«Αντί για τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας, πρέπει να συζητάμε τα ζητήματα ανθρώπινης ασφάλειας, την πρόσβαση στην υγεία, την παιδεία…» είπε η τιμημένη με Νόμπελ Ειρήνης Μορίντ Μαγκουάιρ που βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στη χώρα μας προσκεκλημένη του Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ). Η Μ. Μαγκουάιρ μπήκε στο κίνημα ειρήνης μέσα από μια οικογενειακή τραγωδία, καθώς έχασε τα ανίψια της στη διάρκεια καταδίωξης μαχητή του IRA από τον βρετανικό στρατό το 1976. Στην Αθήνα συναντήθηκε με τον Αλ. Τσίπρα, τη Ρένα Δούρου και τον υφυπ. Εξωτερικών Άκη Γεροντόπουλο. Τη συναντήσαμε ένα πρωί στο κέντρο της Αθήνας και μας εξήγησε πόσο σημαντικό είναι να υπάρξουν μια νέα πολιτική ηθική και «νέα» οικονομικά.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ : Αναστασία Γιάμαλη
* Στη γειτονιά μας οι πόλεμοι είναι πολλοί, δεν πρόκειται όμως για πολέμους ανάμεσα σε κράτη ή εμφυλίους. Εκτιμάτε πως βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας φάσης συγκρούσεων;
Στο παρελθόν υπήρχαν πόλεμοι τους οποίους μπορούσαμε να ταυτοποιήσουμε ως αυτό που λέμε «παραδοσιακούς». Η αύξηση των εθνοτικών και πολιτικών συγκρούσεων θα εξαπλωθούν, αυτό που βλέπουμε είναι κόσμος να ζει σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες με ολοένα αυξανόμενα προβλήματα όπως η φτώχεια, η υποβάθμιση της θέσης της γυναίκας, ο αποκλεισμός των πολλών από την πολιτική. Ετσι, δεν είναι λίγοι εκείνοι που για να αλλάξουν τα πράγματα παίρνουν τα όπλα. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τις εθνοτικές πολιτικές συγκρούσεις είναι μέσω του διαλόγου, των διαπραγματεύσεων, της συμπερίληψης των περιθωριοποιημένων, των φτωχών, των γυναικών, των διαφορετικών εθνοτικών ομάδων. Ο μόνος τρόπος είναι να ξεκινήσουμε να συζητάμε και να κατανοούμε τη ρίζα της βίας και μετά να λύνουμε με τη διπλωματία αυτά τα ζητήματα. Είναι δύσκολο, όχι ακατόρθωτο. Πρέπει να ξεμπερδεύουμε με τον μιλιταρισμό και τον πόλεμο, να βάλουμε αυτές τις μεθόδους πίσω μας. Τα πυρηνικά δεν μας χρειάζονται, δεν μπορούν να λύσουν εθνοτικά προβλήματα.
* Εβδομήντα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, διαφαίνεται κατά τη γνώμη σας ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος ή ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος;
Από τους λαούς εξαρτάται αυτό. Βλέποντας τις διαδηλώσεις με χιλιάδες κόσμο, σε ΗΠΑ και Ρωσία αλλά και σε όλη την Ευρώπη, τον κόσμο που αντιστέκεται στην φτώχεια και διεκδικεί δικαιοσύνη, διεκδικεί να πάψουν να σπαταλώνται χρήματα σε πολέμους…
Νομίζω πως διανύουμε ένα μεταβατικό στάδιο, όπου ο εξουσιασμός, η στρατιωτικοποίηση δεν ειναι πλέον αποδεκτά, οδεύουμε προς μια νέα συνειδητοποίηση, πως δεν είναι σωστός ο κόσμος όπως είναι, δεν είναι σωστό να πεθαίνουν τα παιδιά, προς μια νέα ηθική μη-φόνου. Ναι, διαφωνούμε, αλλά ας μην σκοτωνόμαστε. Αυτή η νέα ηθική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Δύο πράγματα λοιπόν: Βλέπουμε το χάος του παλιού κόσμου να πεθαίνει, και τον αγώνα για την ανάδειξη ενός νέου τρόπου, του αλληλοσεβασμού. Ξέρετε ποιος θα φέρει σε πέρας αυτή τη διαδικασία; Οι νέοι και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γιατί είναι θέμα εκπαίδευσης.
Αν εκπαιδευτούν τα παιδιά να σέβονται την ανθρώπινη ζωή, να έχουν υπομονή και να συνεργάζονται, να βλέπουν εαυτούς ως μέρος της ανθρώπινης οικογένειας, τότε υπάρχει ελπίδα. Αυτή η αλλαγή μπορεί να γίνει μέσα από τα σόσιαλ μίντια. Τόσο οι πολίτες όσο και πολλές κυβερνήσεις είναι ανίκανες να πάρουν αποφάσεις και παραγκωνίζονται, αποφασίζουν άλλοι, ένα σύστημα εξουσίας και στρατού, το ΝΑΤΟ διατάζει. Ενδεικτικά, επιπλέον 2% του προϋπολογισμού των χωρών της Ευρώπης θα δαπανηθεί σε εξοπλισμούς. Πώς κάτι τέτοιο λύνει το ζήτημα της φτώχειας που μαστίζει πολλές από αυτές τις χώρες, που δεν έχουν δασκάλους στα σχολεία, που κλείνουν τα νοσοκομεία, που ο κόσμος πεινάει…
Οι λαοί πρέπει να θέτουν την αντζέντα, την ανθρώπινη αντζέντα. Αντί για τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας, πρέπει να συζητάμε τα ζητήματα ανθρώπινης ασφάλειας, την πρόσβαση στην υγεία, την παιδεία… Όταν αυτά δεν λύνονται, επακόλουθο είναι η βία. Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει πως τα χρήματά του θα ήταν πιο χρήσιμα αν επενδύονταν στην ανθρώπινη ασφάλεια.
