του Γιώργου Λακόπουλου
Πρώτα μια γενική διαπίστωση. Αυτά που είδαμε στη Βουλή τις τελευταίες ημέρες στέλνουν τον κοινοβουλευτισμό ένα σκαλί παρακάτω στη συνείδηση των πολιτών. Σχεδόν όλοι έβαλαν το χεράκι τους.
Οι ακροδεξιοί με τις αθλιότητές τους δυσφήμισαν ακόμη και αυτό το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Η κυβερνητική παράταξη έδειξε με την αμηχανία των κομμάτων που τη συγκροτούν ότι δεν ήταν σε θέση να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει την δική του πρόταση παραπομπής. Το ΠΑΣΟΚ έριξε στα σκυλιά έναν πρώην υπουργό του χωρίς να έχουν οι επικεφαλής του το τακτ ούτε καν να τον ακούσουν, όπως έκανε προς τιμήν του ο Φώτης Κουβέλης. Η ΝΔ αερολογούσε και ο Πρωθυπουργός έκανε τον Ιανό εμφανιζόμενος ως …βουλευτής στη ψηφοφορία, η οποία από μόνη της εξελίχτηκε σε εξευτελιστική διαδικασία.
Από το Βατερλώ αυτής της εικόνας διασώθηκαν μόνο η σοβαρή παρουσία της Αλέκας Παπαρήγα και η σοφή επιλογή του Γ. Παπανδρέου να μην πάρει μέρος στην παράσταση. Για την οποία υπάρχει ένα κουίζ: τι ήταν πιο βασανιστικό; Να βλέπει κανείς τον Βαγγέλη Βενιζέλο να χειροκρότει –ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ!- τον Βοριδη ή να τον ακούει να αναπτύσσει τις θεωρίες καταδίωξης του;
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν μπορεί να ιεραρχήσει τα πράγματα και να εντάξει το λόγο και την παρουσία του σε αυτή την ιεράρχηση, αποφεύγοντας βερμπαλισμούς και ανούσιες λογοκλοπίες. Κανείς δεν του έχει εξηγήσει ότι δεν μπορεί ένας πολιτικός αρχηγός να χρησιμοποιεί φράσεις όπως «πολιτική αλητεία» και άλλες ατάκες των τηλεοπτικών παραθύρων. Αφού θέλει να κάνει τον διωκόμενο σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, ας τον κάνει σωστά τουλάχιστον.
Η παρουσία του αυτές τις ημέρες στη Βουλή ήταν μια παράσταση από την οποία εμφανώς προσδοκούσε να ανακτήσει το χαμένο κύρος του. Αλλά ο τρόπος που το προσπάθησε και τα σημεία στα οποία εστίασε μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα φέρνουν. Απαντούσε για πράγματα για τα οποία δεν κατηγορείται. Μετέτρεπε κλασσικές πολιτικές συμπεριφορές πολιτικών του αντιπάλων απέναντι του σε διώξεις εναντίον του. Λες και έχει το ακαταδίωκτο και όποιος του κάνει πολιτική επίθεση, ή τον αμφισβητεί διαπράττει ανοσιούργημα. Όποιος δεν δέχεται ότι η περίοδος που ήταν υπουργός Οικονομικών πρέπει να περάσει στην ιστορία είναι συνωμότης. Έλεος! Άλλο οι «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» και άλλο οι …δέκα μήνες που ήταν υπουργός ο ίδιος. Πέραν αυτών εντυπωσιάζει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την πολιτική, σε ό,τι τον αφορά τουλάχιστον.
Ο Βενιζέλος συνέχισε να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έστησε σκευωρία εναντίον του. Αλλά κανένα από τα στοιχεία που παρουσίασε ως τώρα δεν συνιστά ένδειξη σκευωρίας. Ο Τσίπρας επιδόθηκε σε μια κλασσική πολιτική αντιπαράθεση από την οποία ο καθένας κρίνεται. Ο Βενιζέλος σκευωρούσε όταν αγόρευσε στη Βουλή εναντίον των υπουργών της ΝΔ στις διάφορες Εξεταστικές επιτροπές; Προς τι αυτή η εύκολη προσφυγή σε διατυπώσεις που είναι αναντίστοιχες προς την πραγματικότητα;
Αυτή τη φορά εστίασε τους ισχυρισμούς του στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε προς δημοσίευση τη λίστα Λαγκάρντ. Το είπε και άλλες φορές. Αλλά κάνει ένα λάθος: σε μια χώρα με ελευθεροτυπία, δεν υπάρχει απεχθέστερο είδος πολιτικής ρητορικής από εκείνη που οδηγεί κάποιον όταν δημοσιεύεται κάτι, να μην εξετάζει αν είναι ακριβές γνήσιο και πραγματικό, αλλά ποιος το «έδωσε», γιατί δημοσιεύτηκε και άλλα τέτοια. Αλίμονο αν επικρατήσει αυτή η κουλτούρα στους πολιτικούς.
