του Ανδρέα Πετρουλάκη
Kαι ο μεν Γιώργος Κουμουτσάκος έχει πολλά ελαφρυντικά. Η άγρια επίθεση που δέχτηκε και η αγωνία του ανθρώπου που ένιωσε στόχος τραμπούκων είναι πιθανόν να του θόλωσε την κρίση. Οι υπόλοιποι όμως, πολιτικοί και δημοσιογράφοι και κυρίως ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και η Φώφη Γεννηματά που ως ηγέτες κομμάτων έχουν λόγο με μεγαλύτερη βαρύτητα, πώς είναι δυνατόν να τολμούν να διατυπώνουν την άποψη ότι ο ηθικός αυτουργός της φασιστικής επίθεσης στον βουλευτή της ΝΔ ήταν ο Νίκος Φίλης; Πώς διανοούνται ότι, ευκαιρίας δοθείσης, θα ρίξουν και το αντιπολιτευτικό τους στην Κυβέρνηση για να μη χάνουν και τη φόρμα τους, ισομοιράζοντας τις ευθύνες μεταξύ των φασιστών και του υπουργού; Δεν αντιλαμβάνονται ότι κάνουν τους χρυσαυγίτες συμπαίκτες στο πολιτικό παιχνίδι όταν ενώνουν τα γήπεδα, της Δημοκρατίας και του φασιστικού πεζοδρομίου και μοιραία παίζουν με τους όρους των Κασιδιάρηδων; Δεν καταλαβαίνουν ότι υπαγορεύουν συμπεριφορές σε ένα κομμάτι των οπαδών τους και τους διδάσκουν τη σχετικοποίηση των ευθυνών ανάμεσα στο δημοκρατικό διάλογο και τη φασιστική βία, χώρων που θα έπρεπε να είναι στεγανοποιημένοι μεταξύ τους και ανέπαφοι;
Τι εννοούν δηλαδή ακριβώς όταν λένε ότι ο Φίλης ήταν εκείνος που προκάλεσε και πυροδότησε τη μανία των φασιστών; Ότι στη Δημοκρατία μας δεν είμαστε ελεύθεροι να λέμε τη γνώμη μας μπας και προκαλέσουμε τα μέλη της Χρυσής Αυγής και μας αρχίσουν στις σφαλιάρες; Ότι θα μετράμε τα λόγια μας, όχι για να μην προσβάλουμε ή να μην αδικήσουμε τους πολιτικούς αντιπάλους μας, αλλά γιατί φοβόμαστε τους ναζί; Και ασφαλώς δεν αναφέρομαι εδώ την ουσία της αντιπαράθεσης για τον χαρακτηρισμό της εξολόθρευσης των Ποντίων που άλλωστε πιστεύω ότι ολοκληρώθηκε. Αναφέρομαι ακριβώς στο αδιαπραγμάτευτο δημοκρατικό μας δικαίωμα να αρχίζουμε και να τελειώνουμε μια συζήτηση με τον τρόπο που διεξαγόταν μέχρι χτες το απόγευμα. Με υπερβολές ίσως, με στρεψοδικίες ενδεχομένως, με παραποιήσεις αρκετές, αλλά αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι του δημόσιου διαλόγου και στο τέλος όλα θα έχουν ειπωθεί. Σε αυτές τις περιπτώσεις, που δεν είχαμε και λίγες παρόμοιες στο παρελθόν, όταν καταλαγιάζει ο κουρνιαχτός οι απόψεις εκατέρωθεν αποκρυσταλλώνονται πιο νηφάλιες. Όλα αυτά μέχρι να εμφανιστούν οι τραμπούκοι οπότε τα καλά και τα στραβά της Δημοκρατίας σταματούν και αρχίζει ο χορός των εχθρών της -τότε πρέπει να μας βρίσκουν όλους ενωμένους εναντίον τους και όχι να παρουσιάζουμε το θλιβερό θέαμα που μας έδειξαν το βράδυ οι δύο αρχηγοί.
Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του σημερινού υπουργού Παιδείας για το αιματηρό επεισόδιο εντοπίζονται μόνο στο παρελθόν. Όταν επωαζόταν το γιγάντωμα της φασιστικής βίας στις πλατείες και τα πεζοδρόμια, και τότε ήσαν εκείνοι που ανακάλυπταν αταίριαστες σχετικοποιήσεις και άτοπους συμψηφισμούς γιατί έκαναν το ίδιο λάθος που κάνει η σημερινή αντιπολίτευση. Πόλεμο στην Κυβέρνηση με κάθε μέσον, ακόμα και με ανοχή στη βία. Ας παραδειγματιστούν οι διάδοχοί τους στα έδρανα από το σκληρό μάθημα που πήραν στο μεταξύ οι σημερινοί κυβερνώντες.
Via : www.protagon.gr
