Κίνδυνος για την άγρια ζωή της Μεσογείου

Το WWF Eλλάς με αφορμή την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων: Κίνδυνος για την άγρια ζωή της Μεσογείου (πίνακας)

Μια τεράστιας έκτασης θαλάσσια περιοχή (περίπου 60.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων), που καλύπτει σχεδόν το σύνολο του Ιονίου Πελάγους και της Κρήτης και φιλοξενεί παγκοσμίως σπάνια είδη, απειλείται από το πρόγραμμα έρευνας και εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου, εκτιμά το WWF Ελλάς.

Σε χθεσινή ανακοίνωσή του θεωρεί «δώρον – άδωρον» τη ζώνη ασφαλείας πλάτους 1 χλμ. που διατηρείται, βάσει της Υπουργικής Απόφασης Έγκρισης της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ), γύρω από τις περιοχές του Δικτύου Natura 2000, οι οποίες βρίσκονται εντός ή κοντά στις παραχωρημένες εκτάσεις του Ιονίου, διότι «δεν διασφαλίζει την ουσιαστική προστασία σημαντικών περιοχών και οικοτόπων από τις επιβλαβείς εργασίες έρευνας και εξορύξεων».

Η οργάνωση λογαριάζει συνολικά 90 προστατευόμενες περιοχές, χερσαίες και θαλάσσιες, 4 εθνικά πάρκα (Ζακύνθου, Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Αιτωλικού, υγρότοποι Κοτυχίου – Στροφυλιάς), 2 εθνικούς δρυμούς (Αίνου Κεφαλλονιάς, Σαμαριάς) 21 καταφύγια άγριας ζωής και 63 περιοχές του Δικτύου Natura που γειτνιάζουν με τα οικόπεδα που έχουν παραχωρηθεί από την κυβέρνηση σε πετρελαϊκές επιχειρήσεις.

Στις απειλές κατατάσσει τον εκκωφαντικό θόρυβο από τις σεισμικές έρευνες, την αύξηση των διελεύσεων πλοίων κατά τη διαδικασία της εξόρυξης και τη «ρύπανση (είτε επιχειρησιακή, είτε ρύπανση που προκαλείται από ατύχημα) που δεν γνωρίζει σύνορα, ιδιαίτερα όταν οι εργασίες αυτές υλοποιούνται μέσα στη θάλασσα».

Κινδυνεύουν, όπως επισημαίνει, ορισμένα από τα πλέον σπάνια και απειλούμενα εμβληματικά είδη της Μεσογείου (π.χ. πτεροφάλαινες, φυσητήρες, ζιφιοί, δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες, μεσογειακές φώκιες), που δεν συμβάλλουν μόνο στην ισορροπία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων αλλά διασφαλίζουν την ανάπτυξη τόσο σε τοπικό – παράκτιο όσο και σε εθνικό επίπεδο.

Ως χαρακτηριστικά παραδείγματα αναφέρει τον κόλπο του Λαγανά στη Ζάκυνθο και τον Κυπαρισσιακό κόλπο, όπου καταγράφεται το 70% με 80% των παραλιών ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας Caretta Caretta και βρίσκονται σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων από τρία οικόπεδα.

Το WWF Ελλάς σημειώνει ακόμη ότι συνολικά η περιοχή που έχει παραχωρηθεί για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων αποτελεί μεγάλο τμήμα της Ελληνικής Τάφρου, που είναι η μόνη στη Μεσόγειο «Περιοχή Ειδικής Σημασίας» για τους φυσητήρες, όπως έχει οριστεί από τη Διεθνή Συμφωνία για τη Διατήρηση των Κητωδών της Μαύρης Θάλασσας, της Μεσογείου και της Συγκείμενης Ζώνης του Ατλαντικού (ACCOBAMS). Μεγάλο κομμάτι του μεσογειακού πληθυσμού του είδους απαντάται μόνιμα στην Ελληνική Τάφρο. Ο φυσητήρας έχει χαρακτηρισθεί «κινδυνεύων» από την IUCN (International Union for Conservation of Nature) και προστατεύεται ως είδος «κοινοτικού ενδιαφέροντος που απαιτεί αυστηρή προστασία» (Οδηγία 92/43/ΕΟΚ). Ταυτόχρονα η περιοχή αποτελεί έναν από τους πέντε σημαντικότερους βιοτόπους στη Μεσόγειο για τον ζιφιό (Ziphius cavirostris), είδος ιδιαίτερα ευάλωτο σε ανθρωπογενή ήχο.

Το WWF Ελλάς καλεί την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει οριστικά το πρόγραμμα εξόρυξης υδρογονανθράκων και τους πολίτες να ενημερωθούν και «να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το WWF διεκδικώντας θάλασσες ζωντανές, χωρίς εξορύξεις», στην ιστοσελίδα https://support.wwf.gr/action/say-no-to-oil.