«Η κρίση που ξεκίνησε στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας το 2010-2011 έχει φτάσει στην καρδιά της Ευρώπης, δηλαδή τη Γερμανία και τη Γαλλία», τονίζει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Καλό νέο η εκλογή της Ανεγκρετ Κραμπ-Καρενμπάουερ στην προεδρία των Γερμανών χριστιανοδημοκρατών αντί του σκληροπυρηνικού Φρίντριχ Μερτς, καθώς και η παραμονή της Αγγελα Μέρκελ στην καγκελαρία, αλλά το να φτάνουμε να νοσταλγούμε τη Μέρκελ δείχνει πόσο γρήγορα κινείται η ιστορία στην Ευρώπη και πόσο απρόβλεπτες εξελίξεις και ανατροπές μπορεί να επιφυλάσσει,
Ο κ. Κούλογλου μιλάει για την επικίνδυνη άνοδο της ακροδεξιάς που θα αποτυπωθεί και στο νέο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, απειλώντας να ξεπεράσει την αριστερά, για τα εσωτερικά προβλήματα του Εμανουέλ Μακρόν, αλλά και για τη θετική ευρωπαϊκή του ατζέντα και, τέλος, για το σύστημα των Ευρωπαίων σοσιαλιστών που «χειροκρότησε» τη συμφωνία των Πρεσπών.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Στέλιου Κούλογλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πώς σχολιάζετε τις εξελίξεις στη Γαλλία; Φοβάστε την άνοδο της ακροδεξιάς ενόψει των ευρωεκλογών;
Ο μεγάλος κίνδυνος ενόψει των ευρωεκλογών του Μαΐου είναι η άνοδος της ακροδεξιάς παντού. Το πιο πρόσφατο φαινόμενο αφορά τις περιφερειακές εκλογές της Ισπανίας, στις οποίες εμφανίστηκε ένα ακροδεξιό κόμμα, το VOX, το οποίο ξεκινώντας από το μηδέν πήρε 11% των ψήφων, χωρίς οργανωμένη δύναμη, απλά «πατώντας» πάνω σε συμβολισμούς. Πραγματικές αιτίες είναι οι οικονομικές πολιτικές λιτότητας και οι ανισότητες που έχει προκαλέσει η παγκοσμιοποίηση, γεγονότα που έχουν δημιουργήσει ανασφάλεια και κρίση ταυτοτήτων και κάθε χώρα βρίσκει κάποιο θέμα συμβολικό για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της. Στην Ελλάδα είναι το Μακεδονικό, στην Ουγγαρία είναι οι πρόσφυγες έστω κι αν δεν έχουν κανέναν, στην Ισπανία είναι η αποκαθήλωση του Φράνκο, στη Γερμανία είναι επίσης οι πρόσφυγες. Είναι μια μάχη συμβόλων που δεν αντιμετωπίζεται με λογικά επιχειρήματα. Για παράδειγμα η Γερμανία με το μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα θέλει καινούργιο κόσμο γι’ αυτό και η Μέρκελ τους κάλεσε να πάνε εκεί. Αλλά αυτό που είναι λογικό δεν περνάει. Εδώ για το Μακεδονικό λέμε ότι πρέπει να το λύσουμε γιατί λύνει ένα πρόβλημα που χρονίζει και αναβαθμίζει την εικόνα της χώρας, αλλά δεν περνάει.
Γιατί ο κόσμος δεν πείθεται;
Γιατί το πολιτικό σύστημα έχει καταστεί αναξιόπιστο. Ό,τι και να λες ο κόσμος δεν το πιστεύει και το πολιτικό σύστημα από θύτης πολιτικών που βοήθησαν την ολιγαρχία, γίνεται θύμα σε ένα εφέ μπούμερανγκ που χτυπάει πάνω του. Είναι χαρακτηριστικό το τίμημα που πληρώνουν οι σοσιαλιστές με τη στροφή τους αλλά και οι δεξιοί. Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι ένα ευρύτερο κύμα διεθνώς. Ας δούμε την εκλογή του Τραμπ ή του Μπολσονάρο στη Βραζιλία. Η εκλογή Τραμπ φύσηξε ούριο άνεμο στα πανιά της ακροδεξιάς.
