του Σ. Καπάκου
Το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος θα δοθεί για την ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων, είπε ο πρωθυπουργός στην συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Είναι να απορεί κανείς με τη δήλωση αυτή του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος εμφανίζεται να μην γνωρίζει τι έχει υπογράψει με την τρόικα.
Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι όρος για να πληρωθούν οι δανειστές, όχι για να ενισχυθούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Δηλαδή στις προϋποθέσεις, που απαιτούνται προκειμένου να καταστεί το χρέος βιώσιμο, άλλο αν δεν θα καταστεί, είναι τα πλεονάσματα της τάξης των 4%-4,5% του ΑΕΠ ετησίως για να πληρώνονται από αυτά οι δανειστές και ταυτόχρονα ρυθμοί ανάπτυξης πάνω από 3% ετησίως έτσι ώστε να ενισχύονται τα έσοδα και να μειώνεται το χρέος ως προς το ΑΕΠ. Ακόμη κι αν κάνουμε μια αφαίρεση παραβλέποντας τις κατακλυσμιαίες επιπτώσεις από τις μνημονιακές πολιτικές, και πάλι το πρόγραμμα της επεκτατικής λιτότητας δεν βγαίνει, καθώς έχει υπερβολικές προϋποθέσεις σε ό,τι αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα και την ανάπτυξη, προκειμένου να καταστεί το χρέος βιώσιμο και να φτάσει το 120% το 2020. Ακόμη και το ΔΝΤ προβλέπει ό,τι αν ο ρυθμός ανάπτυξης υπολείπεται κατά μία εκατοστιαία μονάδα του στόχου, που έχει τεθεί κοντά στο 4%, τότε το χρέος θα προσεγγίζει το 134% το 2020.
Και το ερώτημα είναι: Είπε μια κουβέντα παραπάνω ο πρωθυπουργός μέσα στον οίστρο του περί επιτυχούς προγράμματος, μια πομφόλυγα, κοινώς μια αερολογία, ή γνωρίζει κάτι περισσότερο και το κρατά μυστικό;
Ας κάνουμε όμως μια υπόθεση εργασίας: ότι οι δανειστές μετά τις γερμανικές εκλογές θα ανοίξουν τον δρόμο για την απομείωση του ελληνικού χρέους χωρίς ενδεχομένως κούρεμα -υπάρχουν τρόποι γι’ αυτό- και την αποπληρωμή του μετά το 2030. Είναι δυνατή μια τέτοια προοπτική; Βεβαίως και είναι. Αυτή είναι η πιθανότερη εκδοχή, γιατί επιτρέπει στις κυβερνήσεις να υποστηρίζουν ότι δήθεν δεν έχασαν χρήματα από τα δανεικά, ενώ ταυτόχρονα «δένουν» την ελληνική κυβέρνηση στην εφαρμογή της λιτότητας.
Και σε αυτή την περίπτωση πάντως δυνατότητα ενίσχυσης των χαμηλοσυνταξιούχων, που είναι το 60% του συνόλου, δεν υπάρχει πέραν κάποιας ίσως συμβολικού χαρακτήρα. Και αυτό γιατί το κονδύλι για τις συντάξεις ως ποσοστό επί του ΑΕΠ μειώνεται -υπάρχει και αυτή η δέσμευση στο Μνημόνιο-, ενώ μόνο μια έκρηξη του ΑΕΠ, πράγμα λίγο πιθανό, θα μπορούσε να συγκρατήσει τις αποδοχές των συνταξιούχων. Επομένως, ακόμη κι αν γνωρίζει ή ελπίζει ο πρωθυπουργός στην πιθανή απομείωση του χρέους, η υπόσχεση προς τους χαμηλοσυνταξιούχους είναι κενή περιεχομένου.
Via : www.avgi.gr
