του Δημήτρη Χρήστου
Στην αποκριάτικη συνάντηση με τον Στουρνάρα, οι τροϊκανοί ζήτησαν 230 διαρθρωτικές αλλαγές εδώ και τώρα, όπως διάβασα. Τόσες πολλές; Μάλιστα! Μήπως περιλαμβάνονται στις απαιτήσεις αυτών που μας εκσυγχρονίζουν η απαγόρευση και ακύρωση διεθνών πλειοδοτικών διαγωνισμών, με έναν μόνο συμμετέχοντα, για την πώληση κρατικών περιουσιακών στοιχείων; Μήπως απαίτησαν να ακυρωθούν οι νόμοι που προσφέρουν δικτατορική ασυλία από ποινικές και αστικές ευθύνες σε αυτούς που διαχειρίζονται τις εκποιήσεις; Απάντηση: Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; Η Ευρώπη, όπως ήταν επί Ντελόρ και όπως θα την θέλαμε, δεν υφίσταται. Αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι ληστρική αρπαγή του πλούτου της χώρας κατά παράβαση του ευρωπαϊκού δικαίου από πολιτικούς που οι δανειστές έχουν στο τσεπάκι τους. Υπερβολές; Λαϊκισμός; Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ως παράδειγμα τρεις μεγάλους διαγωνισμούς για ιδιωτικοποίηση. Για μονοπώλιο του τζόγου του ΟΠΑΠ έγινε διεθνής διαγωνισμός, στον οποίο στο τέλος έμεινε μόνο ένας ενδιαφερόμενος! Και ενώ κανονικά θα έπρεπε να ακυρωθεί και να επαναπροκηρυχθεί, πουλήθηκε στο σχήμα του Μελισσανίδη, το οποίο έψαχνε μετά για δανεικά, ώστε να καταβάλει το τίμημα που υπολογίστηκε στο μισό της πραγματικής αξίας αυτού του κρατικού μονοπωλίου! Μετά είχαμε τον διαγωνισμό για τον ψηφιακό πάροχο των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Η κοινοπραξία των καναλαρχών, με την Digea, ήταν ο μόνος διαγωνιζόμενος σε έναν φωτογραφικό διαγωνισμό και τελικά της ανατέθηκε το έργο έναντι πολιτικής υποστήριξης. Να σημειώσουμε ότι για την εκμετάλλευση αυτής της μονοπωλιακής υπηρεσίας η Digea θα καταβάλει τίμημα 18 εκατ. ευρώ, όταν η αντίστοιχη υπηρεσία στην Γερμανία για το ίδιο χρονικό διάστημα παραχωρήθηκε για 4,5 δισ. ευρώ (25.000 φορές μικρότερη!). Τρίτη περίπτωση η ιδιωτικοποίηση της έκτασης του παλαιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, όπου στον διαγωνισμό μετέχει μόνον η τεχνική εταιρεία του κ. Σπύρου Λάτση, η Lamda development. Είναι η ίδια εταιρεία που κατασκεύασε και εκμεταλλεύεται το παράνομο και με απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ Mall στο Μαρούσι.
ΕΙΝΑΙ μάλιστα τόσο μεγάλη η ένοχη διαπλοκή των κυβερνητικών αξιωματούχων, που, για να προστατεύσουν από τις παρανομίες (και πολλές άλλες που θα ακολουθήσουν) τους υφισταμένους τους και φυσικά να προστατευθούν και οι ίδιοι, αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν απαλλακτικούς νόμους. Πέντε, χωμένους μέσα σε άσχετα νομοσχέδια. Συγκεκριμένα: Απαλλαγή των μελών της διοίκησης του ΤΑΙΙΙΕΔ (Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων) από αστική και ποινική ευθύνη και μέτρα διοικητικής εκτέλεσης. Εξαίρεση υπουργών από αστική ευθύνη. Εξαίρεση των μελών της διοίκησης των υπό αποκρατικοποίηση εταιρειών από αστική, ποινική ευθύνη και μέτρα διοικητικής εκτέλεση. Εξαίρεση των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ) και θέσπιση ακαταδίωκτου για γνωμοδοτήσεις επί μνημονίων και δανειακών συμβάσεων. Εξαίρεση των διοικητικών στελεχών τραπεζών για δάνεια σε ΝΠΔΔ και κόμματα!
ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ επίσης ότι την περίοδο που οι εισαγγελικές αρχές ελέγχουν τον Λαυρεντιάδη και την Proton Bank για κατάχρηση και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ο Βενιζέλος, ως υπουργός Οικονομικών, παίρνει απόφαση να επιδοτήσει την Proton από τα αδιάθετα του Δημοσίου. Τα στελέχη του Λογιστηρίου του Κράτους ενημερώνουν τον Βενιζέλο πως αυτό είναι παράνομο γιατί με βάση τον νόμο η τράπεζα έπρεπε να επιστρέψει 70 εκατομμύρια. Ο Βενιζέλος όμως δίνει 100 εκατομμύρια στην Proton και λίγο αργότερα άλλα 800 για να την κρατικοποιήσει, τα οποία φορτώνει στο δημόσιο χρέος. Και όχι μόνο αυτό. Ο Βενιζέλος φοβάται για τη νομιμότητα των πράξεών του, έτσι φροντίζει να εισαγάγει τροπολογία στον νόμο 4002/11, η οποία προβλέπει ακαταδίωκτο αναδρομικά από το 1996 για όσους υπουργούς Οικονομικών έχουν επιδοτήσει τις τράπεζες!
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ, ο θεοσεβούμενος πρωθυπουργός, οι ορφανοί κεντροαριστεροί εκσυγχρονιστές, ο πρόεδρος Κουβέλης, τα μορφωμένα παιδιά της «Δράσης», που θέλουν δημοκρατικούς κανόνες στο παιχνίδι, οι Ευρωπαίοι επίτροποι και όλο το σύστημα των Βρυξελλών, Άγγλοι, Γάλλοι Πορτογάλοι, Γερμανοί και Ιταλοί, αν όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ στην Ελλάδα είναι αποδεκτά, αν συνιστούν δημοκρατική ευνομούμενη χώρα ή ξέφραγο αμπέλι που όποιος θέλει μπαίνει, παίρνει ό,τι γουστάρει και λογαριασμό δεν δίνει.
Via : www.avgi.gr
