του Νίκου Χαραλαμπίδη
Η βία δεν είναι μέθοδος επίλυσης προβλημάτων. Αντίθετα, είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να επιτείνει προβλήματα και να επιδεινώσει καταστάσεις έντασης. Αυτό ισχύει προφανώς και στην περίπτωση του χρυσού στη Χαλκιδική. Η Greenpeace αντιτίθεται στη βία, έχοντας υιοθετήσει την αρχή της μη βίας ως βασική και θεμελιώδη αξία σε κάθε της δράση, από την ίδρυση της μέχρι σήμερα.
Οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη διαμόρφωση των αποφάσεων που αφορούν στο μέλλον τους. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η κοινωνία των πολιτών και οι φορείς που εκπροσωπούν πολίτες, πρέπει να έχουν λόγο και άποψη. Ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης είναι να πραγματοποιείται έγκαιρα και ουσιαστικά η διαδικασία της διαβούλευσης, ώστε να μπουν στο τραπέζι οι διαφορετικές απόψεις, να γίνει η απαραίτητη σύνθεση μέσα από επιχειρήματα, δεσμεύσεις και αμοιβαία εμπιστοσύνη, με σκοπό να αναδειχθούν οι λύσεις.
Στην περίπτωση των Σκουριών δεν έκανε τίποτε από αυτά και τώρα συλλέγει τα ανάλογα αποτελέσματα. Παράλληλα, κρίσιμα ερωτηματικά για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της επένδυσης παραμένουν αναπάντητα.
Ο πανικός και ίσως η εμμονή, με την οποία λειτουργεί αυτή η κυβέρνηση δεν την αφήνουν να δει τους ανθρώπους πίσω από τα νούμερα εκτοξεύοντας έτσι την ένταση και την κλιμάκωση της βίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργεί παρά λύνει προβλήματα, βαφτίζοντας ως επενδύσεις τις εξορύξεις χρυσού, των υδρογονανθράκων, αλλά και την επέκταση της εκμετάλλευσης του λιγνίτη στη χώρα μας.
Η Greenpeace είναι αντίθετη στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, όπως και σε κάθε τέτοιου τύπου «επενδύσεις» που υποθηκεύουν το μέλλον, δεν συμβάλλουν στην ισόρροπη ανάπτυξη, δεν συμμετέχουν ουσιαστικά στη έξοδο από την κρίση, διχάζουν αντί να ενώνουν την κοινωνία.
Via : www.greenpeace.org
