του Νίκου Χατζηνικολάου
Τα δεκάδες σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών, με πρωταγωνιστές διεφθαρμένους και διαπλεκόμενους πολιτικούς που πλούτισαν σε βάρος του κρατικού κορβανά, συνετέλεσαν κατά κοινή παραδοχή σε σημαντικό βαθμό όχι μόνο στην οικονομική, αλλά και στην πολιτική και ηθική χρεωκοπία της χώρας. Οι κρατικές προμήθειες και τα δημόσια έργα υπερτιμολογούνταν με τρόπο προκλητικό, συχνά μάλιστα έφθαναν στο διπλό ή το τριπλό κόστος, προκειμένου να εξασφαλίζουν τις παχυλές μίζες τους οι αρουραίοι της εξουσίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένοι εκ των ταγών μας, που εισήλθαν πάμπτωχοι στον πολιτικό στίβο, διαθέτουν σήμερα τόσο μεγάλες περιουσίες που θα τις ζήλευαν ακόμη και μεγαλοεπιχειρηματίες με πολυετή οικονομική δράση. Σημειώστε ότι οι περισσότεροι από αυτούς όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι, αλλά και συνεχίζουν να παρεμβαίνουν στον δημόσιο διάλογο, με απύθμενο θράσος και ύφος χιλίων καρδιναλίων!
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί, άλλοτε από αδράνεια και άλλοτε από συνενοχή, να καλύπτει πολλούς από τους επίορκους πολιτικούς και να συγκαλύπτει τα σκάνδαλά τους, που απαξίωσαν και εξακολουθούν να απαξιώνουν επικίνδυνα την πολιτική μας ζωή. Και βέβαια η συγκάλυψη αυτή είναι στη συνείδηση των πολιτών το σκάνδαλο των σκανδάλων. Διαβρώνει ακόμη περισσότερο την ήδη νοσηρή και εν πολλοίς απωθητική εικόνα του δημόσιου βίου και διαμορφώνει στην κοινωνία ένα ισοπεδωτικό κλίμα συνολικής αμφισβήτησης του πολιτικού κόσμου, που οδηγεί μερίδα των πολιτών σε ακραίες πολιτικές επιλογές, συχνά και εκτός συνταγματικού τόξου. Τροφοδοτείται με τον τρόπο αυτό, για παράδειγμα, η γιγάντωση του νεοφασιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, που εμφανίζεται πλέον εξόχως απειλητική σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Και παράλληλα οι νέοι άνθρωποι νοιώθουν απέχθεια και απομακρύνονται από την πολιτική, με οδυνηρές συνέπειες για τη δημοκρατία μας, που είναι βέβαιο ότι θα φανούν πολύ σύντομα.
ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ σε βάρος του Ακη Τσοχατζόπουλου και του Τάσου Μαντέλη δεν είναι αρκετές. Και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχαν γίνει ούτε αυτές αν δεν υπήρχε η επίμονη, μαχητική και διεισδυτική δημοσιογραφική έρευνα της αείμνηστης Αριστέας Μπουγάτσου, της Realnews και δύο-τριών ακόμη εφημερίδων. Μπορεί ο Ακης να έχασε τον λογαριασμό στις μίζες, όπως εύστοχα είπε ο εισαγγελέας στην αγόρευσή του, αλλά κανείς δεν κατάλαβε γιατί δεν εκλήθησαν στη δίκη του ούτε καν ως μάρτυρες οι υπουργοί που μετείχαν στο ΚΥΣΕΑ της εποχής και ιδίως ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Μπορεί ο Μαντέλης να παραδέχθηκε τον χρηματισμό του από τη Siemens και ο Τσουκάτος ότι η γερμανική εταιρεία έστειλε μια βαλίτσα μάρκα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά κανείς δεν κατάλαβε γιατί δεν εκλήθη από τη Δικαιοσύνη να δώσει τις απαιτούμενες εξηγήσεις ο πρόεδρος του Κινήματος την περίοδο εκείνη Κώστας Σημίτης, του οποίου στενοί συνεργάτες και προσωπικές επιλογές ήταν οι δύο πολιτικοί. Οπως πάνδημη απορία είναι γιατί δεν γίνεται επιτέλους ουσιαστικός έλεγχος και καταλογισμός ευθυνών για το απίστευτο πάρτυ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και για το μέγα σκάνδαλο του χρηματιστηρίου…
Η ΕΚΤΑΣΗ της διαφθοράς στον δημόσιο βίο είναι τόση ώστε η εισαγγελέας Πόπη Παπανδρέου στο πόρισμά της για την υπόθεση Καρούζου, που δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα μας, δικαιολογεί την πρόσφατη σύλληψη της συζύγου και συνεργάτιδάς του Ρεβέκκας Σκαφτούρα λέγοντας ότι φοβάται τις σχέσεις του ζεύγους με «υψηλόβαθμους παράγοντες της χώρας», που θα μπορούσαν να συνδράμουν στη διακίνηση και απόκρυψη των τεράστιων χρηματικών ποσών που έχει μεταφέρει η συμμορία στο εξωτερικό, αλλά και στη συσκότιση ή έστω στην επιβράδυνση των δικαστικών ερευνών. Και βέβαια έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον οι αναφορές της γενναίας δικαστικού στις σημαντικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην άκαρπη μέχρι σήμερα προσπάθειά της να ανοίξει τραπεζικούς λογαριασμούς και offshore, προκειμένου να διαπιστωθεί πού κατέληξε ο πακτωλός των μαύρων χρημάτων που ξέπλυνε και στη συνέχεια «έκρυψε» σε εξωτικούς προορισμούς η εγκληματική αυτή οργάνωση με τις υψηλές διασυνδέσεις. Μήπως, λοιπόν, είναι επιτέλους τώρα η ώρα να εκφρασθεί πραγματική και ισχυρή πολιτική βούληση για τη διερεύνηση των μεγάλων σκανδάλων των τελευταίων ετών και για την τιμωρία των πρωταγωνιστών τους; Μήπως είναι επιτέλους τώρα η ώρα η πολιτική να διεκδικήσει την αποκατάσταση της χαμένης τιμής της; Αύριο θα είναι αργά…
Via : www.real.gr
