του Μανώλη Τρίκα
Πολιτική Επιτροπή Πράσινης Αριστεράς
Οι ψευδοχριστιανοί και η υποκρισία της Αγάπης του Πάσχα
Αν υποθέσουμε ότι έχω διδαχτεί όλους τους πολιτισμούς από άκρη σε άκρη της γης και μιλάω όλες τις γλώσσες του κόσμου, γνωρίζω τα ήθη και τα έθιμα τους χορούς και τη μουσική.
Ότι έχω την γνώση των επιστημών, της ιστορίας, της τεχνολογίας και μπορώ να προβλέπω την οικονομία, την εξέλιξη, να μπορώ να φτιάχνω ποτάμια, βουνά, γέφυρες, φράγματα, ακόμα να ταξιδεύω και να οικοδομώ σε άλλους πλανήτες.
Ότι έχω οικονομική δύναμη να χρηματοδοτήσω τους πάντες και να φτιάξω ιδρύματα και να δώσω τροφή και δουλειά σε ανθρώπους και να χαρίσω το σώμα μου στην επιστήμη ή γίνω δωρητής των οργάνων μου.
Αλλά στη ζωή μου είμαι ένας άνθρωπος ιδιότροπος, που δεν ανέχομαι τις αδυναμίες των άλλων.
Αισθάνομαι ζήλια όταν βλέπω κάποιον που έχει κάτι που δεν έχω, ανταγωνισμό απέναντί στους ικανότερους από μένα, υπερηφάνεια απέναντι σε αυτούς που είναι λιγότερο ικανοί από εμένα, φθόνο για αυτούς που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά από μένα.
Δεν ανέχομαι τον αδύνατο, υπηρετώ τον δυνατότερο.
Διαχωρίζω τους ανθρώπους, σε κοντούς, ψηλούς, χοντρούς, αδύνατους, μαύρους, άσπρους, ξένους, δικούς μου.
Δεν έχω μέσα μου, αγάπη, σεβασμό, καλοσύνη, ευγένεια, υπομονή, εγκράτεια, θετική πρόθεση, κοινωνικότητα, αλληλεγγύη, ανεκτικότητα για κάθε άνθρωπο που συναναστρέφομαι είτε τον γνωρίζω είτε όχι, είτε είναι φτωχός, είτε πλούσιος, είτε έχω να πάρω, είτε έχω να δώσω.
Όλα αυτά είναι παιδικά ελαττώματα που ο άνθρωπος πρέπει να τα ξεπερνά με την εφηβεία και να γίνεται ενήλικας δηλαδή ώριμος και να μην παραμένει μωρός (μωρό).
Όταν έρθει η εποχή της ισότητας και της δικαιοσύνης όλα αυτά θα πάψουν. Για να πάψουν όμως πρέπει να ζούμε σαν ίσοι και δίκαιοι.
Όταν σταματήσουμε να είμαστε αλαζόνες, υποκριτές, εγωιστές, φιλοτομαριστές, ρατσιστές, αντικοινωνικοί, εκμεταλλευτές, απάνθρωποι, τότε δε θα χρειαστεί να γίνει καμιά επανάσταση, κανένας πόλεμος, καμιά βίαιη ανατροπή.
Σε μια στιγμή όλα θα γίνουν τέλεια.
Τότε αυτοί που κυβερνούν και εξουσιάζουν θα χάσουν κάθε εξουσία.
Τότε αυτοί που έχουν το χρήμα θα το χάσουν, γιατί το χρήμα δε θα χρειάζεται και δε θα έχει αντίκρισμα.
Τότε αυτοί που θα έχουν τα όπλα, δε θα μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν, γιατί δε θα έχουν κανένα να τα κουβαλήσει.
Δεν είσαστε καλοί άνθρωποι, ούτε Χριστιανοί, ούτε άθεοι, ούτε δίκαιοι, ούτε άξιοι, ούτε συνάνθρωποι, ούτε καλοί γονείς, ούτε τίποτα .
Απλά κοιτάτε να εκμεταλλευτείτε το σήμερα, αναβάλλοντας την ουσία και το νόημα της ζωής στο άπειρο.
Δεν έχετε πίστη στον Άνθρωπο.
Δεν δίνεται ελπίδα στο Αύριο.
Δεν έχετε ΑΓΑΠΗ σε καμιά καθημερινή σας πράξη.
Κοιτάτε τον εαυτούλη σας με μια ντροπιαστική για την ανθρωπότητα και τον μέλλον του πλανήτη συμπεριφορά.
Έχετε μια ανώριμη, παιδιάστικη, μικρότητα και αρνείστε να την διαγράψετε αυτοστιγμεί από τη ζωή σας.
Κοιτάτε μόνο να ικανοποιήσετε το άρρωστο ΕΓΩ σας.
Κατακρίνετε όμως τους άλλους για αυτά που παριστάνεται ότι πιστεύεται.
Δεν τα λέω εγώ.
ΟΧΙ.
Εσείς λέτε ότι τα πιστεύετε αυτά που γράφω.
Αλλά κάνετε εντελώς τα αντίθετα.
Ορίστε λοιπόν:
Α´ επιστολή Παύλου πρός Κορινθίους
Ἀδελφοὶ, ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. Καὶ οὔς μὲν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα· καὶ ἔτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ὀδὸν ὑμῖν δείκνυμι.
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.
Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
Ἡ άγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· ὅταν δὲ ἔλθη τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμουν· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ έπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ άγάπη.
