του Βασίλη Βενιζέλου
«Είναι σαφές ότι η Ελλάδα και τα ΑΕΙ του 2014 βρίσκονται πια στους αντίποδες του πνεύματος και των διεκδικήσεων του Πολυτεχνείου του 1973. Τη θέση μιας πραγματικής επιθυμίας επαναφοράς της δημοκρατίας και στήριξης της γνώσης ως εργαλείου φωτισμού του λαού έχει πάρει στα χέρια ορισμένων θλιβερών (σ.σ. η υπογράμμιση δική μας) δήθεν απογόνων εκείνων των αγωνιστών η προσπάθεια ανάσχεσης κάθε πορείας προς τα εμπρός και κάθε πραγματικής δημοκρατικής διαδικασίας. Δεν τους ενδιαφέρει κανένας γνήσιος διάλογος, κανενός είδους συναναζήτηση λύσεων στα υπαρκτά προβλήματα. Κραυγάζουν άρα υπάρχουν, παρεμποδίζουν άρα (αυτο)δικαιώνονται, ενώ η ανώτατη παιδεία αυτοχειριάζεται όσο τους αφορά».
Πρόκειται για απόσπασμα από την ανακοίνωση την οποία εξέδωσε την Τρίτη 18 Νοεμβρίου η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία προκύπτει η πρόταση για κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων και αντικατάστασή τους με τακτικά ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα μεταξύ των φοιτητών για κρίσιμα θέματα του πανεπιστημίου.
Λυπάμαι, αλλά η αντίφαση είναι οφθαλμοφανής και καταγράφεται: Η Σύγκλητος μιλά στην ανακοίνωσή της για «ορισμένους θλιβερούς», αλλά επιθυμεί να καταργήσει όλους τους φοιτητικούς συλλόγους και για όλους!
Λυπάμαι, αλλά μία τόσο εμπρηστική κίνηση θα μπορούσε να σταματήσει τη λειτουργία του πανεπιστημίου για πολύ καιρό, αλλά το κυριότερο είναι ότι η επιθυμία για την κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων δεν συνάδει με τη δημοκρατία, όπως και να θέλει να την περιγράψει κανείς, ενώ τσουβαλιάζει στο delete την πλειονότητα των φοιτητικών συλλόγων του Πανεπιστημίου Αθηνών και τη λειτουργία τους.
Εάν ήθελε, πραγματικά, να εκθέσει την καθημερινή πραγματικότητα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, η Σύγκλητος του ιδρύματος θα αναρτούσε ηλεκτρονικά τα πρακτικά κάθε συνεδρίασης γενικής συνέλευσης τομέα ή τμήματος και θα μας έδινε δια της ηλεκτρονικής οδού τη δυνατότητα να παρακολουθούμε όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες τους τρόπους με τους οποίους οι διδάσκοντες μοιράζονται κονδύλια ερευνητικών προγραμμάτων και καθιερώνουν τα πονήματά τους ως υποχρεωτικά μαθήματα στα διάφορα τμήματα των σχολών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ, την ίδια στιγμή, θα διακρίναμε όλοι μας ποιοι εκπρόσωποι φοιτητών και ποιοι φοιτητικοί σύλλογοι καταθέτουν απόψεις τεκμηριωμένες για την κατεύθυνση των σπουδών τους, για τα προγράμματα σπουδών στα τμήματά τους, για τους τρόπους διδασκαλίας, για την ανάπτυξη των οπτικοακουστικών μέσων και την εισαγωγή ξενόγλωσσων μαθημάτων στα προγράμματα σπουδών, για την καθημερινή αξιολόγηση διδασκόντων και διδασκομένων.
Λυπάμαι, αλλά η ανακοίνωση της Συγκλήτου επιχειρεί να κλείσει με αυταρχισμό ένα θέμα το οποίο οφείλει να συζητηθεί με ακαδημαϊκό πάθος. Αντί να προτείνει την ηλεκτρονική λεωφόρο της ενημέρωσης και της διαφάνειας, προτείνει, αντιθέτως, τα ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα, με κίνδυνο να συκοφαντήσει ακόμη και αυτά τα τελευταία.
Όπως ακριβώς, όμως, όλοι οι δημοσιογράφοι δεν είναι ίδιοι, όπως όλα τα ΜΜΕ δεν είναι ίδια, έτσι δεν είναι ίδιοι όλοι οι φοιτητές και δεν είναι ίδιοι όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι.
Κύριοι Συγκλητικοί, με όλον τον σεβασμό, στο όνομα «ορισμένων θλιβερών» δεν είναι δυνατόν να προτείνετε την κατάργηση της δημοκρατίας στο πανεπιστήμιο. Γιατί, εδώ που τα λέμε, τα κόμματα είναι χειρότερα από τους φοιτητικούς συλλόγους… Δεν βρίσκετε;
Via : www.protagon.gr
