του Γιάννη Παντελάκη
Οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Ποτέ – σε καμιά χρονική περίοδο της μεταπολιτευτικής ιστορίας – πρώην πανίσχυρα πολιτικά πρόσωπα δεν θα οδηγούντο στις φυλακές. Ούτε ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ούτε ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ούτε κανένας άλλος. Οφείλουμε να παραδεχτούμε και κάτι άλλο, βέβαια: Πως όσοι παίρνουν τον δρόμο για Κορυδαλλό, Διαβατά ή άλλα ιδρύματα, είναι πολιτικά τελειωμένοι. Πρόκειται για πρόσωπα δηλαδή, τα οποία – ουσιαστικά – δεν μετέχουν στην πολιτική ζωή, έχουν αποσυρθεί από αυτήν, όχι απαραίτητα με δική τους επιλογή. Κι αυτό, κάτι σημαίνει. Δεν υιοθετώ, απαραίτητα, τα σχόλια με τα οποία κατακλύσθηκε χθες το διαδίκτυο, ότι δηλαδή «βάζουν στη φυλακή τους τελειωμένους για να σωθούν οι ίδιοι». Για να ισχυριστείς κάτι τέτοιο, πρέπει να έχεις τη βεβαιότητα πως κάποιοι δικαστές και εισαγγελείς παίρνουν εντολές από εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος. Και κάτι τέτοιο, δεν αποδεικνύεται. Αυτό, ωστόσο, που – ενδεχομένως – συμβαίνει, είναι πως, και οι δικαστές, έχουν πάψει να σκέφτονται δυο και τρεις φορές όταν θα πρέπει να καταδικάσουν έναν πολιτικό. Και ίσως να συμβαίνει και κάτι άλλο. Ορισμένοι δικαστές να διακατέχονται από τα ίδια συναισθήματα που κυριαρχούν σ’ ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, εδώ και 2-3 χρόνια, τα οποία είναι απόλυτα εχθρικά για το πολιτικό προσωπικό. Μερικές φορές, σε σημείο υπερβολής. Ίσως επειδή αυτό το κομμάτι της κοινωνίας νιώθει προδομένο από τους εκπροσώπους του επειδή τους ψήφιζε.
Όποια από αυτές ή από οποιαδήποτε άλλη εκδοχή κι αν ισχύει, όλα αυτά έχουν ένα αποτέλεσμα. Κάτι αδιανόητο – άλλες εποχές, για τα πολιτικά δεδομένα της χώρας – τώρα συμβαίνει. Πρώην υπουργοί ή δήμαρχοι δικάζονται, καταδικάζονται και οδηγούνται στις φυλακές. Για πρώτη φορά υπάρχουν ενδείξεις ισονομίας, δεν παίζει δηλαδή ιδιαίτερη σημασία η ιδιότητα του κατηγορούμενου. Έχουν όμως και μια ενδεχόμενη παρενέργεια όλα αυτά. Να ενταθεί το κλίμα ανθρωποφαγίας ή πολιτικοφαγίας (όσο αδόκιμος κι αν είναι ο όρος). Ένα κλίμα, που ήδη υπάρχει για το πολιτικό προσωπικό, λειτουργεί μ’ έναν απλουστευτικό και γενικευμένο τρόπο και τροφοδοτεί λογικές απαξίωσης του συνόλου των πολιτικών και κομμάτων, κάτι το οποίο εκμεταλεύονται εισπράττοντας τη δυσαρέσκεια είτε ακροδεξιές είτε λαϊκίστικες φωνές.
Πάντως, για να πούμε με βεβαιότητα πως πράγματι κάτι γίνεται σ’ αυτή τη χώρα, έχουμε δρόμο ακόμα. Όχι απλά για να δούμε αν οι προφυλακίσεις ή φυλακίσεις ισχυρών θα έχουν συνέχεια και δεν θ’ αφορούν μόνο πολιτικά τελειωμένους ή μόνο πολιτικούς. Αλλά κι επειδή – πέρα από την ηθική, υπάρχει και μια πρακτική πλευρά του ζητήματος. Αυτό που είπε χθες, δηλαδή, ο Γιάννης Μπουτάρης «να διεκδικήσουμε την επιστροφή των χρημάτων στα ταμεία του Δήμου»…
Via : www.protagon.gr
