Με εντολή Σαμαρά και αυτά...

Όχι πως δεν το γνωρίζαμε, αλλά η έρευνα της PalmosAnalysis για λογαριασμό του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Φροντιστών Αττικής επιβεβαίωσε και ποσοτικοποίησε την αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος και την έντονη ταξικότητά του.

Η έρευνα επιβεβαιώνει την κοινή εκτίμηση, ότι δηλαδή το φροντιστήριο συμβάλλει αποφασιστικά στην επιτυχία στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση: πέτυχε το 80% του 80% των παιδιών που είχαν εξωσχολική στήριξη, ενώ από το 20% που, κυρίως για οικονομικούς λόγους, δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει φροντιστήριο ή ιδιαίτερα, πέτυχε το 57%. Πόσο κόστισε η προσπάθεια; Κατά μέσο όρο 7.937 ευρώ για φροντιστήριο, 10.190 για ιδιαίτερα, ποσά που είναι φανερό ότι στην εποχή της ύφεσης γίνονται απαγορευτικά για όλο και περισσσότερους. Η έρευνα, σε δείγμα γονιών αποφοίτων της τελευταίας πενταετίας, συναρτά άμεσα την επιτυχία με το εισόδημα. Από τα παιδιά με οικογενειακό εισόδημα υψηλότερο των 1.500 ευρώ τον μήνα, το 66% πέτυχε βαθμούς αποφοίτησης από 17 μέχρι 20. Το αντίστοιχο ποσοστό για τα παιδιά που προέρχονται από οικογένειες με εισόδημα χαμηλότερο των 1.500 ευρώ μηνιαίως, πέφτει στο 37%… Αυτούς τους βαθμούς πέτυχε το 52% των παιδιών που είχαν εξωσχολική υποστήριξη έναντι του 25% των παιδιών που δεν πήγαν φροντιστήριο, δεν έκαναν ιδιαίτερα…

Γνωρίζουμε πια ότι η προσφυγή στην εξωσχολική υποστήριξη καθίσταται εν πολλοίς υποχρεωτική επειδή το σχολικό πρόγραμμα είναι φτιαγμένο έτσι που ένα σεβαστό -και κρίσιμο για τη συνέχεια- κομμάτι της εκπαιδευτικής ύλης κάθε τάξης δεν διδάσκεται ποτέ. Και όχι, βέβαια, λόγω αργιών ή απεργιών αλλά επειδή ο προγραμματισμός πολύ απλά «δεν βγαίνει», ωθώντας έτσι παιδιά ακόμα και του γυμνασίου σε ιδιαίτερα και φροντιστήρια ώστε να καλύψουν το αντικειμενικό κενό που, όσο προχωρούν οι τάξεις δυσχεραίνει την κατανόηση της νέας ύλης, ειδικά στα φυσικομαθηματικά.

Πώς απαντά σε αυτό το πρόβλημα η Πολιτεία, το αρμόδιο υπουργείο; Δεν αλλάζει το πρόγραμμα, δεν καθιστά ρεαλιστική τη διδακτέα ύλη αλλά περιορίζεται σε επικοινωνιακά «μπαλώματα» επιμήκυνσης της σχολικής χρονιάς κατά μερικές μέρες νομιμοποιώντας ως υποχρεωτικό συμπλήρωμα τη φροντιστηριακή εκπαίδευση. Διότι αυτό συνιστά η εξαγγελία για Κοινωνικό Φροντιστήριο -πιλοτικό στα μεγάλα αστικά κέντρα (μεγάλες εκλογικές περιφέρειες) σε αυτή την προεκλογική χρονιά, και με την υπόσχεση ότι «θα» γενικευτεί από την επόμενη χρονιά…

Την ίδια ώρα που βγάζει σε διαθεσιμότητα εκπαιδευτικούς και συρρικνώνει εκπαιδευτικές μονάδες αυξάνοντας τον αριθμό μαθητών ανά τάξη (πραγματικότητα που δυσχεραίνει τους πιο αδύνατους και φτωχούς, μαθητές), το υπουργείο «πουλά» το Κοινωνικό Φροντιστήριο ως μέτρο που «θα βοηθήσει τα φτωχά παιδιά», τους μακροχρόνια άνεργους εκπαιδευτικούς και όσους δεν βρίσκουν δουλειά, δηλαδή όλους αυτούς που το ίδιο ωθεί στην ανεργία. Αντί για αξιοπρεπείς αμοιβές, κάλυψη εκπαιδευτικών κενών και πολιτική αναβάθμισης του δημόσιου σχολείου, το υπουργείο προκρίνει ένα πρόγραμμα εξωσχολικής απασχόλησης χρηματοδοτούμενο από το ΕΣΠΑ -αυτό είναι το Κοινωνικό Φροντιστήριο- που έχει ως μοντέλο την «κοινωφελή εργασία», τη μορφή φθηνής και ανασφάλιστης απασχόλησης που ήδη εφαρμόζεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Με εντολή Σαμαρά -διατύπωση που όσο πλησιάζουν οι εκλογές θα γίνεται όλο και περισσότερο του συρμού στις κυβερνητικές ανακοινώσεις- το δημόσιο σχολείο απομακρύνεται με ταχύτητα φωτός από το φινλανδικό μοντέλο που κάποτε έμπαινε (στα λόγια, τουλάχιστον) ως στόχος. Από το σχολείο, δηλαδή, της καινοτομίας, της γνώσης για όλους, της διασφάλισης ελεύθερου χρόνου για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών, όλων των παιδιών…