Η απόφαση του δικαστηρίου να του δώσει αναστολή στον καταδικασμένο για δύο βιασμούς ανηλίκων Δημήτρη Λιγνάδη, στέλνει ηχηρό μήνυμα ατιμωρησίας των ισχυρών. Μήνυμα ανισότητας, ευνοιοκρατίας και αλαζονείας.
Αίσχος! Η απόφαση του δικαστηρίου να αφήσει ελεύθερο τον Δημήτρη Λιγνάδη παρά τη βαριά καταδίκη του σε 12 χρόνια για δύο βιασμούς αγοριών, ντροπιάζει την ελληνική Πολιτεία. Εξευτελίζει τα θύματα του Λιγνάδη (αναγνωρισμένα θύματα πια με βάση την απόφαση), καταπατά κάθε έννοια δικαίου, στέλνει μήνυμα ατιμωρησίας των ισχυρών και δημιουργεί πολύ σοβαρούς φόβους για τη διάπραξη νέων εγκλημάτων.
Τα ερωτήματα
Τα ερωτήματα που εύλογα προκαλεί η αναγνώριση του ανασταλτικού χαρακτήρα της έφεσης του Λιγνάδη είναι τεράστια:
- Πώς είναι δυνατόν να αφήνεται κάποιος ελεύθερος μέχρι το Εφετείο μετά από τόσο βαριά καταδίκη;
- Πώς είναι δυνατόν να αφήνεται κάποιος ελεύθερος όταν έχει καταδικαστεί για ένα από τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα;
- Πώς είναι δυνατόν να αφήνεται κάποιος ελεύθερος όταν έχει κατ’ εξακολούθηση διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα και με την αμετανόητη στάση του δείχνει ότι είναι πολύ πιθανό να τα διαπράξει ξανά;
- Πώς είναι δυνατόν να αφήνεται κάποιος ελεύθερος όταν έχει την οικονομική επιφάνεια και τις διασυνδέσεις για να διαφύγει στο εξωτερικό;
Μήνυμα ατιμωρησίας των ισχυρών
Στο άκουσμα της καταδίκης του Λιγνάδη για δύο βιασμούς, ήμασταν αρκετοί αυτοί που είπαμε «να καμιά φορά που η δικαιοσύνη μπορεί να νικήσει σε αυτόν τον τόπο». Φευ! Αποδειχτήκαμε αφελείς. Η απόφαση του δικαστηρίου να του δώσει αναστολή, στέλνει ηχηρό μήνυμα ατιμωρησίας των ισχυρών. Μήνυμα ανισότητας, ευνοιοκρατίας και αλαζονείας. Αυτό που μας δίνει να καταλάβουμε είναι ότι τα τέκνα των ελίτ ό,τι και αν διαπράξουν, στο τέλος θα βρεθεί ένας τρόπος για να τη γλιτώσουν. Αν ανήκεις στην άρχουσα τάξη, αν έχεις φίλους υπουργούς και καναλάρχες, περιβάλλεσαι από ασυλία. Αν πάλι είσαι φτωχός και άσημος, θα κριθείς με τον πιο αυστηρό τρόπο.
Από την πρώτη στιγμή που αποκαλύφθηκε η υπόθεση Λιγνάδη, ένα ολόκληρο σύστημα ισχύος κινητοποιήθηκε για να τον προστατεύσει. Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, έκανε ό,τι μπορούσε για να τον κρατήσει στο Εθνικό και να μην ανοίξει ο φάκελος της υπόθεσης, η αστυνομία άργησε να κατάσχει τον υπολογιστή και το κινητό του, σειρά από Media πρόβαλαν αθωωτικά ρεπορτάζ ή έθαβαν την ιστορία, η πρόεδρος του δικαστηρίου έδωσε τη δυνατότητα στον Κούγια να στοχοποιήσει θύματα και δημοσιογράφους. Όλες αυτές οι «συμπτωματικές» παραλείψεις και πράξεις είχαν την αντικειμενική κορύφωσή τους στην απόφαση να αφεθεί ελεύθερος ο Λιγνάδης.
Σήμερα δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι για τη δικαιοσύνη. Σήμερα δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι για τη χώρα μας. Σήμερα είναι η μέρα που ντράπηκε και η ντροπή.
Πηγή : www.news247.gr
