του Νίκου Χατζηνικολάου
Η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό ενός Eλληνα πολίτη, με αφορμή την πρόσφατη αναζωπύρωση της δημόσιας συζήτησης για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου, που εξαναγκάσθηκε να δώσει η Αθήνα στο Βερολίνο το 1942, δεν μπορεί παρά να αφορά τις βαρύτατες ευθύνες όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεών μας, που επί έξι και πλέον δεκαετίες απέφυγαν να θεμελιώσουν, να διατυπώσουν και να προωθήσουν τις αυτονόητες εθνικές μας απαιτήσεις. Το πολιτικό μας σύστημα, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, επέδειξε απίστευτη και ύποπτη ολιγωρία. Και βέβαια όσοι γενναίοι τολμούσαν κατά καιρούς και έθεταν το ζήτημα αντιμετωπίζονταν από τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτικών, αλλά και των δημοσιογράφων, περίπου ως… γραφικοί. Aλλωστε, αυτό συνηθίζεται στη χώρα μας. Ανάλογης μεταχείρισης έτυχαν τα τελευταία χρόνια από το πολιτικό και το μηντιακό μας σύστημα και όσοι μιλούσαν επίμονα και συστηματικά για την ανάγκη αξιοποίησης του ορυκτού μας πλούτου και ζητούσαν να ερευνηθεί η πιθανότητα ύπαρξης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στον εθνικό μας θαλάσσιο χώρο…
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ για τις ευθύνες αυτές φυσικά και πρέπει να γίνει. Δεν είναι, όμως, της ώρας. Τώρα αυτό που επείγει είναι η ανάληψη συντονισμένης και αποτελεσματικής δράσης για να έρθουν τα χρήματα που μας οφείλουν οι Γερμανοί, το ταχύτερο δυνατόν, στα κρατικά μας ταμεία. Η χώρα τα χρειάζεται όσο ποτέ! Και θα μπορούσαν να αποτελέσουν την κινητήριο δύναμη για την έξοδο από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Θα μπορούσαν, δηλαδή, να αποτελέσουν την κρίσιμη «μάζα» για τη στήριξη ενός ταχύρρυθμου εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου, που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και θα σηματοδοτήσει την αλλαγή ψυχολογίας, που απαιτείται ως πρώτο βήμα για να βγει η Ελλάδα από την κρίση.
Η ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ του Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε, που έσπευσε κουνώντας μας το δάκτυλο να δηλώσει ότι η χώρα μας δεν έχει καμμιά ελπίδα να εισπράξει όσα της χρωστά το γερμανικό κράτος και ότι πρέπει να επιμείνουμε στις… μεταρρυθμίσεις, δεν πρέπει να μας απογοητεύσει. Αντίθετα, μάλιστα, πρέπει να μας φανατίσει. Το Βερολίνο, που έχει ήδη κερδίσει δεκάδες δισ. ευρώ, στις «πλάτες» των υπερχρεωμένων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, την περίοδο της κρίσης, το Βερολίνο που δεν έδειξε ποτέ πραγματική αλληλεγγύη προς την Ελλάδα, οφείλει τώρα να επιστρέψει τα λεφτά που μας έκλεψε επί κατοχής, υπό τη μορφή αναγκαστικού δανείου. Το θέμα δεν είναι μόνον οικονομικό, αλλά και ηθικό!
ΑΝ ΚΑΙ δεν έχουν δημοσιοποιηθεί τα ακριβή στοιχεία των αποζημιώσεων που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι πρόκειται για 108 δισ. ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δισ. ευρώ για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, δηλαδή για 162 δισ. ευρώ συνολικά. Τόσο ο Μανώλης Γλέζος, που πρωτοστατεί εδώ και δεκαετίες στον αγώνα για την επιστροφή των γερμανικών οφειλών, όσο και πολλοί διαπρεπείς οικονομολόγοι τονίζουν ότι στο ποσό αυτό δεν έχουν υπολογισθεί οι τόκοι. Με δεδομένο ότι τα ποσά αυτά ήταν καταγεγραμμένα σε δολάρια, με το μέσο επιτόκιο των κρατικών ομολόγων των ΗΠΑ, δηλαδή με 6%, η σημερινή αξία των αποζημιώσεων μπορεί να είναι πολλαπλάσια! Στις 2 Ιουλίου του 2011, ο οικονομολόγος και σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης κ. Ζακ Ντελπλά δήλωσε στην εφημερίδα Les Echos ότι οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα ανέρχονται σε 575 δισ. δολάρια.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ σε ό,τι αφορά το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, η Τράπεζα της Ελλάδος, βάσει των λογαριασμών που τηρούσε, γνωρίζει το σύνολο των καταβολών προς τους κατακτητές, σε όλο το διάστημα της κατοχής. Μόνο από την πρώτη αποτίμηση, που είχε κάνει αμέσως μετά τον πόλεμο, φαίνεται ότι το ποσό αντιστοιχούσε σε 4,5 εκατ. χρυσές λίρες Αγγλίας… Σημειώστε ότι οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής είχαν πληρώσει κάποιες δόσεις. Λέγεται ότι ήταν 19 δόσεις, από τον Αύγουστο του 1943 έως τον Σεπτέμβριο του 1944. Οι πληρωμές αυτές, για τις οποίες λογικά υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία στην κεντρική μας τράπεζα, αποτελούν ουσιαστικά αναγνώριση της οφειλής.
Η ΝΟΜΙΚΗ και ηθική βάση των ελληνικών απαιτήσεων είναι εξαιρετικά ισχυρή. Τώρα απαιτείται να διαμορφωθεί και μια ισχυρή πολιτική και επικοινωνιακή βάση. Και αυτό προϋποθέτει την προετοιμασία ενός πλήρως τεκμηριωμένου φακέλου, στον οποίο θα στηριχθεί η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, αλλά και τη δημιουργία μιας ευρύτατης πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας που θα υποστηρίξει σαν μια γροθιά τις προσπάθειες της χώρας να δικαιωθεί. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, οι αρχηγοί όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών κομμάτων, αλλά και οι πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης ή τοποθέτησης πρέπει τώρα να ενώσουν τις φωνές και τις δυνάμεις τους για την επίτευξη του εθνικού στόχου, που είναι απολύτως εφικτός και που μπορεί να αλλάξει δραματικά τη ροή των εξελίξεων και μαζί τη μοίρα του τόπου. Οι Γερμανοί έχουν χρέος απέναντί μας και εμείς απέναντι στους εαυτούς μας! Μήπως ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε όλοι μαζί;
Via : www.real.gr
