Ξαναχτίζοντας τη Συρία

Εχεις πρόβληµα ρευστότητας; Θέλεις άμεσο και σίγουρο κέρδος; Να επενδύσεις στην οικοδομή. Οχι, βρε κακομοίρη, στα Βαλκάνια, όχι στην πτωχευμένη αγορά της Ψωροκώσταινας. Ξεκινά μεγάλη κτηματομεσιτική μπίζνα. Στη Συρία βεβαίως, βεβαίως.

Ο πόλεμος είναι πηγή πλούτου πριν και μετά. Για τους οπλισμούς τα λέμε χρόνια τώρα, με ειδική μνεία στην υπερδύναμη εκείνη που πωλούσε οπλισμό και στις δύο πλευρές. Να σταθούμε, όμως, στο μετά. Τα γκρεμίδια δεν θα μείνουν για πάντα γκρεμίδια. Οι διαπραγματεύσεις για την επόμενη ημέρα έχουν αρχίσει ήδη.

Να δούμε το πλαίσιο. Οι πρόσφυγες θαλασσοπνίγονται, η διεθνής κοινή γνώμη ασχολείται με την τύχη ανθρώπων που έχασαν τα πάντα και οι εικόνες είναι συγκινητικές. Πλάι στη φωτογραφία με τους διασώστες και τους πνιγμένους δημοσιεύονται ειδήσεις για διακρατικές συναντήσεις. Αντιπροσωπείες πάνε κι έρχονται και τα κράτη που δηλώνουν το «παρών» είναι κάμποσα. Να μην υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, καθώς στις οικείες σελίδες των μέσων ενημέρωσης καταγράφονται τα πάντα.

Το ζητούμενο των συζητήσεων είναι πώς θα ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο στη Συρία. Διαβάζουμε ότι: παραμένει ζήτημα το μέλλον του σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ και ο καθορισμός ενός ακριβούς χρονοδιαγράμματος για την πολιτική αποκαθήλωσή του. Στη Βιέννη έγινε συνάντηση με ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, αλλά δεν ελήφθησαν αποφάσεις.

Διαβάζουμε επίσης ότι ο Ασαντ μιλώντας για την ανοικοδόμηση των ισοπεδωμένων περιοχών της Συρίας ανέφερε ότι εταιρείες από διαφορετικές χώρες έχουν ήδη προσφέρει τις υπηρεσίες τους στην ανοικοδόμηση της χώρας. Μιλούν για δισεκατομμύρια δολάρια.

Εξανίσταται ο καλόπιστος αναγνώστης. Τι θα γίνει στην κατεστραμμένη χώρα; Πώς θα ανοικοδομηθεί από μόνη της; Οι ξένοι επενδυτές έχουν την τεχνογνωσία και τα κεφάλαια ώστε να χτίσουν τα πάντα από την αρχή. Μια λεπτομέρεια. Η συζήτηση για την ανοικοδόμηση ξεκίνησε το 2013. Καταγράφονται συζητήσεις με διπλωμάτες από τρεις ευρωπαϊκές χώρες που βασίζονταν σε μελέτες. Τότε είχαν μετρηθεί περίπου μισό εκατομμύριο κατεστραμμένες κατοικίες. Να βάλουμε και τις υποδομές για ενέργεια, για νερό, για μετακινήσεις, και βλέπουμε το τεράστιο εργοτάξιο.

Πάμε λίγο πιο πίσω, στα χρόνια που ο κανακάρης Ασαντ επέστρεφε από τις σπουδές στη Βρετανία, έφερνε γεωργική ανάπτυξη και ονειρευόταν να κάνει το κράτος ψηφιακό. Οι κοινωνικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις υπήρχαν, το απολυταρχικό καθεστώς υπήρχε, αλλά δεν έγινε ποτέ μια σοβαρή διεθνής συζήτηση για την αποκαθήλωση του ηγέτη. Λίγα όπλα στην αρχή, λίγη ένταση, λίγοι σκοτωμοί. Μπήκαν στο παιχνίδι κι άλλες πολεμικές βιομηχανίες, το ιδεολόγημα υπήρχε, ο στρατός ήταν ισχυρός, το πεδίο ευεπίφορο για άγριες συγκρούσεις. Λεφτά.

Πόσο αφελή ακούγονται όλα αυτά στα αφτιά των σοβαρών αναλυτών. Και πόσο αφελές ήταν να βγει τότε, στην αρχή του πολέμου, η διεθνής κοινότητα και να φωνάζει με πλακάτ τα συνθήματα του 1968 «Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο». Επρεπε να πνιγούν εκατοντάδες άνθρωποι, έπρεπε να ξεσπιτωθούν εκατομμύρια αθώοι για να υπάρξει κινητοποίηση. Μια κινητοποίηση εκ των υστέρων. Καμία μομφή για τους εθελοντές που προσπαθούν να φτιάξουν μια ανθρώπινη ημέρα για τους πρόσφυγες, καμία μομφή για όσους χάρισαν ένα ρούχο και παπούτσια στους κατατρεγμένους. Μόνο που όλα έγιναν όταν ήταν αργά.

Να το έχουμε, λοιπόν, στα υπ’ όψιν ότι όλο αυτό που βλέπουμε, οι ορδές των προσφύγων και τα πτώματα στις ακτές, είναι σχεδιασμένο. Από την προηγούμενη ημέρα και έως την επόμενη ημέρα. Οι επενδυτές θα κερδίσουν αμύθητα ποσά στη Συρία και όταν ολοκληρωθεί το έργο θα αναζητήσουν την επόμενη ευάλωτη χώρα για να παίξουν με τις στρατηγικές τους.

Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν θα βρίσκονται σε εγρήγορση όλοι αυτοί οι πολίτες που έχουν την ευαισθησία να βοηθούν τους πρόσφυγες. Η Ιστορία έως τώρα δείχνει ότι η πολεμική μηχανή είναι πάνω από τις ευαισθησίες και τη συνείδηση των πολλών. Επιπλέον, η ευημερία των κρατών που υποδέχονται τους πρόσφυγες είναι συνδεδεμένη με την ίδια την προσφυγιά. Ολο αυτό ονομάζεται «ανθρωπότητα». * Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Via : www.tovima.gr