του ΑΔΑΜ ΓΙΑΝΝΙΚΟΥ
Αν απέδειξε κάτι το σωτήριο έτος 2012 είναι ότι η ελευθερία της αγοράς σταματάει εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία των καρτέλ και των ελίτ της παγκόσμιας οικονομίας.
Τη στιγμή που οι πολίτες καλούνται να επιδείξουν υψηλό σθένος με το φραγγέλιο της νόμιμης και ηθικής λιτότητας να καταγράφει περικοπές στην πλάτη τους, οι μεγάλες τράπεζες του πλανήτη μπορούν να παίζουν με τους κανόνες κατά το δοκούν. Ή τουλάχιστον έτσι έκαναν μέχρι τώρα. Οι πρόσφατες εξελίξεις με τη βρετανική Royal Bank of Scotland, την ιταλική Monte dei Pachi ή την ελβετική UBS δεν προεξοφλούν ότι ο κόσμος θα αλλάξει, αλλά τουλάχιστον βάζουν τέλος στις ψευδαισθήσεις της προηγούμενης δεκαετίας που ήθελαν τους τραπεζίτες να κάνουν «το έργο του Θεού».
Από τη διάσημη ρήση του Λόιντ Μπλάνκφεϊν της Goldman Sachs μέχρι σήμερα έχουν περάσει κάτι παραπάνω από τρία χρόνια και αν κάτι συνειδητοποιεί κανείς, είναι πως τα μεγάλα σκάνδαλα ήταν ανέκαθεν τραπεζικά. Τα πρόστιμα από τις εποπτικές αρχές πέφτουν βροχή, αλλά η φωτιά που άναψαν οι αβελτηρίες των μεγαλύτερων τζογαδόρων που είδε ποτέ η ανθρωπότητα ακόμα καίνε.
Πριν από είκοσι μέρες η βρετανική εποπτική αρχή ανακοίνωσε ότι το 90% των συμφωνιών αντιστάθμισης επιτοκιακού κινδύνου, που πουλήθηκαν από τις βρετανικές τράπεζες σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις από τα τέλη του 2001, παρέβησαν τουλάχιστον έναν κανόνα από το πλαίσιο αρχών που διέπει τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.
Στη γειτονική Ιταλία, η αρχαιότερη τράπεζα του κόσμου προκαλεί πολιτικό σεισμό μετά τις αποκαλύψεις για ριψοκίνδυνες συναλλαγές που έμειναν για χρόνια στο σκοτάδι και οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο απόγειο της κρίσης.
Εξασκώντας το αρχαιότερο τραπεζικό επάγγελμα του κόσμου, η Monte dei Paschi θα λάβει 3,9 δισ. ευρώ ενίσχυση από την ιταλική κυβέρνηση για να μη χρεοκοπήσει. Το βάρος της ανεύθυνης διαχείρισης θα πέσει άλλη μία φορά πάνω στις πλάτες της κοινωνίας. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, όταν αυτοί που υποτίθεται ρυθμίζουν τους κανόνες, δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα όλα αυτά τα χρόνια.
Κάθε φορά που μια υψηλόβαθμη θέση σε τράπεζα ανταλλάσσεται με μια θέση σε κυβέρνηση ή διεθνή οργανισμό, «αέρας» που παίχτηκε σε χαμένα στοιχήματα ανταλλάσσεται με κομμάτια της πραγματικής οικονομίας. Η κρίση είναι το αποτέλεσμα της κακής διακυβέρνησης εκ μέρους όλων αυτών που δεν κατάλαβαν ή δεν ήθελαν να καταλάβουν πως τα χρηματοπιστωτικά εργαλεία της τελευταίας δεκαετίας πράγματι υπήρξαν, όπως το έθεσε ο Γουόρεν Μπάφετ, όπλα μαζικής καταστροφής.
Για ανθρώπους σαν τον Τζέιμι Ντάιμον της JP Morgan Chase μια συγγνώμη αρκεί για 2 δισ. δολάρια χαμένα στην τσόχα. Ποιος άνεργος από τον πραγματικό κόσμο ζήτησε συγγνώμη, βρήκε δουλειά και κράτησε το σπίτι του;
Via : www.enet.gr
