Κατέβηκαν λοιπόν 4.000 μεταλλωρύχοι στην Αθήνα για να υπερασπιστούν τις εξορύξεις χρυσού στις Σκουριές με κεντρικό μήνυμα ‘έμείς είμαστε οι πραγματικοί κάτοικοι’. Το πόσο επωφελείς ή όχι είναι οι διεκδικήσεις τους, είναι αντικείμενο συζήτησης. Το ότι όμως έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα απλά και μόνο επειδή εκφέρονται από ντόπιους στερείται οποιασδήποτε λογικής.
Photo: Newsbeast.gr
Η πραγματική ήττα με τις Σκουριές είναι ότι έχει εδραιωθεί πλέον στο δημόσιο διάλογο (δηλαδή τη δημόσια αντιπαράθεση) και την κοινή συνείδηση ότι ο ντόπιος δεν έχει απλά τον πρώτο λόγο, αλλά τον μόνο λόγο για το μέλλον του ‘τόπου’ του. Ο ντόπιος δεν συμμετέχει στη διαβούλευση, ο ντόπιος συναποφασίζει. Το έννομο συμφέρον οποιουδήποτε έχει κάποια διεκδίκηση περιορίζεται πλέον στην εντοπιότητα. Αυτή έχει αποδειχτεί ο καλύτερος μανδύας για να κρύψει κανείς το ιδιοτελές και συνήθως κοντόφθαλμο συμφέρον του.
Σε μία χώρα που το ενεργειακό μείγμα της χώρας αποφασίζεται από τα συνδικάτα του λιγνίτη και τον εκάστοτε Κουκουλόπουλο της Κοζάνης, που όλο και περισσότεροι νησιώτες διακηρύσσουν την ανάγκη ενεργειακής ανεξαρτησίας του νησιού τους (και ας καούμε οι υπόλοιποι που επιδοτούμε τις ενεργειακές τους ανάγκες που καλύπτονται με πετρέλαιο επί δεκαετίες) που αρκούν λίγοι (ή περισσότεροι) κάτοικοι για να ακυρώσουν ένα αιολικό ή ηλιοθερμικό πάρκο, που δήμαρχοι κατεβάζουν μαύρες σημαίες μέχρι να τους συμφέρει να ανάψουν πράσινο φως, ας μην περιμένουμε προκοπή.
Ας σταματήσουμε λοιπόν αυτό το ‘εμείς για τον τόπο μας’ άλλοθι για να αποκτήσουμε ηθικό προβάδισμα στις διεκδικήσεις μας, κακό κάνει σε όλους και πρωτίστως στον πραγματικό ρόλο των τοπικών κοινωνιών (διαβούλευση, συμμετοχή, έλεγχος) σε οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα.
Μαζί βράζουμε στο καζάνι και μόνο μαζί θα βγούμε από αυτό. Θα χρειαστεί να δούμε και λίγο το κοινό καλό όμως, όχι μόνο το τοπικό συμφέρον.
Via : oikolopaidia.gr
