ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Η ανθρωπότητα πάγωσε για άλλη μια φορά. Μετά το Παρίσι, την Άγκυρα, την Κωνσταντινούπολη, οι Βρυξέλλες. Εικόνες φρίκης, διαμελισμού, θανάτου δεκάδων ανθρώπων. Ανθρώπων που ξεκίνησαν από το σπίτι τους για να πάνε στη δουλειά τους, ή στο προγραμματισμένο ταξίδι τους, ή απλώς βγήκαν από το σπίτι τους για να αγοράσουν τσιγάρα. Και βρέθηκαν στον μακάβριο κατάλογο με τις παράπλευρες απώλειες. Ανυποψίαστοι για το Κακό που τους παραμόνευε.
Όπως και τόσοι άλλοι. Στην άλλη όχθη. Στη Γάζα, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Συρία. Εξίσου ανυποψίαστοι κα αθώοι. Που συμπληρώνουν τις απέναντι σελίδες από κείνες που συμπληρώνουν οι «δικοί μας». Στον ίδιο κατάλογο. Τόσα παιδιά, τόσες γυναίκες, τόσοι θάνατοι, τόσοι πρόσφυγες. Όσο κι αν λιγότερος θόρυβος γίνεται γι’ αυτούς, και όσο κι αν πιο εύκολα εντάσσονται στους χριστιανικούς και ευρωπαϊκούς μας κώδικες λογικής, παραμένουν θύματα του Κακού.
Τώρα πενθούμε τους νεκρούς του Βελγίου. Όπως χθες άλλους, και άλλους, και άλλους. Θα εξακολουθήσουμε όμως να πορευόμαστε όπως πριν; Να βλέπουμε την ανθρωπότητα να συστρέφεται αμήχανη μπροστά σε τερατώδεις μηχανισμούς; Αδύναμη, μπροστά σε τερατώδεις δυνάμεις; Τόσο βομβαρδισμοί, τόσος θάνατος, τόσες καταστροφές, τόσος πόνος, εν ονόματι της εξάλειψης του Κακού. Ενώ εκείνο, με κάθε τραγωδία, με κάθε σταγόνα αίματος, γίνεται πιο σκοτεινό.
Κάποια αριθμητική σκότους υπάρχει εδώ. Όσο αφαιρούμε από τον κόσμο ηθική, δημοκρατία, ανθρωπισμό, αλληλεγγύη, τόσο μεγαλώνει η στήλη με το άθροισμα των νεκρών. Όσο επιβάλλουμε διαίρεση ανάμεσα σε ανθρώπους, θρησκείες, έθνη, τόσο πολλαπλασιάζεται το Κακό. Και όσο μεγαλώνουμε τον παρονομαστή της απόλυτης αλήθειας μας -ευρωπαϊκής, χριστιανικής, μουσουλμανικής, αραβικής- τόσο μικραίνει η αξία της ανθρώπινης ζωής. Δικής μας και των άλλων.
Το Κακό που πιστεύει ακράδαντα -και θέλει να το πιστέψουμε κι εμείς- ότι είναι Καλό, βρίσκεται πίσω από τη νέα τραγωδία. Αλλά και ό,τι θεωρείται Καλό στους δικούς μας παραλλήλους, πόσο καλό είναι; Πόσο Κακό κρύβει μέσα σε σύγχρονα μέσα επιβολής του και ψυχρές εκφράσεις για «παράπλευρες απώλειες»; Πού βρίσκεται η ανθρωπότητα μετά από χρόνια «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»; Μάχης του Καλού με το Κακό; Δύσκολα ερωτήματα. Που απαιτούν απαντήσεις.
Διότι οφείλουμε να διαλέξουμε. Τώρα. Ανάμεσα στη λογική και στους πυραύλους. Στην ανθρωπιά και στις χειροπέδες. Διαφορετικά προετοιμάζουμε το επόμενο πένθος μας…
Via : www.avgi.gr
