του Κώστα Γιαννακίδη
Είναι η νομοθετική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ το αντιρατσιστικό πλαίσιο που χρειάζεται η χώρα; Ακόμα κι αν δεν είναι, βρίσκεται κοντά στην περιγραφή του. Στην ουσία του δεν ποινικοποιεί την έκφραση, αλλά την πράξη. Επίσης, δεν χορηγεί ασυλία στους δημόσιους λειτουργούς. Αν έχει κάτι που επιδέχεται μεγάλη συζήτηση και ισχυρή κριτική, είναι το καθεστώς αφαίρεσης των πολιτικών δικαιωμάτων. Ωστόσο, είναι μία καλή πρόταση. Και οι προτάσεις διατυπώνονται για να τίθενται προς συζήτηση. Όχι εδώ.
Εδώ απορρίπτονται, εξ ορισμού, από την απέναντι πλευρά του τραπεζιού. Κι όμως, η συγκεκριμένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει μία ρεαλιστική βάση στην οποία θα μπορούσαν να προσέλθουν όλοι του «συνταγματικού τόξου». Ακόμα και αν δεν παραμείνουν, θα είχαν να συζητήσουν περισσότερα από όσα θα βρουν στα άλλα σχέδια. Δεν είναι εύκολο να γίνει. Και πιθανότατα δεν θα γίνει. Αν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ προσέλθουν στη συζήτηση θα θεωρηθεί εκχώρηση ηγεμονίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανότατα να είναι έτσι. Αλλά αυτό δεν ισχύει για τη Νέα Δημοκρατία.
Ο Σαμαράς θα προσέρχετο στη συζήτηση από εντελώς διαφορετική αφετηρία, μετατρέποντας την πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης σε επιχείρημα υπέρ του συνθετικού και συναινετικού λόγου. Αλλά και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδείκνυε προς το κεντρώο ακροατήριο τη δυνατότητα συγκλίσεων. Γυρίζω γύρω από την ιδέα και δεν βλέπω σκιές ή αρνητική πλευρά – κάθε άλλο. Μία συγκροτημένη συζήτηση και η καθολική αποδοχή ενός νέου πλαισίου δεν θα έστελνε μόνο τα αυτονόητα μηνύματα στο εξωτερικό. Θα έδειχνε και προς το εσωτερικό ότι η δημοκρατία δεν έχει χάσει τη λειτουργικότητά της. Αποδίδει και επιδεικνύει αντανακλαστικά άμυνας. Και διαπραγματεύεται στα σοβαρά για αυτό που θεωρεί αδιαπραγμάτευτο.
Via : www.protagon.gr
