Το άγαλμα του Χάρι Τρούμαν δεν αποτίει απλώς φόρο τιμής σ’ έναν πατενταρισμένο εγκληματία πολέμου – τον μoναδικό πολιτικό ηγέτη που χρησιμοποίησε μέχρι σήμερα πυρηνικά όπλα, εξαερώνοντας δεκάδες χιλιάδες αμάχους σε λίγα δευτερόλεπτα προκειμένου να καταδειχθεί πέρα από κάθε αμφιβολία ποιος θα ήταν το αφεντικό του μεταπολεμικού κόσμου. Αποτελεί επίσης ζωντανό σύμβολο της καταστολής του εγχώριου εσωτερικού εχθρού.
Οχι μόνο επειδή το ομώνυμο Δόγμα του 1947, στη μνήμη του οποίου στήθηκε από την υπερατλαντική ομογένεια, αποτέλεσε καθοριστικό ορόσημο του τότε εμφυλίου πολέμου, αλλά και γιατί τα αποκαλυπτήριά του συνδέθηκαν άρρηκτα με μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ψυχροπολεμικής ιστορίας του τόπου.
Ηταν 29 Μαΐου 1963, μία μέρα ακριβώς μετά την κηδεία του δολοφονημένου Γρηγόρη Λαμπράκη, όταν ο πρωθυπουργός της ΕΡΕ (και οργανωτής του μετεμφυλιακού παρακράτους) Κωνσταντίνος Καραμανλής με την ομιλία του στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα αναβίωσε το πιο απαρχαιωμένο, ακόμη και για τις συνθήκες της εποχής, εμφυλιοπολεμικό κήρυγμα, στοχοποιώντας απροκάλυπτα όλους συλλήβδην τους πολιτικούς αντιπάλους του σαν αντεθνικά στοιχεία:
«Το έθνος εγνώρισε πολλά δεινά κατά την μακραίωνα ιστορίαν του. Η τραγωδία όμως του συμμοριτοπολέμου υπερέβη παν προηγούμενον, τόσον από απόψεως εγκληματικότητος όσον και από απόψεως εθνικών ζημιών. Δεκάδες χιλιάδες αθώων πολιτών κατεκρεουργήθησαν. Επεδιώχθη μετά μανίας η καταστροφή του πλούτου της χώρας και έλαβε χώραν το επαίσχυντον παιδομάζωμα. […] Είναι εθνικώς ασυγχώρητοι εκείνοι οι οποίοι λησμονούν την τραγικήν εκείνην περίοδον και ενθαρρύνουν και σήμερον, είτε από πάθος είτε από μωρίαν, αυτούς οι οποίοι επεδίωξαν τότε και επιδιώκουν σήμερον την καταστροφήν του έθνους» (εφ. «Μακεδονία», 30/5/1963).
Δεν πέρασαν παρά ελάχιστα χρόνια και, στη διάρκεια της χούντας, το μνημείο αυτό της υπερατλαντικής συμβολής στην πάταξη των εγχώριων αντιφρονούντων θ’ αναδειχθεί σε προνομιακό συμβολικό στόχο των δυναμικών οργανώσεων της αντιδικτατορικής αντίστασης:
● Στις 18/11/1967 οι αρχές ανακάλυψαν στη βάση του αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό που δεν είχε εκραγεί.
● Στις 25/11/1970, έκρηξη βόμβας του «Κινήματος 20ής Οκτώβρη» προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο μνημείο, με αποτέλεσμα τη μεταφορά του για επισκευή. Οπως έγινε μεταδικτατορικά γνωστό, ανάμεσα στα μέλη της ομάδας που προκάλεσε την ανατίναξη συγκαταλέγονταν ο σημερινός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, γιατρός Νίκος Μανιός, και ο μετέπειτα δημοσιογράφος του ΔΟΛ, Δημήτρης Ψυχογιός.
● Στις 14/5/1971, ένας αστυφύλακας (Αθ. Κωνσταντακάτος) σκοτώθηκε όταν πλησίασε βόμβα που είχε τοποθετηθεί στον ίδιο χώρο, ενώ οι πυροτεχνουργοί που θα την εξουδετέρωναν βρίσκονταν ήδη καθ’ οδόν. Για προφανείς λόγους, η έκρηξη παρέμεινε μέχρι σήμερα πολιτικά «ορφανή».
Μετά τη Μεταπολίτευση, ο ανδριάντας του πρώτου χρήστη της ατομικής βόμβας χρησίμευσε επανειλημμένα ως συμβολικός στόχος για την εκδήλωση αισθημάτων αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης – συνήθως, σε στιγμές στρατιωτικών επεμβάσεων των ΗΠΑ σε διάφορα σημεία του ορίζοντα:
◼ Στις 22/3/1986, το άγαλμα γκρεμίστηκε από βόμβα της οργάνωσης «Χρήστος Κασίμης», τρεις μέρες πριν από την επεισοδιακή επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζορτζ Σουλτς.
◼ Το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕσ., ΕΔΑ κ.λπ.) αποφάσισε να μην ξαναστηθεί, συνεπικουρούμενο από δεκάδες καλλιτέχνες, διανοουμένους κ.ά. Τελικά όμως η κυβέρνηση Παπανδρέου υπέκυψε στην ασφυκτική πίεση των υπερατλαντικών ομογενών της ΑΧΕΠΑ και ο «ανθρωπιστής» Χάρι (όπως τον θέλει η αναθηματική πινακίδα του μνημείου) ξαναστήθηκε στο βάθρο του στη σημαδιακή επέτειο του βομβαρδισμού της Χιροσίμα (6/8/1987)!
◼ Ακολούθησαν διαδηλώσεις μαζικών φορέων του ΚΚΕ κατά του αγάλματος και λούσιμό του με κόκκινη μπογιά από φοιτητική διαδήλωση (11/8/1987).
◼ Στις 28/5/1999, κατά το αποκορύφωμα των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, διαδηλωτές γκρέμισαν ξανά το άγαλμα με βαριοπούλες και σκοινιά. Ξαναμπήκε στη θέση του το φθινόπωρο, λίγο πριν από την επίσημη επίσκεψη του Μπιλ Κλίντον.
◼ Καθαρά συμβολική ήταν η επόμενη διαμαρτυρία, του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, κατά τη διάρκεια της εισβολής του Μπους στο Ιράκ (30/3/2003): το άγαλμα τυλίχτηκε με αμπαλάζ που έφερε την επιγραφή «προς επιστροφή».
◼ Το τελευταίο χρονικά γκρέμισμα πραγματοποιήθηκε στις 25/7/2006, κατά τη διάρκεια της ισραηλινής εισβολής στον Λίβανο. Ενώ έξω από την ισραηλινή πρεσβεία διεξάγονταν οδομαχίες διαδηλωτών με τα ΜΑΤ, το μπλοκ του ΠΑΜΕ έριξε τον Τρούμαν χρησιμοποιώντας -όπως και χθες- θηλιές.
Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν χρειάστηκε ούτε 17 ούτε 6 μήνες, όπως το 1986-1987 και το 1999 αντίστοιχα: ο βομβιστής της Χιροσίμα ξαναβρήκε τη θέση του στις 11/8/2006, ύστερα από μόλις 17 μέρες απουσίας.
Via : www.efsyn.gr
