του Γιώργου Λακόπουλου
Τι κρίμα. Δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό, το θέαμα που εμφάνισαν χθες το βράδυ οι δύο κυβερνητικοί εταίροι του Αντώνη Σαμαρά. Όχι μόνο γιατί δεν βρήκαν να πουν δυο θερμά λόγια συμπαράστασης σε ανθρώπους που απολύθηκαν εν ψυχρώ, σαν να υποδήλωναν ότι συμφωνούν με το σκεπτικό Κεδίκογλου. Όχι μόνο γιατί -αντί να δείχνουν οργισμένοι με αυτό που έγινε με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, από την «ομάδα Σαμαρά»- έδειχναν φοβισμένοι και αδύναμοι να το χειριστούν. Όχι γιατί δεν διανοήθηκαν να αποδοκιμάσουν το ύφος του κυβερνητικού εκπροσώπου στο διαβόητο διάγγελμά του.
Το λυπηρό του πράγματος αναδεικνύεται από το ύφος ικέτη που είχαν και οι δυο απέναντι στον Πρωθυπουργό. Από αυτό καθεαυτό το αίτημα που διατύπωσαν δημοσίως διαδοχικά, πρώτα ο Κουβέλης και εν συνεχεία ο Βενιζέλος: να συναντηθούν μαζί του. Περί αιτήματος επρόκειτο – «δεόντως χαρτοσεσημασμένου», που έλεγαν παλαιότερα. Δεν το αξίωσαν, δεν ήταν απαίτηση. Τον παρακαλούν, είναι έκκληση! Τον εκλιπαρούν να τους δεχθεί για να συζητήσουν!
Να συζητήσουν ποιο πράγμα; Ό,τι ήταν να πει ο Σαμαράς το είπε – πολύ καθαρά, μάλιστα. Δεν τους έλαβε υπόψη πριν κλείσει την ΕΡΤ, είναι δυνατόν να τους λάβει εκ των υστέρων; Άλλωστε, για να μην υπάρχει αμφιβολία, τα επανέλαβε και χθες με τρόπο που αναδείκνυε την επιλογή του να τους αγνοεί – στην ουσία να τους υποτιμά. Και προηγουμένως έβαλε τον εκπρόσωπό του να τους εκθέσει: κοινοποίησε ότι ήξεραν και παράξεραν τι σκόπευε να κάνει και δεν φρόντισαν να αποτρέψουν.
Αντίθετα, τον διευκόλυναν κρατώντας το μυστικό από τα κόμματά τους και την κοινή γνώμη. Ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Κουβέλης σήμαναν συναγερμό γι’ αυτό που επρόκειτο να γίνει. Κινήθηκαν με τον τρόπο που τους υπέδειξε ο Σαμαράς: σαν έμπιστοί του!
Εκ των υστέρων λένε ότι θέλουν να συζητήσουν την αναδιοργάνωση της δημόσιας τηλεόρασης, «με την ΕΡΤ ανοικτή». Προσοχή: δεν ζητούν να συναντηθούν με τον Πρωθυπουργό με την ΕΡΤ ανοικτή! Για τη συζήτηση που θα γίνει περί της αναδιοργάνωσης μιλούν. Γιατί, όμως, την παράμετρο του ανοίγματος δεν τη θέτουν επί της συνάντησης, αλλά απλώς επί της αναδιοργάνωσης;
Άραγε, αυτοί οι δυο πολιτικοί, στους οποίους τα κόμματα τους ανέθεσαν την ηγεσία, δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Σαμαράς τους οδηγεί στην πλήρη απαξίωση; Δεν ενοχλούνται όταν οι ίδιοι εκλιπαρούν να τον συναντήσουν και αυτός την ίδια στιγμή μιλάει δημοσίως για το θέμα της ΕΡΤ σαν να μην υπάρχουν ούτε οι ίδιοι ούτε το αίτημά τους; Δεν αισθάνονται μειωμένοι όταν ο Πρωθυπουργός δεν καταδέχεται ούτε καν να απαντήσει ο ίδιος και βάζει «κυβερνητικές πηγές» να απαντήσουν ότι η συζήτηση έγινε ήδη και πως ό,τι έχει να τους πει το είπε; Δεν νιώθουν τίποτε όταν το ύφος των ανθρώπων της ΝΔ απέναντί τους είναι του στυλ «εμείς κάνουμε αυτό που νομίζουμε και αν σας αρέσει»;
Αισθάνονται, άραγε, ότι είναι συμπεριφορά πολιτικών ηγετών αυτή; Είναι στάση δημοσιών ανδρών που ηγούνται κόμματων με συγκεκριμένη ιστορική και αγωνιστική διαδρομή, με συγκεκριμένες ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές, με συγκεκριμένες διαφορές με τη Δεξιά; Εκτός αν όλα αυτά αποφάσισαν να τα καταργήσουν – οπότε καλύτερα να το πουν ευθέως.