* Ας μιλήσουμε για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Νομίζω ότι είναι θέμα επιλογής το πώς τα χρησιμοποιούμε και εκείνοι που τα χρησιμοποιούν ως μέσο για την προώθηση της αλλαγής είναι μάλλον λίγοι.
Σωστά. Τα ΜΜΕ του κατεστημένου και μέρος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης προωθούν την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας μας. Στη Βόρεια Ιρλανδία κάθε μέρα βλέπουμε στην τηλεόραση πόσο καλή καριέρα είναι ο στρατός, μάλιστα κάνουν άνοιγμα και στις γυναίκες, σε μία προσπάθεια εξανθρωπισμού του… Αυτό που πετυχαίνουν είναι να στρατιωτικοποιούν εκτός απο τις κοινωνίες μας και τα μυαλά μας. Αλλά τι κάνει ο στρατός; Σκοτώνει. Στις οθόνες μας είδαμε τη θηριωδία του ισραηλινού στρατού, εικόνες που θυμιζαν Μεσαίωνα. Ας ορθώσουμε το ανάστημά μας ενάντια στις θηριωδίες όπου κι αν αυτές συμβαίνουν. Υπάρχουν αρνητές στράτευσης στο Ισραήλ, ας τους στηρίξουμε. Το ίδιο και εκείνους που τάσσονται κατά της κατάληψης της Παλαιστίνης. Να πάψει το Ολοκαύτωμα των Παλαιστινίων από την κυβέρνηση του Ισραήλ. Χρειαζόμαστε κυβερνήσεις να υποστηρίξουν τον αφοπλισμό.
* Χρειαζόμαστε το ΝΑΤΟ;
Το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να είχε διαλυθεί μετά τη Συμφωνία της Βαρσοβίας. Είναι μια στρατιωτική μηχανή, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το ΝΑΤΟ δεν είχε κανέναν λόγο ύπαρξης. Αλλά το ΝΑΤΟ πλέον είναι η Αμερική, κάνει ό,τι του πει. Η διοίκηση Ομπάμα δυστυχώς επιχειρεί να λύσει προβλήματα μέσω πολέμων. Έχουν ήδη καταστρέψει το Ιράν, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη.
Ποιος έχει σειρά; Η Συρία, το Ιράν, η Βόρεια Κορέα; Πρέπει να απορρίψουμε τη λογική των πολέμων, των πυρηνικών όπλων. Να βρούμε μια εναλλακτική μορφή ασφάλειας, άλλη από το ΝΑΤΟ. Ήδη υπάρχουν δυνάμεις που πιέζουν στα ρωσικά σύνορα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, η Ευρώπη δεν θα αντέξει άλλον έναν πόλεμο. Να διεθνοποιήσουμε το ειρηνευτικό κίνημα, για να έχει η ανθρωπότητα αύριο!
* Δείχνετε να έχετε μεγάλη πίστη στη νέα γενιά. Η νέα γενιά είναι η πιο καλά καταρτισμένη και αυτή που βρίσκεται στη χειρότερη θέση από άποψη προοπτικών. Δεν είναι λίγοι οι νέοι που βρίσκουν καταφύγιο στη ρητορική του μίσους της Ακροδεξιάς, ενώ τελευταία ακούμε πως αρκετοί Ευρωπαίοι φεύγουν και εντάσσονται στο Ισλαμικό Κράτος.
Μέσω της εκπαίδευσης και του διαλόγου, ακούγοντάς τους, ακούγοντας τους τζιχαντιστές που επιλέγουν τη βία, μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. «Πολύ αν διαρκέσει η θυσία / Μπορεί την καρδιά να την κάνει πέτρα» έλεγε ο Ιρλανδός ποιητής Γέιτς. Όταν ο κόσμος χάνει την αξιοπρέπεια και την ελπίδα, μερικές φορές η βία μοιάζει μοναδική απάντηση. Πολλοί νέοι ανά τον κόσμο νιώθουν ταπεινωμένοι -ιδίως οι Μουσουλμάνοι, που μετά την 9/11 έχουν δαιμονοποιηθεί. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες, να επενδύσουμε στο κοινωνικό κράτος, στην παιδεία, να δώσουμε ελπίδα. Δεν είναι λύση οι βόμβες.
* Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι. Αλλάζει αυτό;
Xρειαζόμαστε νέα «οικονομικά» που θα λαμβάνουν υπόψη και την καρδιά. Μια νέα πολιτική ηθική, νέο πολιτικό προσωπικό, να ξέρουμε πού και πώς δαπανάται τι.
* Πώς βλέπετε το φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ;
Βλέπω πως η ατζέντα τους προωθεί τη δικαιοσύνη, την κοινωνική αλλαγή, την ισότητα. Νομίζω πως ζούμε σε έναν κόσμο που πρέπει να συνεργάζεται, πρέπει να ενώνουμε και όχι να διχάζουμε. Να μην διχάσουμε την κοινωνία σε δεξιά και αριστερά πια, ας είναι οι διαχωριστικές γραμμές μας άλλες… Είναι σημαντικό για όλους όσοι είμαστε ενεργοί στα κινήματα να συνεργαζόμαστε, να ακούμε, για να χτίσουμε τον δρόμο που έχουμε μπροστά.
Via : www.avgi.gr
