Του Πάνου Χαρίτου
Το ξεκίνημα του πολέμου είναι εύκολη υπόθεση. Αρκεί μια κίνηση. Το πάτημα ενός κουμπιού, το τράβηγμα της σκανδάλης κι έχεις όλες τις προϋποθέσεις για να ξεκινήσει το αιματοκύλισμα. Το τέλος του πολέμου –εφόσον δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος- είναι άλλη υπόθεση. Θέλει λεπτούς χειρισμούς. Διαπραγματεύσεις, όροι, προϋποθέσεις κι αν το ζητούμενο είναι και για τις δύο πλευρές να διαχειριστούν την παύση των εχθροπραξιών εξερχόμενοι ως νικητές, τότε το πράγμα δυσκολεύει ακόμη περισσότερο.
Αυτό είναι και το στάδιο στο οποίο βρίσκονται στην παρούσα φάση το Ισραήλ και η Χαμάς. Οι διαπραγματεύσεις στο Κάιρο ήταν και παραμένουν αποτέλεσμα σκληρών πιέσεων προς τις δύο πλευρές.
Ασχέτως των δημόσιων δηλώσεων του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα περί στήριξης του δικαιώματος του Ισραήλ να προασπίζει την ασφάλεια των πολιτών του, οι πιέσεις που δέχθηκε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ήταν κάτι περισσότερο από ικανές για να αποστείλει ήδη από χθες το πρωί αντιπροσωπεία στο Κάιρο, συμμετέχοντας έτσι στις διαπραγματεύσεις.
Η απεμπλοκή για το Ισραήλ μπορεί να είναι εύκολη υπόθεση εφόσον απαντήσουν στον εαυτό τους το ερώτημα για το διακύβευμα αυτού του πολέμου.
Εχοντας κρατήσει αποστάσεις σε επίπεδο ρητορικής για την ηγεσία της Χαμάς και επιμένοντας σε δημόσιες τοποθετήσεις ότι το ζητούμενο της επιχείρησης στη Γάζα ήταν να διασφαλιστούν οι πολίτες του Ισραήλ απέναντι στις πυραυλικές επιθέσεις, ο Νετανιάχου φρόντισε να κρατήσει ανοιχτή την πόρτα εξόδου από την κρίση.
Το Ισραήλ έπληξε ένα σημαντικό ποσοστό της υποδομής και του οπλοστασίου της Χαμάς. Οι πυραυλικές επιθέσεις το τελευταίο 24ωρο (τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφτηκε το κείμενο αυτό) από τις ισλαμικές οργανώσεις περιορίστηκαν σημαντικά λόγω των διαπραγματεύσεων.
Παράλληλα το Τελ Αβίβ έχει είτε επίσημα είτε ανεπίσημα ενημερωθεί από αρκετές κυβερνήσεις για τη δυσαρέσκεια των χωρών αυτών στο άκουσμα της απόφασης περί χερσαίων επιχειρήσεων και για την πιθανότητα να κρατήσουν διπλωματικές αποστάσεις εφόσον προχωρήσουν στην υλοποίηση του σεναρίου εισβολής στη Γάζα.
Τέλος, αναφορικά με τις πραγματικές διαθέσεις της κυβέρνησης Νετανιάχου Ισραηλινοί αναλυτές επισημαίνουν ότι δεν επιθυμούν πραγματικά την εισβολή στη Γάζα, κι αυτό γιατί αφ’ ενός θα υπάρξουν απώλειες στις τάξεις του στρατού –έστω κι αν το οπλοστάσιο της Χαμάς απέχει έτη φωτός από εκείνο του αντιπάλου– και αφ’ ετέρου, κυρίως, γιατί τα θύματα στις τάξεις των άμαχων Παλαιστινίων θα αυξηθούν δραματικά, κάτι που επικοινωνιακά καθιστά δύσκολη τη διαχείριση της ενέργειας.
Στην αντίπερα όχθη η Χαμάς για άλλη μία φορά βγαίνει τσαλακωμένη αλλά με ψηλά το κεφάλι.
Αντιστάθηκαν στην επίθεση του Ισραήλ. Επληξαν στόχους πιο βαθιά από κάθε άλλη φορά (Τελ Αβίβ, Ιερουσαλήμ) και δέχθηκαν επισκέψεις ξένων ηγετών και αντιπροσωπειών κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών σε ένδειξη έμπρακτης συμπαράστασης.
Η Χαμάς κατανοεί ότι στρατιωτικά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Κατανοούν επίσης πως η Αίγυπτος δεν επιθυμεί να βρεθεί στη δυσχερή θέση να δέχεται τις πιέσεις της Ουάσιγκτον για να κλείσει τα σύνορα με τη Γάζα εφόσον το Ισραήλ εισβάλει ή να πρέπει ο πρόεδρος της χώρας Μοχάμεντ Μούρσι να έρθει αντιμέτωπος με το κοινό αίσθημα των πολιτών του.
Οι διαπραγματεύσεις και η εκεχειρία αποτελούν μονόδρομο και για τις δύο πλευρές. Ο δρόμος για να επιτευχθεί θα είναι δύσκολος, αφού και οι δύο διεκδικούν τις δάφνες του νικητή.
Ωστόσο αυτή τη φορά την όποια εκεχειρία συμφωνήσουν θα πρέπει να τη σεβαστούν και να την προφυλάξουν και όχι να την εκμεταλλευτούν για πολιτικά οφέλη, όπως συνέβη από πλευράς Ισραήλ στον βωμό της προεκλογικής περιόδου μία εβδομάδα πριν…
