Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα από το φετινό συμπόσιο της αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας (Fed) στο Τζάκσον Χόουλ του Γουαϊόμινγκ, αυτό είναι σίγουρα η ομολογία της παταγώδους αποτυχίας των κεντρικών τραπεζιτών να αντιστρέψουν τη δεινή πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, οκτώ χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers.
Οι κορυφαίοι κεντρικοί τραπεζίτες του κόσμου και οι οικονομολόγοι που συγκεντρώθηκαν στο αμερικανικό χειμερινό θέρετρο εξήλθαν του συνεδρίου με μια κοινή έκκληση προς τις κυβερνήσεις: Βοήθεια!
Βυθισμένοι σε έναν κόσμο χαμηλής οικονομικής ανάπτυξης, χαμηλού πληθωρισμού και χαμηλών επιτοκίων, οι αξιωματούχοι της Fed, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ιαπωνίας διεμήνυσαν ότι οι προσπάθειές τους να τονώσουν την οικονομία μέσω της νομισματικής πολιτικής δεν μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα αν δεν βάλουν το χεράκι τους και οι κυβερνήσεις.
Χωρίς την αρωγή τους, τόνισαν, είναι δύσκολο να πειστούν αγορές και νοικοκυριά ότι τα πράγματα βαίνουν προς το καλύτερο, είναι αδύνατον να αλλάξει το κλίμα. Παράγοντας που αρκετοί οικονομολόγοι θεωρούν αναγκαίο για τη βελτίωση των επιδόσεων της παγκόσμιας οικονομίας.
Το μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ απέδωσε μέρος του προβλήματος στις «μισο-μεταρρυθμίσεις» που υλοποιούν με μισή καρδιά οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ιαπωνίας Χαρουχίκο Κουρόντα ισχυρίστηκε ότι για την επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα του θα πρέπει να αλλάξει η πολιτική στο μεταναστευτικό.
Η δε πρόεδρος της Fed Τζάνετ Γέλεν από την πλευρά της αντί για νομισματική πολιτική μίλησε για μια σειρά από αναγκαίες δημοσιονομικές και διαρθρωτικές πολιτικές.
Ολα αυτά όμως ισοδυναμούν περίπου με την ομολογία μιας παταγώδους αποτυχίας. Την τελευταία οκταετία οι κεντρικοί τραπεζίτες –οι «ανεξάρτητοι» τεχνοκράτες που δεν λογοδοτούν στους ψηφοφόρους– απέκτησαν τεράστια εξουσία. Τους ανατέθηκε de facto από τις κυβερνήσεις η πολιτική για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Μείωσαν τα επιτόκια σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα –τα χαμηλότερα των τελευταίων 5.000 ετών σύμφωνα με τον Αντι Χαλντέιν– ενώ έριξαν τρισεκατομμύρια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα για να το σταθεροποιήσουν και να τονώσουν την οικονομική δραστηριότητα.
Τα αποτελέσματα που έφεραν όμως ήταν πενιχρά, αφού ενίσχυσαν τη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία αντί για τις παραγωγικές επενδύσεις.
Αυτό που λένε πια με έμμεσο τρόπο σήμερα οι κεντρικοί τραπεζίτες προς τις εκλεγμένες κυβερνήσεις είναι ότι ακόμη και αν ρίξουν περισσότερα χρήματα στο σύστημα, είναι αμφίβολο ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Ή, αλλιώς, η νομισματική πολιτική δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δημοσιονομική, είναι συμπληρωματική της… ανόητε!
Via : www.efsyn.gr
