεν βρίσκεται ένας – αρχιεπίσκοπος, εισαγγελέας ή όποιος άλλος, να του το βγάλει!
Via : www.protagon.gr