Φοβάστε μια διεθνή ακροδεξιά;
Μα στην πράξη αυτό γίνεται. Τη στιγμή που η αριστερά ακόμη διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο, η ακροδεξιά αλληλοσυγχαίρεται, χωρίς βέβαια να μιλάμε για κάτι θεσμικό και συντονισμένο. Εκλέγεται ο Μπολσονάρο και του στέλνει συγχαρητήρια ο Τραμπ, ο Σαλβίνι και ο Ορμπαν.
Η αριστερά στην Ευρώπη τι κάνει;
Είναι διασπασμένη και δεν έχει βρει απαντήσεις.
Αυτές οι εξελίξεις τι αποτύπωμα θα αφήσουν στο ΕΚ;
Θα έχουμε άνοδο του ακροδεξιού μπλοκ που σύστησε η Μαρίν Λεπέν, το οποίο τώρα έχει 24 έδρες και τα προγνωστικά του δίνουν 60. Η ακροδεξιά υπάρχει κίνδυνος να ξεπεράσει την αριστερά που τώρα έχει 52 έδρες – τα προγνωστικά δίνουν γύρω στις 60 έδρες σε καθένα από τα δύο μπλοκ.
Από ποιες χώρες θα εκλεγούν ακροδεξιοί στο ΕΚ;
Γαλλία, Ιταλία, Σουηδία, Αυστρία, Γερμανία – η τελευταία βγάζει 100 βουλευτές. Δηλαδή, αν πάρουν οι Γερμανοί ακροδεξιοί 10% θα βγάλουν 10 βουλευτές από κει που δεν είχαν κανέναν. Αυτό θα έχει επιπτώσεις, γιατί θα σπρώξουν και το ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δεξιότερα, με την μύχια αλλά μάταιη ελπίδα ότι έτσι θα ανακόψουν την πτώση τους. Το βλέπουμε και στον υποψήφιο του Λαϊκού κόμματος για την Επιτροπή Μάνφρεντ Βέμπερ, έναν πολύ δεξιό που αν κατάφερνε να διαδεχθεί τον Γιούνκερ θα έστριβε πολύ πιο συντηρητικά όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Βλέπετε πιθανό να αναστραφεί το κλίμα;
Όχι, γιατί οι κατεστημένες δυνάμεις, Λαϊκό Κόμμα και Σοσιαλιστές δεν αλλάζουν και λειτουργούν business as usual. Και τα τελευταία χρόνια η πολιτική που εφαρμόζεται είναι της δεξιάς: Απορρύθμιση, ιδιωτικοποίηση, μείωση του κοινωνικού κράτους, πρόσκαιρες εργασιακές σχέσεις.
Πόσο επηρεάζεται η Ελλάδα απ’ αυτή τη δυναμική;
Τα περισσότερα που συμβαίνουν στην Ευρώπη είναι κακά: το Brexit, οι κινητοποιήσεις στη Γαλλία, η αποδυνάμωση της Μέρκελ, η άνοδος της ακροδεξιάς. Το μόνο καλό νέο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη είναι η συμφωνία των Πρεσπών, ότι δηλαδή σταθεροποιείται κάπως η κατάσταση στα Βαλκάνια. Γι’ αυτό έχει αναβαθμιστεί και η εικόνα της χώρας. Στο μεταξύ οι τρεις χώρες του νότου, η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι οι μόνες με αριστερές κυβερνήσεις. Και αυτή η «νότια εξαίρεση» μπορεί να συνεχιστεί, γιατί Ισπανία και Πορτογαλία πάνε καλά και η Ελλάδα αρχίζει να ανακάμπτει.
Υπάρχουν αντιρρήσεις και για τη διαδικασία και για το περιεχόμενο της συμφωνίας των Πρεσπών.
Οι αντιρρήσεις, όχι βέβαια για τον κόσμο που παρασύρεται, αφορούν μια δημαγωγική και ανεύθυνη αντιπολίτευση. Το ξέρουν και ο κ. Μητσοτάκης και η κ. Γεννηματά ότι η συμφωνία συμφέρει τη χώρα και την ευρωπαϊκή της πορεία.
