του Λάμπρου Τσουκνίδα
Αν τον Νοέμβριο του 2008 στη Νέα Μανωλάδα είχαν προσέξει τα δημοσιεύματα τα οποία συνέδεαν την πρώτη εκλογή Ομπάμα με την αξιοποίηση των «νέων μέσων επικοινωνίας» στο Ίντερνετ, το πιθανότερο είναι ότι θα γελούσαν με τα Αμερικανάκια… Πέντε χρόνια μετά από εκείνη την εκλογή, αλλά και από το πρώτο πογκρόμ κατά των αλλοδαπών εργατών στα φραουλοχώραφα της περιοχής, το χαμόγελο έχει παγώσει: τα «τιτιβίσματα» έχουν συμβάλει στη δημιουργία κλίματος διεθνούς μποϊκοτάζ συνδράμοντας ταυτόχρονα στη δημιουργία του πολιτικού κλίματος που οδηγεί σε κάποιους ελέγχους στην περιοχή.
Και ποια είναι η αντίδραση; Με ομόφωνη απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής του, το Παράρτημα Πελοποννήσου του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου εξέδωσε ανακοίνωση που αφού μιλά για «υπερβάλλοντα ειδησεογραφικό ζήλο των τελευταίων ημερών», που «έχει ήδη καταστρέψει κάποιες παρτίδες προϊόντος το οποίο παρέμεινε ασυγκόμιστο στο χωράφι», καταλήγει με την εξής διατύπωση: «Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως κάποιοι πυροβολισμοί μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μιας ολόκληρης χώρας και το νέο μπορεί να κάνει τον γύρο του κόσμου, την ίδια στιγμή που για την οικονομική καταστροφή δεκάδων συναθρώπων μας που καλλιεργούν φράουλες φαίνεται πως δεν δίνεται η δέουσα σημασία, αντιθέτως κάποιοι βιάστηκαν να τις βαφτίσουν ματωμένες»!
Η ανακοίνωση του επιστημονικού -μην το ξεχνάμε- φορέα προβάλλει την εκτίμηση ότι «θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως όλη αυτή η αντιμετώπιση προσφέρει τις χειρότερες υπηρεσίες στην προσπάθεια δημιουργίας ισχυρού εξαγωγικού πυλώνα με βάση τη φράουλα» και, θυμίζοντας πως «στη βόρεια Ηλεία όσο και στη δυτική Αχαΐα έχουν επενδυθεί από νέους ανθρώπους τεράστια κεφάλαια για να στηθούν δυναμικές καλλιέργειες φράουλας (π.χ. θερμοκήπια), που αποφέρουν εκατομμύρια ευρώ σε συνάλλαγμα σε μια χώρα η οποία υποφέρει δημοσιονομικά», επικρίνει την πολιτεία για «ανύπαρκτο προγραμματισμό» ζητώντας από τις αρμόδιες κρατικές αρχές, «για να λυθεί άμεσα το θέμα», «να προχωρήσουν σε προσωρινή τακτοποίηση παραμονής των αλλοδαπών εργατών που εργάζονται στη συγκομιδή της φράουλας και οι οποίοι στη συντριπτική πλειοψηφία απολαμβάνουν επί χρόνια της φιλοξενίας των τοπικών παραγωγών» (*). Ο Άρειος Πάγος, βέβαια, μιλά για «εμπορία ανθρώπων»…
Την ίδια ώρα, η Διεθνής Αμνηστία, επικυρώνοντας όσα έχουν καταγραφεί στα ρεπορτάζ για τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, μιλά για «ένα τρομακτικό υπόκοσμο που βιώνουν οι χιλιάδες των μεταναστών εργαζομένων σε ολόκληρη την περιοχή» και καταλήγει με την αυτονόητη διαπίστωση πως αυτές οι συνθήκες «είναι απαράδεκτες στην Ευρώπη του 21ου αιώνα».
Την ώρα που η πληροφόρηση διαχέεται παντού, με κείμενα, φωτογραφίες και βίντεο που αναδεικνύουν μπροστά στα μάτια όλων μας μια πραγματικότητα που υπάρχει εδώ και χρόνια και μάλιστα σε αρκετές περιοχές της χώρας, είναι εντυπωσιακό και συνάμα θλιβερό πώς μπορεί να καταγράφονται τόσο διαφορετικές «αναγνώσεις». Και πώς, ακόμα και τώρα, δεν αρθρώνεται ένας σοβαρός λόγος για τη δημιουργία πραγματικών συνεταιρισμών παραγωγών που, διασφαλίζοντας (και απαιτώντας) κανονικές συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, να δώσει αξία στα αγροτικά προϊόντα της χώρας συμβάλλοντας ταυτόχρονα στη δημιουργία των μονάδων τυποποίησης που, εκτός από πραγματικές θέσεις εργασίας, θα δώσει ώθηση στις εξαγωγές. Μόνον που, για να φτάσουμε εκεί, πρέπει να ξεκινήσουμε αναγνωρίζοντας το βασικό: ότι, όπως λέει το πάντα επίκαιρο σύνθημα, οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη.
(*) Η ανακοίνωση (ολόκληρη στο http://www.geoteepel.gr/?section=637&language=el_GR&itemid1541=2333) φιλοξενεί μια εμβόλιμη διατύπωση που, χωρίς να σώζει τα προσχήματα, δείχνει τι είδους φιλοξενία απολαμβάνουν οι αλλοδαποί εργάτες: «σε κάθε περίπτωση στέκεται στο πλευρό του Έλληνα παραγωγού, αλλά και του αλλοδαπού εργάτη γης, ο οποίος θα πρέπει να απολαμβάνει ασφαλιστικής κάλυψης για την εργασία του. Φαινόμενα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο είναι καταδικαστέα, πόσο μάλλον στις μέρες μας, όπου το εργασιακό τοπίο στην Ελλάδα τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά Μεσαίωνα».
Via : www.avgi.gr
