Η διάλυση της κυβέρνησης Παπαδήμου αλλά και η βεβιασμένη διπλή προσφυγή στις κάλπες του περασμένου Ιουνίου έχουν οδηγήσει τον μείζονα πολιτικό μας χώρο σε μια υφέρπουσα κρίση πολιτικής ταυτότητας.
Στη Ν.Δ. επανασυσπειρώνονται οι φίλοι του Κώστα Καραμανλή μετά τις δηλώσεις Στουρνάρα για τα ελλείμματα του 2004-2007, δημιουργώντας πρόβλημα συνοχής για τον Αντ. Σαμαρά. Οι ηγεμονιστικές ανασφάλειες του Ευάγ. Βενιζέλου τον οδήγησαν στην αψυχολόγητη διάλυση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και τώρα ο ίδιος μετά βίας προσπαθεί να προσελκύσει σημαντικά αποπεμφθέντα στελέχη του, εν όψει ενός ταραχώδους συνεδρίου του Κινήματος. Στο χώρο της ΔΗΜΑΡ κυριαρχεί μια εμφανέστερη σύνεση, χωρίς τις ηγεμονιστικές εκτροπές των δύο άλλων κυβερνητικών εταίρων.
Στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας, με τις de facto και ερήμην των συνιστωσών τού πολυσυλλεκτικού συνασπισμού πρωτοβουλίες του, επιχειρεί διαπανηρότατες και μάλλον ατελέσφορες πορείες, στα 4 σημεία του διεθνούς πολιτικού ορίζοντα, αλλά και σε αφιλόξενα, για τις αυτοσχέδιες επικοινωνιακές κινήσεις του, κέντρα λήψης αποφάσεων. Και στο επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αναπόφευκτες φαίνονται οι συγκρούσεις, με τις καθαρόαιμες και δοκιμασμένες στην πράξη αριστερές συνιστώσες -γιατί όχι και με τον ανάδοχο και πρώην στοργικό μέντορά του, τον Αλέκο Αλαβάνο.
Ο Πάνος Καμμένος προσπαθεί να κλείσει τα ρήγματα σε ένα κομματικό σκάφος που «μπάζει» πανταχόθεν νερά. Και παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει τη μοναχική πορεία των κραυγαλέων προκλήσεων. Τέλος, η Αλέκα Παπαρήγα, από τη μία πλευρά μιλάει για διόγκωση του λαϊκού κινήματος και από την άλλη καλεί, σε σεκταριστικό, ξεχωριστό κίνημα, το ΠΑΜΕ…
Οι πιο ψύχραιμοι αναλυτές αποδίδουν τις διαλυτικές αυτές τάσεις στην εμμονή των πυρήνων της παλαιάς πολιτικής φρουράς, αλλά και των νεοφώτιστων διαδόχων τους, να ξαναχτίσουν νέο πολιτικό οικοδόμημα με τα σαθρά υλικά κατεδάφισης του παλαιού οικοδομήματος. Αρκούν όμως, γι’ αυτή την αναδόμηση, τα συντρίμμια ενός εσωστρεφούς, ρουσφετολογικού και φαυλοκρατικού κατεστημένου, που ταλαιπωρεί την κοινωνία μας επί ενάμιση αιώνα και με, ατυχώς, βραχύβια μεταρρυθμιστικά ξέφωτα;
Via : www.enet.gr
