του Στέλιου Κούλογλου
Ας πάρουμε τα πράγματα λογικά.
Σημείο πρώτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αντιμετωπίσει την πιο φαύλη, αυταρχική και ανίκανη κυβέρνηση των τελευταίων ετών. Βάζει μόνη της αυτογκόλ όπως στην ΕΡΤ, παίρνει ανάλγητες αποφάσεις όπως οι τελευταίες με τους δήμους, τους αστυνομικούς ή τους εκπαιδευτικούς, δεν ξέρει τα τρία κακά της μοίρας της: στο υπουργείο Οικονομικών δεν έχουν αποφασίσει ακόμη ούτε για το μέτρο των αποδείξεων, το οποίο μόλις κατήργησαν αλλά σκέπτονται να επαναφέρουν τον Σεπτέμβριο!
Και όμως! Οι δημοσκοπήσεις, όσο μπορούν να αποτυπώσουν την εικόνα, δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να παλεύει οριακά με την ΝΔ για την πρώτη θέση. Αν μάλιστα προσθέσει κανείς και το ΠΑΣΟΚ, τότε το στρατόπεδο της κυβέρνησης υπερτερεί της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που στην καλύτερη περίπτωση κινείται στα περσινά εκλογικά της ποσοστά. Κανονικά, ένα Συνέδριο που σέβεται τον εαυτό του, θα έπρεπε να συζητήσει αναλυτικά, με διαφωνίες όσο μεγάλες και αν είναι, για τις αιτίες της στασιμότητας. Αλλά στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ συζητούν για τις συνιστώσες, επειδή κάποιοι δεν θέλουν να καταργηθούν.
Σημείο Δεύτερο. Μια από τις βασικές αιτίες της στασιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ, που ανεξάρτητα από τις όποιες δημοσκοπήσεις και την ακρίβεια τους δεν έχει προκαλέσει ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα υπέρ του παρά το ευνοϊκό κοινωνικό και πολιτικό έδαφος, είναι η ύπαρξη των συνιστωσών: η προπαγανδιστική μηχανή του Μαξίμου έχει ακριβώς χρησιμοποιήσει την εσωτερική κακοφωνία και τις συνιστώσες , για να δείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει. Αλλά στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ συζητούν ακόμη αν θα πρέπει να τις διατηρήσουν.
Σημείο Τρίτο. Μια επίσης βασικότατη αιτία για την στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν έχει δώσει πειστική απάντηση παρά την συνεχή παρουσίαση προγραμματικών θέσεων για διάφορους τομείς, στο βασικό ερώτημα: τι θα κάνει η κυβέρνηση της αριστεράς που επαγγέλλεται, αν οι δανειστές κόψουν την δόση; Ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις ; Μάλιστα το προηγούμενο του κυπριακού όχι, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε χωρίς τις αναγκαίες επιφυλάξεις, έχει προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο φόβο και δυσπιστία στους ψηφοφόρους. Ένα συνέδριο ενός κόμματος που μπορεί να βρεθεί σε λίγους μήνες στα πρόθυρα της εξουσίας θα έπρεπε να ασχοληθεί, να διαφωνήσει μέχρι θανάτου και ύστερα να αποφασίσει συλλογικά ποια είναι η απάντηση στο ερώτημα. Αλλά στο στάδιο του Τεκ Βο Ντο συζητούν για τις συνιστώσες.
Σημείο Τέταρτο. Ο βασικότερος ιστορικά αντίπαλος της Αριστεράς, οι νεοναζί, κερδίζουν έδαφος. Και το καταφέρνουν επειδή πουλάνε αγοραίο πατριωτισμό και δίκτυα αλληλεγγύης μόνο για Έλληνες. Ένα συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να αποφασίσει με τι μέτρα η εθνική αξιοπρέπεια, ο πατριωτισμός και η κοινωνική αλληλεγγύη δεν θα χαριστούν στην Χρυσή Αυγή. Έλα όμως που στο Συνέδριο συζητούν για τις συνιστώσες;
Σημείο Πέμπτο. Οι οίκοι αξιολόγησης υποβαθμίζουν και την Γαλλία, στην Πορτογαλία διαδηλωτές μπουκάρουν στο Κοινοβούλιο, στην Ελλάδα οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους. Αλήθεια πιστεύει κανείς από τους συνέδρους του Φαλήρου, ότι υπάρχει έστω και ένας νέος, όχι κομματικός πρεσβύωψ αλλά από αυτούς τους ψηφοφόρους που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση στις νεαρές ηλικίες στις περσινές εκλογές, που να ενδιαφέρεται, αν ο Γλέζος, ο Νταβανέλος ή το ΔΗΚΚΙ θέλουν να διατηρήσουν τις συνιστώσες τους; Αυτός που ετοιμάζεται ή σκέπτεται να ετοιμάσει τις βαλίτσες του για να φύγει διωγμένος από τον τόπο που γεννήθηκε,όπου σπούδασε και θέλει πραγματικά να ζήσει; H μήπως ενδιαφέρεται για την ύπαρξη των συνιστωσών ο εκπαιδευτικός ή ο δημοτικός υπάλληλος που χάνει την δουλειά του;
Σημείο Έκτο. Ξυπνήστε. H χώρα καταρρέει, ρεεεεεεεε.