Δεν σκέφτονται, άραγε, πού οδηγούνται και πού οδηγούν; Ποιο κακό προηγούμενο δημιουργείται; Αφού ο Σαμαράς δεν τους λαμβάνει υπόψη του σήμερα με την ΕΡΤ, γιατί θα τους λάβει αύριο, με οτιδήποτε άλλο; Ποιον πίστευαν ότι θα έπειθαν όταν έλεγαν ότι δεν θα ρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά τώρα, αλλά θα τη ρίξουν στο μέλλον -όταν θα έχει επιβάλει αυτό που θέλει και θα έχει δημιουργήσει την ΕΡΤ που θέλει- αρνούμενοι να επικυρώσουν την ΠΝΠ;
Πόσο δύσκολο τους είναι να πουν στον Σαμαρά ότι δεν τον στηρίζουν όσο δεν παίρνει πίσω το κλείσιμο της ΕΡΤ; Γιατί αυτά τα κόλπα είναι έξω από τη συμφωνία συνεργασίας που έκαναν πέρυσι. Δεν έχουν καμία σχέση με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του, βάσει των οποίων του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης; Και ας πάρει ο ίδιος την ευθύνη να ρίξει την κυβέρνησή του. Και καλά ο Βενιζέλος, προφανώς φοβάται ότι αν προκύψουν εκλογές θα καταβαραθρωθεί το ΠΑΣΟΚ και την επόμενη δεν θα στέκεται στην ηγεσία. Αλλά ο Κουβέλης τι φοβάται; Τι είναι αυτό που κάνει έναν πολιτικό, τον οποίο ο κόσμος γνώριζε ως ευπρεπή και σώφρονα, να θέτει τον εαυτό του στο έλεος της ηγετικής ομάδας της ΝΔ που παίζει τα παιχνίδια της; Πώς θα απολογηθεί αύριο στους ανθρώπους που του εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους, ακριβώς για να τη διαχειριστεί με αξιοπρέπεια, που δεν μπορούσε να τους εγγυηθεί το ΠΑΣΟΚ από το οποίο προέρχονται οι περισσότεροι;
Συμπέρασμα: Ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης είναι σημαντικοί πολιτικοί και, ενδεχομένως, έχουν καλές προθέσεις. Αλλά σε αυτή την περίπτωση αποδείχτηκαν κατώτεροι του ρόλου τους – όπως θα τον περίμεναν κανείς ως επικεφαλής των συγκεκριμένων κομμάτων. Ατύχησαν στους χειρισμούς, οι οποίοι δεν αντιστοιχούν στο αίσθημα της εκλογικής βάσης τους. Δεν αντέδρασαν με την ευθύνη των πολιτικών που συμπράττουν με τη ΝΔ για να βγει η χώρα από την κρίση και μόνο. Ίσως είναι αυτό το λάθος απόρροια του αρχικού λάθους να μείνουν αμφότεροι εκτός κυβέρνησης. Η ουσία είναι ότι στην υπόθεση ΕΡΤ επέτρεψαν το στραπατσάρισμά τους. Και αυτό, εκτός από τους ίδιους, βλάπτει και τα κόμματά τους – ιδίως το ΠΑΣΟΚ.
Συνεπώς, το μόνο που απομένει, είναι να σκεφτούν τον δρόμο της παραίτησης. Να εξετάσουν μήπως είναι καλύτερα να θέσουν τον εαυτό τους στη διάθεση των κομμάτων τους. Δεν πρόκειται να τεθεί σε κίνδυνο η κυβερνητική σταθερότητα, ούτε να υπάρξει πολιτική αστάθεια, αν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αλλάξουν επικεφαλής. Αντίθετα, θα λυτρωθούν οι ίδιοι, θα λυτρώσουν και τα κόμματά τους. Δεν είναι ντροπή να φεύγεις, όταν κάνεις λάθη. Ο ίδιος ο Βενιζέλος δεν επαινούσε την παραίτηση Παπανδρέου όταν τα έκανε θάλασσα;
Ε, ποιο κύρος θα συνεχίσουν, άλλωστε; Και ποια τύχη τους επιφυλάσσεται στις εκλογές; Ίσως με νέες ηγεσίες και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ να έχουν καλύτερη μοίρα. Κυρίως το ΠΑΣΟΚ. Η ίδια η λειτουργία της κυβέρνησης να γίνει καλύτερη και αποδοτικότερη, με άλλους επικεφαλής στα δυο κόμματα – άρα και η πορεία εξόδου από την κρίση να γίνει ασφαλέστερη. Γιατί θα καταστεί εφικτή η ανανέωση της τρικομματικής συμφωνίας σε νέα βάση.
Σε κάθε περίπτωση, με νέα πρόσωπα στην κορυφή των δυο κομμάτων, δεν θα επαναληφθεί η εικόνα που είδαμε αυτές τις ημέρες, με τον Σαμαρά από τη μια, τον Βενιζέλο και Κουβέλη από την άλλη. Μια εικόνα που δεν θα ξεχαστεί εύκολα. Γιατί οι ίδιοι, με τη στάση τους, τη χρωμάτισαν με έναν τρόπο που θυμίζει ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από τον δήμιο: ο βοηθός του!
Via : www.protagon.gr
