Γράφει :Σάββας Ξανθόπουλος
Στην Άγκυρα βρέθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε πέντε μήνες η γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ σε μια εναγώνια προσπάθεια να πείσει μέσω διαβουλεύσεων και παζαριών, την Τουρκία, να υλοποιήσει τα μέτρα που είχε συμφωνήσει για τον περιορισμό των προσφυγικών ροών, παίρνοντας σε αντάλλαγμα μεγάλη οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε.
Ωστόσο, είναι καιρός που η Άγκυρα έχει διαμηνύσειότι τα 3 δις. ευρώ που προσφέρονται στην Τουρκία από την ΕΕ ως έκτακτη αρωγή για το προσφυγικό δεν είναι αρκετά. Επίσης, όπως δείχνουν τα πράγματα η Τουρκία πρόκειται να ζητήσει επιπλέον ανταλλάγματα για την βοήθειά που καλείται να προσφέρει, όπως για παράδειγμα το γνωστό αίτημα της για χαλάρωση των προϋποθέσεων έκδοσης βίζας για τους Τούρκους που ταξιδεύουν στην Ε.Ε.. Το εν λόγω αίτημα είναι πολύ πιθανόν να γίνει δεκτό παρά τις αντιστάσεις που προβάλουν διάφοροι Ευρωπαίοι.
Με τη σειρά τους πολλές ευρωπαϊκές χώρες επικρίνουν την Τουρκία λέγοντας ότι δεν ανταποκρίνεται στην δέσμευσή της για αποτελεσματικότερη προστασία των συνόρων της.
Η πτώση δημοτικότητας της Μέρκελ
Η γερμανίδα καγκελάριος έχει δεχθεί ειδικά το τελευταίο διάστημα, την έντονη κριτική συντηρητικών κύκλων της ΕΕ και της Γερμανίας για τη στάση της στο προσφυγικό. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των πολιτικών αναλυτών το συντριπτικό ποσοστό της τάξης του 81% των Γερμανών θεωρεί πως οι χειρισμοί του Βερολίνου πάνω στο προσφυγικό ζήτημα δείχνουν ότι έχει χαθεί ο έλεγχος της κατάστασης, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την πτώση της δημοτικότητας της γερμανίδας καγκελαρίου κατά 12% μέσα στον τελευταίο μήνα.
Φυσικά, αυτή η πτώση δημοτικότητας δεν έγινε μόνο τον τελευταίο μήνα. Από τη στιγμή που τον περασμένο Σεπτέμβριο η Άγκελα Μέρκελ αποφάσισε να ανοίξει τα γερμανικά σύνορα και να επιτρέψει την είσοδο σε χιλιάδες πρόσφυγες, άρχισε να αντιμετωπίζει αντιρρήσεις και τη δυσαρέσκεια από το αδελφό κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU), το οποίο την κατηγορεί ότι στέλνει λάθος μηνύματα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Στην αρχή, η δημοτικότητα της κ. Μέρκελ δεν είχε μειωθεί σε ανησυχητικό βαθμό. Από τον Σεπτέμβριο όμως και μετά, κανένας χειρισμός δεν έχει καταφέρει να την επαναφέρει στο υψηλό ποσοστό που βρισκόταν προηγουμένως. Αντίθετα, όσο βαθαίνει η προσφυγική κρίση, πέφτει και η δημοτικότητα της.
Όλα τα παραπάνω, δείχνουν πως η καγκελάριος πληρώνει ένα βαρύ πολιτικό κόστος για τις αποφάσεις της στο προσφυγικό. Αυτή η στάση δίνει την ευκαιρία στους «καλοπροαίρετους» να την χαρακτηρίσουν ως την αυθεντική προοδευτική φωνή που μένει πιστή στις ευρωπαϊκές αξίες και καλωσορίζει του κατατρεγμένους και τα θύματα του πολέμου και της φτώχειας. Από την άλλη, εγείρει πολλά ερωτήματα η αλλαγή πλεύσης που πραγματοποίησε, καθώς ήταν εκείνη που έκανε την Reem, μια 14χρονή κοπέλα από τη Συρία, να κλάψει, όταν της ανακοίνωνε ότι ο πολιτικός ρεαλισμός επιβάλει την απέλαση των γονέων της.
Η αλήθεια πίσω από το «προσφυγικό άνοιγμα» της Μέρκελ
Όπως συμβαίνει συνήθως στην πολιτική, πίσω από τις αποφάσεις κρύβονται πάντα συμφέροντα. Αυτό μας αποδεικνύουν οι αυξανόμενες εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες, η Γερμανία και πολλές χώρες της Ευρώπης στερεύουν από εργατικά χέρια καθώς πληθαίνουν οι συνταξιούχοι. Η κατάσταση αυτή, αποτυπώνει την πραγματική εικόνα για το κρύβεται πίσω από την απόφαση της κ. Μέρκελ να δεχθεί την εγκατάσταση μορφωμένων και με εξειδικευμένες γνώσεις, μεταναστών από την Συρία κατά κύριο λόγο.
