του Κώστα Γιαννακίδη
Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να καταθέσει στη Βουλή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και είναι ικανή να επικαλεστεί μέχρι και αστρολόγο.Tελικά θα κατατεθεί από το ΠΑΣΟΚ ως πρόταση νόμου που θα περιλαμβάνει και προτάσεις της ΔΗΜΑΡ. Δεν χάθηκε και ο κόσμος για την κυβερνητική συνοχή, έτσι λειτουργούν οι ώριμες δημοκρατίες.
Είναι, βέβαια, ελαφρώς οξύμωρο να βλέπεις αυτούς που συμφώνησαν στα αγριότερα οικονομικά μέτρα, να κάνουν μούτρα ο ένας στον άλλον για ένα πλαίσιο που τοποθετείται περισσότερο στο χώρο των ιδεών και, μεταξύ μας, θα στερείτο ουσιαστικής εφαρμογής. Ας εγκαταλείψουμε τις εξυπνάδες. Στη χώρα που δεν μπορείς να επιβάλεις την απαγόρευση του καπνίσματος και τη χρήση ζώνης ασφαλείας, δεν υπάρχει περίπτωση να εφαρμόσεις με συνέπεια και σοβαρότητα αντιρατσιστικό νόμο που θα διέρχεται και από τους αγρούς του υποκειμενισμού. Θέμα αρχής είναι η υιοθέτησή του, περιέχει περισσότερο συμβολισμό και λιγότερη ουσία. Αρκεί, βέβαια, να απασχολούσε στοιχειωδώς την κοινωνία. Φοβάμαι ότι όχι μόνο δεν την απασχολεί, αλλά τελικά την ενοχλεί. Διόλου άδικα.
Έτσι όπως διεξάγεται η συζήτηση περί ρατσισμού και ξενοφοβίας, συχνά η λογική κλείνει τα αυτιά της. Και πώς, αλήθεια, να συζητήσεις; Ας πούμε θεωρείσαι εξ ορισμού ρατσιστής αν προβληματιστείς δημοσίως για την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας. Κάποιοι άλλοι σε κοιτάζουν περίεργα αν τους πεις ότι και οι αλλοδαποί χωρίς χαρτιά έχουν δικαιώματα. Γενικώς αυτές οι κουβέντες δεν διεξάγονται με σοβαρότητα σε συνθήκες σκληρού διπολισμού. Και σήμερα τείνουν να εκλείψουν τα πάντα, εκτός από το «μαύρο και το άσπρο», το «ναι και το όχι», το «εμείς και οι άλλοι».
Άδικα χαλούν τις καρδιές τους οι εταίροι. Είτε περάσει το νομοσχέδιο, είτε μείνει στο συρτάρι, η κοινωνία δεν θα πάρει χαμπάρι. Και θα παραμείνει βαθιά συντηρητική, επιλεκτικά ανεκτική, συχνά ξενοφοβική, αδύναμη και απαίδευτη να συζητήσει. Βέβαια, ναι, αν ψηφιστεί, θα δοθεί ένα σαφές μήνυμα αρχών, μία ρητή καταγραφή προθέσεων, ίσως και μία αποφασιστική προειδοποίηση. Αλλά δεν φτάνει. Μια καλή ιδέα θα ήταν να ζητήσουν την εισαγωγή στα σχολεία μαθημάτων ή διαλέξεων κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, υπέρ της ανεκτικότητας στο διαφορετικό. Αλλά ποιος τολμά να ανησυχήσει τον υπέροχο «μέσο Έλληνα» που δεν θέλει να μπλέξουν τα παιδιά του με αυτά;
Via : www.protagon.gr