της Ευγενίας Μπουρνόβα
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το αρχαιότερο της χώρας που ιδρύθηκε το 1837 δηλαδή 3 μόλις χρόνια μετά την ίδρυση της Αθήνας ως πρωτεύουσας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, αυτό που είναι στο 1% των καλύτερων Πανεπιστημίων του κόσμου, αυτό στο οποίο θέλει να διδάσκει κάθε νέος Έλληνας επιστήμονας, αυτό το Πανεπιστήμιο που είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της χώρας σε όλα του τα επίπεδα, από τις διαδηλώσεις μπροστά στα Προπύλαιά του μέχρι τους αποφοίτους του που κοσμούν την πολιτιστική και πολιτική ζωή του τόπου, αυτό το Πανεπιστήμιο δεν έχει πια κανέναν υποστηρικτή και κινδυνεύει με απόφαση της κυβέρνησης να συρρικνωθεί και να υποβιβαστεί σοβαρά.
Η διαθεσιμότητα των σχεδόν 500 υπαλλήλων του, δηλαδή του 40% του προσωπικού του, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αντοχής του, αφού η οριζόντια και χωρίς αξιολόγηση των δομών περικοπή, στερεί από το ίδρυμα -σε μια μέρα- βασικά στελέχη που επωμίζονταν τη μέχρι τώρα λειτουργία του, οδηγώντας το σε πλήρη παράλυση τουλάχιστον για την επόμενη χρονιά…
Επιπλέον, όταν μειώνονται κατά 50% οι βιβλιοθηκονόμοι, δεν τηρούνται καν τα προσχήματα για τη βελτίωση της ποιότητας του Πανεπιστημίου και της ανταγωνιστικότητάς του, αφού οι βιβλιοθήκες θα λειτουργούν πλέον μόνο το πρωί -όταν είχαμε ως στόχο να επιμηκύνουμε το ωράριο, και αντί για τις 8 το βράδυ να παραμένουν ανοικτές μέχρι αργά το βράδυ και να ανοίγουν και το Σάββατο…
Παράλληλα, η κατάργηση κάποιων κατηγοριών προσωπικού -όπως π.χ αυτή των φυλάκων- αφήνει ανυπεράσπιστο το ίδρυμα από κάθε ανομία στους χώρους της Πανεπιστημιούπολης.
Δυστυχώς, σε αντίστοιχη περίπτωση, σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, θα είχε ξεσπάσει γενική κατακραυγή και οι διανοούμενοι θα μάζευαν υπογραφές για να ανατρέψουν αυτή την κυβερνητική επιλογή.
Στην Ελλάδα, όμως, της παρακμής οι διανοούμενο θεωρούν χαμένη υπόθεση την προσπάθεια ορθολογικής αντιμετώπισης και ακύρωσης αυτής της επιλογής και το αφήνουν στη «μοίρα» του. Ίσως του χρόνου ή σε δυο χρόνια να αρχίσουμε να μοιράζουμε ευθύνες και πάλι στους υπουργούς, αλλά θα είναι αργά.
Σήμερα, αρκετοί πρυτάνεις κατηγορούνται από τα ΜΜΕ για ανικανότητα και διαπλοκή με τους εργαζόμενους στα ιδρύματα. Κανείς, όμως, δεν διερωτάται ποιος ικανός και σοβαρός πανεπιστημιακός θέλει (και κυρίως, ποιος θα θέλει στο άμεσο μέλλον) να ασκήσει διοίκηση για να διαχειριστεί τη μιζέρια και την εγκατάλειψη από την Πολιτεία.
Όταν η χρηματοδότηση και το προσωπικό μειώνονται συνεχώς, σίγουρα η χώρα μας θα γίνει χώρα γκαρσονιών και πιθανόν αγροτών… αλλά όχι καινοτομίας.
Τα παχιά λόγια της κυβέρνησης και η σκληρή πραγματικότητα της πολιτικής της είναι, δυστυχώς, σε πλήρη εφαρμογή στην περίπτωση του ΕΚΠΑ.
Via : www.aixmi.gr
