του Μανώλη Τζερέτα
Και ένα προεκλογικό σχόλιο για τα δικά μας :με αφορμή την αποχώρηση των 111 συντρόφων και την στήριξη στον Σύριζα.Εκ των προτέρων ξεκαθαρίζω ότι τρέφω σεβασμό για την πορεία των περισσοτέρων στην Ανανεωτική Αριστερά απλά έχω εντυπωσιαστεί για την ανάγκη προβολής της αποχώρησης και της άμεσης συμμετοχής ορισμένων, στα ψηφοδέλτια του Σύριζα ,χωρίς να υπάρχει καμιά αυτοκριτική για τις ευθύνες του καθενός για την εξέλιξη που είχε το εγχείρημα της ΔΗΜ.ΑΡ..Η αλλοίωση των χαρακτηριστικών και των ιδρυτικών αρχών στην οποία αναφέρεται η ανακοίνωση έχει συντελεστεί από την συμμετοχή στην τρικομματική του 2012 και ορισμένοι από τους υπογράφοντες τότε σιώπησαν ,οι προβληματικές εσωτερικές λειτουργίες και η αποτυχία να γίνει κόμμα των μελών έχουν παρελθόν ,ας θυμηθούμε πως πάρθηκαν οι αποφάσεις της συμμετοχής και της απομάκρυνσης από την κυβέρνηση ή τις διαγραφές από την Κ.Ο. (Βουδούρης,Μουτσινάς,Ψαριανός).Σε ότι αφορά τον νέο πρόεδρο ,η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν έχει ανάγκη από μια ηγεσία που θα λειτουργεί όπως η προηγούμενη με αποφάσεις οι οποίες έχουν πρόβλημα καταστατικής νομιμοποίησης,αλλά μια ηγεσία που θα έπρεπε να έχει ανοίξει τις διαδικασίες για την μετεξέλιξη του κόμματος ώστε να εκφραστεί ξανά ο χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς της Πολιτικής Οικολογίας και των δυνάμεων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού .Αυτή η διαδικασία δεν έχει σχέση με μια συγκόλληση κορυφής που εκ των πραγμάτων έφερε τα μισά μέλη απέναντι στους υπόλοιπους και η μορφή της αντιπαράθεσης, δεν τιμά πλέον κανέναν.