Οι παραπάνω εκτιμήσεις δεν προέρχονται από κάποια ΜΚΟ ή οργανώσεις που υποστηρίζουν τους μετανάστες, αλλά στηρίζονται σε επιστημονικές έρευνες συστημικών θεσμικών και κοινωνικών φορέων. Τράπεζες όπως η Deutsche Bank, σύμβουλοι επενδύσεων σαν τον Oxford Economics, και ΜΜΕ όπως το Der Spiegel, οι Financial Times και η Washington Post άρχισαν να δημοσιεύουν σχεδόν κάθε μέρα αναβαθμισμένες εκτιμήσεις για το πώς και κατά πόσο οι πρόσφυγες θα ενισχύσουν τη γερμανική και την ευρωπαϊκή οικονομία.
Σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις, η είσοδος 800.000 μεταναστών στη Γερμανία μέχρι τον Οκτώβριο του 2015, αναμενόταν να αυξήσει το ΑΕΠ της χώρας κατά 2.3 δις. δολάρια. Ο αριθμός των μεταναστών όμως που χρειάζεται για να κρατηθεί η γερμανική οικονομία στο σημερινά επίπεδα, είναι πολύ μεγαλύτερος. Αυτό συμβαίνει γιατί πίσω από κάθε αναπτυσσόμενη οικονομία κρύβεται η διαρκής αύξηση του εργαζομένου πληθυσμού. Αυτή τη στιγμή όμως ο αριθμός των Γερμανών που αποτελούν ικανά εργατικά χέρια μειώνεται και η αναλογία συνταξιούχων προς εργαζομένους αυξάνεται. Έτσι, επειδή οι φορολογικές εισφορές μειώνονται και τα ασφαλιστικά ταμεία αδειάζουν ενώ χρειάζονται όλο και περισσότερες εισροές, στερεύει αργά αλλά σταθερά η γερμανική οικονομία.
Χαρακτηριστική είναι η στάση του προέδρου γερμανικού συνδέσμου εργοδοτών Ίνγκο Κράμερ που θεωρεί «ευλογία τους μετανάστες που φτάνουν στη Γερμανία».
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Γερμανία ισχύει αναλογικά σε όλη την Ευρώπη, καθώς μελέτες εκτιμούν ότι ο πληθυσμός της Ευρώπης αναμένεται από τα 450 εκατομμύρια να πέσει σε 310 μέχρι το 2050. Αυτό δείχνει ότι η Γηραιά Ήπειρος όντως γερνάει και έχει ανάγκη επειγόντως νέο πληθυσμό τόσο σε εργατικά χέρια, όσο και σε εκπαιδευμένο προσωπικό.
Για πολλούς το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ανάγκη εισροής νέου αίματος μεταναστών-ως φτηνού εργατικού δυναμικού στην ΕΕ. Το μείζον πρόβλημα έγκειται στο πολιτισμικό περιβάλλον από τον οποίο προέρχονται. Η συντριπτική πλειοψηφία προέρχεται από ισλαμικές χώρες, γεγονός που διεγείρει τα υπερσυντηρητικά-ρατσιστικά αντανακλαστικά αρκετών, όπως δείχνει η άνοδος ακροδεξιών, ξενοφβικών αντισιλαμικών κινημάτων στην Ευρώπη, με κορυφαίο παράδειγμα το γερμανικό PEGIDA, με έδρα τη Λειψία. Ολοι αυτοί, ζητούν να μείνουν έξω από την Ευρώπη φρούριο με τους φράχτες ή να απελαθούν οι ξένοι, φέροντας την ΕΕ αντιμέτωπη με τις αρχές της ίδρυσής της και την πάγια θέση της υπέρ της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η βαθιά προσφυγική κρίση δείχνει το πραγματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αυτό της εκμετάλλευσης των αδυνάτων, του ρατσισμού και μιας αντίληψης που βλέπει όλους τους άλλους σαν ανελεύθερους και κατώτερους. Τελικά το μόνο που μπορεί να τους ενώσει όλους αυτούς, είναι τα κοινά οικονομικά συμφέροντα. Μόνο σ΄αυτή την Ευρώπη των συμφερόντων και όχι των κοινών αρχών, την Ευρώπη που αναζητά φτηνά εργατικά χέρια για εκμετάλλευση, πολιτικοί όπως η Άνγκελα Μέρκελ μπορούν να θεωρηθούν προστάτες των μεταναστών και των κατατρεγμένων.
Via : www.presspublica.gr