Αλλά ας δεχθούμε ότι το «έδωσε» κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και λοιπόν; Από πού κι ως που αυτό συνιστά σκευωρία κατά του Βενιζέλου; Γιατί συνιστά σκευωρία γενικώς;
Ο Κ. Βαξεβάνης πήρε μια λίστα -από οποίον και αν την πήρε, αυτή είναι η επιτυχία του ρεπορτάζ- και τη δημοσίευσε. Και καλά έκανε. Ο Βενιζέλος πού κολλάει εν προκειμένω και χαλάει τον κόσμο γι αυτό; Και γιατί το θεωρεί μέρος σκευωρίας εναντίον του; Γιατί στρέφεται κατά της δημοσίευσης;
Υπάρχει και πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να παραπεμφθεί σε προανακριτική. Ότι έχει δηλαδή ενδεχομένως ποινικές ευθύνες. Εκεί μάλιστα να διαμαρτυρηθεί. Να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Να καταγγείλει ότι αδίκως τον δρομολογούν για το σκαμνί γιατί δεν προκύπτει κανένα στοιχείο ποινικής επιβάρυνσης του.
Όχι ότι δεν ισχύει πως δεν αξιοποιήθηκε επί των ήμερων του η λίστα. Ισχύει και παραισχύει. Όχι γιατί δεν ισχύει ότι απέφυγε να ενημερώσει και τον Παπαδήμο ως υπουργό του και τον Σαχινίδη ως διάδοχο του. Κι αυτό ισχύει. Αλλά δεν συνιστούν ποινικα αδικήματα. Διότι δεν τεκμηριώνεται με κανένα τρόπο ότι το έκανε σκοπίμως και με δόλο. Απλως δεν τους ενημέρωσε. Αυτό κρίνεται, αλλά δεν είναι αδίκημα.
Συνεπώς η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ποινικές ευθύνες του Βενιζέλου είναι ανυπόστατη και αδικεί τον Βενιζέλο. Όπως είναι γελοίο να λένε οι Συριζαιοι ότι θα εκβίαζε κόσμο με το στικάκι προεκλογικά.
Αλλά ούτε αυτά συνιστούν σκευωρία βεβαίως. Στο πολιτικό παιχνίδι είναι. Έχουν και έχουν ακουστεί τέτοια πράγματα. Δεν σημαίνει ότι όσοι τα λένε είναι σκευωροί.
Εκείνο που αποφεύγει ο Βενιζέλος, γιατί βρίσκεται απολύτως εν αδίκω, είναι ότι έχει πολιτικές ευθύνες. Τις οποίες δεν έχει αναλάβει, δεν το επιτρέπει ενδεχομένως ο εγωισμός του. Αντί γι’ αυτό, αρπάχτηκε από την υπόθεση και άρχισε να λέει απίστευτα πράγματα.
