Νίκος Αραπάκης *
Το μεγάλο πρόβλημα του Ανδρουλάκη και του Κιναλ είναι ότι δεν έχουν πολιτικό πρόσημο. Προσπαθούν να εμφανιστούν ως ο τρίτος (και πιο αξιόπιστος) πόλος αλλά χωρίς να μπαίνουν σε λεπτομέρειες. Στην πραγματικότητα, το Κιναλ δεν είναι κόμμα. Και εννοώ, για να μην παρεξηγηθώ, ότι δεν δεσμεύεται από κάποια ιδεολογία. Είναι λίγο απ’ όλα. Λίγο σοσιαλδημοκρατία, λίγο φιλελευθερισμός, λίγο αριστερά, πολύ δεξιά…
Γιατί το κάνει αυτό θα αναρωτηθείτε. Διότι προσπαθεί να βρει χώρο για να επιβιώσει αλλά δεν υπάρχει. Η σοσιαλδημοκρατία έχει καπαρωθεί από τον συριζα, ο φιλελευθερισμός από την νδ. Θα μπορούσε να το παίξει ακραίο κέντρο, αλλά βλέποντας ποια ήταν η κατάληξη του ποταμιού, αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι και η πιο έξυπνη επιλογή. Άρα το παίζει λίγο απ’ όλα κι όπου βγει…
Το κιναλ θα φάει μεγάλη φάπα στις εκλογές. Θεωρώ δεδομένο ότι θα εισπράξει μονοψήφιο ποσοστό. Και τότε θα κοπούν αυτομάτως οι μαγκιές, τα εμείς θα σας πούμε ποιος θα γίνει πρωθυπουργός. Θα βολευτεί με τα λίγα υπουργεία που θα του δώσουν… κι όλα καλά.
Θεωρώ αυτονόητο ότι τόσο ο Ανδρουλάκης όσο και η πλειοψηφία του κόμματος προκρίνουν συνεργασία με τη νδ. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αρνηθούν μια συνεργασία με τον συριζα εάν το φέρουν έτσι οι περιστάσεις. Όπως προείπα, το κιναλ δεν έχει ιδεολογία. Αυτό που το ενδιαφέρει είναι να κυβερνήσει. Με ποιον θα γίνει αυτό είναι δευτερεύον.
Κατά την εκτίμησή μου το Κιναλ θα διασπαστεί σύντομα. Εύχομαι και ελπίζω με τους λίγους προοδευτικούς ανθρώπους που του έχουν απομείνει να συναντηθούμε. Οι κοινωνίες γενικότερα και η δική μας ειδικότερα, τα τελευταία χρόνια έχουν στρίψει τέρμα δεξιά. Τούτο σημαίνει πως όσοι αισθανόμαστε προοδευτικοί πρέπει με κάποιο τρόπο να συναντηθούμε. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα τρώμε στη μάπα τους κούληδες για τα επόμενα 200 χρόνια.
*Ο Νίκος Αραπάκης είναι συγγραφέας