Δεν θα ήταν πιο σταθερή η συμφωνία αν είχε προηγηθεί προ συνεννόηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης;
Η κυβέρνηση κινήθηκε στη γραμμή που είχε χαραχτεί από προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν έκανε κάτι άλλο. Δεν έγινε διαπραγμάτευση για την επαναχάραξη νέας εθνικής στρατηγικής. Υπήρχε η στρατηγική αυτή. Νομίζω ότι η κυβέρνηση πολύ καλά έκανε και θα δικαιωθούμε γι αυτό και διεθνώς και ο Τσίπρας θα δικαιωθεί, αλλά προς το παρόν δημιουργείται ένα πρόβλημα. Δεν φοβάμαι πάντως ότι από κει θα πέσει η κυβέρνηση. Θα ψηφιστεί η συμφωνία και ο κόσμος θα ψηφίσει στις εκλογές με βάση την οικονομική του κατάσταση. Αν έχει βελτιωθεί η οικονομική του κατάσταση τέτοιου είδους θέματα θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα.
Ακόμη και σε ευαίσθητες περιοχές της Ελλάδας;
Δεν θεωρώ ότι δεν θα χεις κόστος, αλλά πρέπει κάποιες φορές να παίρνονται γενναίες αποφάσεις και αυτή την απόφαση τη χρειάζεται η χώρα. Εχουμε να κάνουμε με μια αντιπολίτευση κατώτερη των περιστάσεων.
Πώς είναι οι σχέσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι εξαιρετικές και οτιδήποτε σταθεροποιεί την κατάσταση στα Βαλκάνια είναι καλό, δεδομένης της μη λειτουργικότητας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και της εκκρεμότητας Σερβίας-Κοσόβου.
Δεν θα προσχωρήσει ποτέ όμως ο ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωομάδα των σοσιαλιστών…
Όχι βέβαια γιατί οι ευρωσοσιαλιστές στην πλειοψηφία τους κινούνται στην παλιά τους λογική, είναι κάποιοι που προσπαθούν να κάνουν αλλαγές, αλλά η κυρίαρχη τάση είναι η πιο συντηρητική, γι’ αυτό και θα εκλέξουν υποψήφιο για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Φρανς Τίμερμανς, από το κατεστημένο κομμάτι.
Οι ευρωσοσιαλιστές προσεταιρίζονται τον κ. Τσίπρα για να προσθέσουν έναν πρωθυπουργό στις τάξεις τους. Για την ελληνική πλευρά ποιο είναι το όφελος;
Η αναβάθμιση της εικόνας της χώρας και της δικής του έπαιξαν ρόλο για την απεμπλοκή της χώρας από τα μνημόνια. Εχουν καταλάβει ότι πρόκειται για υπεύθυνη κυβέρνηση που θέλει να καταπολεμήσει τη διαφθορά, λύνει προβλήματα δεκαετιών και επιδεικνύουν συμπαράσταση και ανοχή.
Η κατανόηση προέρχεται κυρίως από τους Γερμανούς;
Από όλους. Παλιότερα είχαμε διάφορους φανατικούς ανθέλληνες που τώρα έχουν αδρανοποιηθεί. Σήμερα και το φιλελεύθερο κόμμα Alde στο θέμα του Μακεδονικού είναι φανατικά υπέρ της επίλυσης.
Ποιες δυνάμεις βοήθησαν για να υπάρχει θετική αντιμετώπιση στα δημοσιονομικά μας;
Όλοι. Ο Μοσκοβισί, οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Ολαφ Σολτς – παρότι το σύστημα Σόιμπλε είναι ακόμη παρόν στο υπουργείο Οικονομικών. Επίσης, πρόεδρος του Γιούρογκρουπ είναι ο Πορτογάλος Μάριο Σεντένο και όχι ο Ντάισελμπλουμ, άλλη μια θετική εξέλιξη. Χωρίς όλο αυτό το ευνοϊκό κλίμα, οι αλλαγές για μη περικοπή των συντάξεων δεν θα είχαν γίνει ή θα γίνονταν με μεγάλες συγκρούσεις, με αρνητικό αντίκτυπο στα ομόλογα κλπ.
Ερχονται ευρωεκλογές… τα δικά σας σχέδια;
Θα κατέβω ξανά στις ευρωεκλογές. Πρέπει βέβαια η υποψηφιότητά μου να εγκριθεί από την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά θεωρείται δεδομένο ότι όσοι θέλουν από τους υπάρχοντες ευρωβουλευτές μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα.
Πολλές φορές γίνονται τοποθετήσεις ευρωβουλευτών από τα κόμματα για λόγους πολιτικών ισορροπιών και όχι με κριτήρια ικανοτήτων…
Διαφωνώ. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται η ευρωβουλή ως εξορία lux, αλλά να υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δουλέψουν.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Via : www.bigbusiness.gr
