Συντάκτης: Χριστίνα Πάντζου

«Δεν έχουμε κανέναν έλεγχο στην κατάσταση στο Μολενμπέεκ.»

Η δήλωση του Βέλγου υπουργού Εσωτερικών Γιαν Γιαμπόν έγινε στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο VRT αφότου γνωστοποιήθηκε ότι το σχέδιο των ταυτόχρονων τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι οργανώθηκε σε αυτή την εργατική συνοικία των Βρυξελλών όπου έμεναν για κάποιο διάστημα δύο από τους νεκρούς δράστες και ο μόνος διασωθείς εξ αυτών, ο Σαλάχ Αμπντεσλάν, αποκαλύπτει πως στα γκέτο της καρδιάς της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα εξτρεμιστικά ισλαμιστικά δίκτυα μπορούν να στρατολογούν φανατικούς και να οργανώνονται ανενόχλητα.

Οι αρχές δεν έχουν σταματήσει τις επιδρομές τους στο Μολενμπέεκ, μια κατά πλειοψηφία μουσουλμανική γειτονιά που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχει σχετιστεί με τις μεγαλύτερες τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων ετών σε ευρωπαϊκό έδαφος.

«Σχεδόν πάντα υπάρχει κάποια σχέση με το Μολενμπέεκ», αναγνώρισε ο Βέλγος πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ, κάνοντας λόγο για «γιγάντιο πρόβλημα εκεί».

Εκεί βρήκε καταφύγιο για κάποιο διάστημα ο Χασάν αλ Χάσκι, καταδικασμένος ως εγκέφαλος των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Μαδρίτη το 2004.

Σ’ αυτήν έμενε ο αλγερινής καταγωγής Γάλλος Μεχντί Νεμούς που τον Μάιο του 2014 σκότωσε τέσσερις ανθρώπους σε χτύπημά του κατά του Εβραϊκού Μουσείου των Βρυξελλών. Από τοπικό λαθρέμπορο προμηθεύτηκαν όπλα οι τρομοκράτες που τον Ιανουάριο αιματοκύλησαν το Παρίσι με τις επιθέσεις τους κατά του Charlie Hebdo και εβραϊκού παντοπωλείου.

Λίγες ημέρες μετά, η βελγική αντιτρομοκρατία εξάρθρωσε στο Βερβιέρ έναν πυρήνα ακραίων σαλαφιστών που είχαν διασυνδέσεις με ομάδες του Μολενμπέεκ και τον 27χρονο Αμπντελχαμίντ Αμπααούντ, ο οποίος τώρα, σύμφωνα με ανώνυμες γαλλικές πηγές ασφαλείας, φέρεται ως ο εγκέφαλος των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι την περασμένη Παρασκευή.

Σε αυτή τη γειτονιά βρήκε φιλόξενη στέγη ο Μαροκινός Αγιούμπ ελ Χαζανί, που τον Αύγουστο επιχείρησε να επιτεθεί σε αμαξοστοιχία που έκανε το δρομολόγιο από το Αμστερνταμ στο Παρίσι, αλλά αφοπλίστηκε από επιβάτες.

To Μολενμπέεκ είναι η άλλη εικόνα των Βρυξελλών. Μια υποβαθμισμένη, πυκνοκατοικημένη γειτονιά με ετοιμόρροπα σπίτια και 22 τζαμιά, ανεργία που ξεπερνά το 30% και καλπάζουσα φτώχεια και εγκληματικότητα, που φιλοξενεί μετανάστες και Βέλγους δεύτερης και τρίτης γενιάς, ιδίως μαροκινής και τουρκικής καταγωγής.

«Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου οι νέοι μουσουλμάνοι δεν έχουν κανέναν λόγο αισιοδοξίας, τα ακραία μηνύματα θεωρούνται σημάδια δύναμης και ηρωισμού», λέει ο ο Μάγκνους Ράνστορπ, ειδήμων του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ενημέρωσης για τη Ριζοσπαστικοποίηση.

Παρόμοιες συνθήκες υπάρχουν σε πολλές ακόμη χώρες. Αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η ίδρυση από τον Φουάντ Μπελκασέμ της ακραίας ομάδας Shariah4Belgium, η οποία διεκδικούσε την επιβολή της σαρίας (μουσουλμανικού νόμου) στη χώρα και οργάνωνε διαμαρτυρίες για ό,τι θεωρούσε παραβιάσεις των δικαιωμάτων των μουσουλμάνων, όπως η απαγόρευση της μαντίλας στα σχολεία.

Τα πρώτα χρόνια της δράσης της δεν θεωρήθηκε επικίνδυνη, έτσι που κατάφερε να απλώσει τα πλοκάμια της και να προσηλυτίσει πολλούς νέους στρατολογώντας τους για τον «ιερό πόλεμο» και στέλνοντάς τους να πολεμήσουν στα πεδία των μαχών της Συρίας και του Ιράκ.

Η οργάνωση είναι πλέον εκτός νόμου, ο Μπελκασέμ μαζί με δεκάδες μέλη της βρίσκονται στη φυλακή, αλλά το μισαλλόδοξο κήρυγμά του συνεχίζουν οι ιμάμηδες που έρχονται από το εξωτερικό, ενώ δύο τουλάχιστον από τα τζαμιά της γειτονιάς έχουν γίνει κόμβοι διασύνδεσης των νέων με τους εξτρεμιστές.

Το Βέλγιο, ανάμεσα στη Γερμανία, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία και τη Γαλλία, είναι μια καίρια χώρα για τη μετακίνηση και τις διασυνδέσεις των εξτρεμιστών.

Ανάμεσα σε αυτή τη μικρή μειονότητα των ριζοσπαστών υπάρχουν πρόσωπα γνωστά στις ευρωπαϊκές και διεθνείς μυστικές υπηρεσίες.

Η κυβέρνηση αναγνωρίζει πως η περίπλοκη ομοσπονδιακή δομή της χώρας δυσχεραίνει την απρόσκοπτη ροή πληροφοριών από το ένα επίπεδο διακυβέρνησης στο άλλο και είναι πολύ ευκολότερο να «χαθούν» οι τρομοκράτες από τα ραντάρ των αρχών περνώντας από τη μία περιφέρεια στην άλλη.

Αν ωστόσο έγινε φυτώριο των τρομοκρατών, είναι και γιατί, όπως δήλωσε στο γαλλικό πρακτορείο AFP ο Κλοντ Μονικέ του Ευρωπαϊκού Κέντρου Στρατηγικών Πληροφοριών και Ασφάλειας, οι τοπικοί πολιτικοί απέτυχαν επί χρόνια να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα για να διατηρήσουν την «κοινωνική ειρήνη» και να συνεχίσουν να εκλέγονται.

Πλέον, οι Βέλγοι μαχητές σε Συρία και Ιράκ ξεπερνούν τους 380, σύμφωνα με εκτιμήσεις της βελγικής κυβέρνησης.

Αλλά ανεξάρτητες έρευνες του ιστορικού Πίτερ βαν Οστάγεν δείχνουν πως ο μέγιστος αριθμός των Βέλγων που κάποια στιγμή ήταν ενεργοί στη Συρία και στο Ιράκ ήταν 516, καθιστώντας το Βέλγιο την ευρωπαϊκή χώρα με τη μεγαλύτερη αναλογία μαχητών εξτρεμιστικών ισλαμιστικών οργανώσεων σε σχέση με τον πληθυσμό της.

Via : www.efsyn.gr