Είπε πχ ότι του χρωστάμε χάρη που κράτησε το στικάκι γιατί χάρη σε αυτό κινήθηκαν τα πράγματα στη συνέχεια. Αν είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοιοι ισχυρισμοί. Με ποιο δικαίωμα ο Βενιζέλος, κρατούσε ως βουλευτής -θα μπορούσε να είναι ακόμη και ιδιώτης- ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα πολιτών και τα έστελνε και στον πρωθυπουργό μάλιστα;
Από που κι ως που ο ίδιος, ή ο πρωθυπουργός και όποιος άλλος αναρμόδιος πρέπει να γνωρίζουν ποιος έχει καταθέσεις στο εξωτερικό -ακόμη και αν είναι νόμιμες;
Δεν του έκανε καμία εντύπωση ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν άνοιξε καν το στικάκι αλλά το έστειλε στο ΣΔΟΕ; Δεν μπορούσε να το στείλει κατ’ ευθείαν ο Βενιζέλος αν νόμισε ότι έτσι βοηθούσε; Και ποια εγγύηση ασφάλειας έχει ένα τέτοιο υλικό όταν βρίσκεται στη διάθεση ενός βουλευτή ή ενός πολίτη;
Και το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα άλλα ντοκουμέντα, του υπουργείου Άμυνας εξαιρούμενου, που λέει ότι κατέχει ο Βενιζέλος. Πόσο διασφαλισμένα είναι στα χέρια του; Και καλά να έχει. Αλλά γατί το διατυμπανίζει κιόλας;
Με ποια αναλυτικά εργαλεία πρέπει να ερμηνεύουμε κάποιον που λέει στη Βουλή ότι η σκευωρία στήθηκε για να… αποκρύψει το έργο του ως υπουργός οικονομικών. Δικαιούνται να πιστεύει ό,τι θέλει για το έργο του. Άλλα από που βγαίνει ότι υπάρχει οργανωμένη απόπειρα να υποτιμηθεί, όταν επ’ αυτού του έργου αποφάνθηκε ο ελληνικός λαός σε δυο διαδοχικές εκλογές το καλοκαίρι και δεν άλλαξε γνώμη όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις;
Τι σημαίνει ότι ένας Έλληνας πολιτικός αρχηγός λέει για τις συζητήσεις του με τον Σόϊμπλε: «Συζητήσαμε πολλές φορές με τον κ. Σόιμπλε το σενάριό σας (του ΣΥΡΙΖΑ) αυτό που οδηγούσε μέσα από τη μονομερή καταγγελία του μνημονίου και το μονομερές μορατόριουμ στην έξοδο της χώρας από το ευρώ και στο δράμα της επιστροφής στη δραχμή»;
Παραδέχεται ότι συζητούσε πώς θα εμποδίσουν την υλοποίηση της βούλησης του ελληνικού λαού! Γιατί περί αυτού πρόκειται. Λέει ότι συζητούσαν πώς δεν θα εφαρμοστεί πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που θα έθετε την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Πιθανόν να την έθετε. Αλλά για να εφαρμοστεί αυτό το πρόγραμμα σημαίνει ότι θα είχε εγκριθεί προηγμένως από τον ελληνικό λαό. Ποιος ανέθεσε στο Βενιζέλο να φροντίζει εκ των προτέρων για την ακύρωση της βούλησης του;
Το πιο ασύλληπτο από όσα είπε αυτές τις ημέρες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ότι καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ για κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει: να πέσει η κυβέρνηση. Αυτή δεν είναι η δουλεια όλων των αντιπολιτεύσεων; Αυτό δεν επιδιώκουν τα κόμματα εκτός κυβέρνησης; Δεν είναι αυτό βασικός κανόνας της Δημοκρατίας;
Όσο για το επιχείρημα ότι δεν είναι ώρα αυτή να αλλάξουμε κυβέρνηση είναι από τα άγραφα. Κυβερνήσεις οι χώρες αλλάζουν ακόμη και κατά τη διάρκεια πολέμων. Όσο για το υπονοούμενο ότι η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να βοηθήσει τώρα την κυβέρνηση για να βγει η χώρα από την κρίση, είδαμε ποσό είχε βοηθήσει ο ίδιος όταν ήταν αντιπολίτευση για να μην μπούμε στην κρίση.
Επιπλέον από πού προκύπτει ότι ο Βενιζέλος και οι συν αυτω είναι οι μόνοι κατάλληλοι να κυβερνούν και αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως να φύγουν και να έλθουν άλλοι -εφόσον θα τους επιλέξει ο ελληνικός λαός; Δεν παραπέμπουν όλα αυτά στην παλιά Δεξιά που θεωρούσε μόνο τον εαυτό της αντάξιο του έθνους και της πατρίδας και συνεπώς έπρεπε να κυβερνάει αδιατάρακτα;
Υπάρχει και κάτι τελευταίο. Αυτή η στάση του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ προβάλλεται από το κόμμα του ως …επιτυχής και ο ίδιος ως Ηρακλής που άντεξε τη σκευωρία και αποκάλυψε τους σκευωρούς. Αλίμονο στους ιδίους αν πιστεύουν ότι αυτό είναι πολιτική.
Via : www.protagon.gr
