του Αρη Τόλιου
Η Βίκυ Σταμάτη εντοπίστηκε σε εκκλησία στο Χαϊδάρι και αναμένεται να επιστρέψει στο ψυχιατρείο.
«Η Βίκυ Σταμάτη ήξερε και ξόδευε παράνομα λεφτά. Χέστε μας λοιπόν με τις ηθικολογίες σας και τις ψευτοευαισθησίες σας, πρόβατα». Είναι ένα από τα χιλιάδες σχόλια που διαβάσαμε στο διαδικτυακό Κολοσσαίο που στήθηκε για την κ. Βίκυ Σταμάτη, μετά την απόδρασή της από το Δρομοκαΐτειο. Ε, λοιπόν, έχει τα δίκια του ο «μάγκας» νεοέλληνας. Ας δούμε την περίπτωση αυτή πέρα από τις ηθικολογίες και τις ψευτοευαισθησίες. Ψυχρά, όπως οφείλει να κρίνει και να αποφασίζει η Δικαιοσύνη. Σαν καθρέφτη της σχέσης των νεοελλήνων με τον νομικό πολιτισμό, τις αξίες του, τα έθιμά του. Ας κοιταχτούμε. Πότε συναντηθήκαμε με τη βαθύτερη αίσθηση του διαφωτισμού, το δέος απέναντι στην ανθρώπινη ζωή, τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά του.
Δημιουργήσαμε, μέσα από αγώνες αιώνων, κανόνες για να μπορούμε να συμβιώνουμε ως ζώα με διανοητική υπεροχή. Ψυχρά λοιπόν, βάσει αυτών των κανόνων, ας μιλήσουμε για το πώς αντιμετωπίζουμε μια γυναίκα, που δεν έχει ακόμη δικαστεί. Η Δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί για τον ρόλο της σε αυτή την υπόθεση. Ας αναρωτηθούμε πόσο μεγαλείο κρύβει η αρχή «αθώος μέχρι αποδείξεως…» και πώς η βαθύτερη έννοια της δικαιοσύνης συνθλίβεται κάτω από τη μισερή, μνησίκακη, οργισμένη «αγανάκτησή» μας.
Όσα διαβάσαμε στο διαδίκτυο πρέπει πραγματικά να μας τρομάξουν για ό,τι είμαστε. Τι είναι αυτό που μπορεί να οδηγεί σε συλλογική ανθρωποφαγία και βαρβαρότητα; Τι στο διάολο κάνει μεγάλο τμήμα αυτής της εκτροχιασμένης κοινωνίας να σπαρταρίσει από ευαισθησία για την αποφυλάκιση ενός «σίριαλ κίλερ», του Σάββα Ξηρού (πολύ καλά κάνει μάλιστα, έχει δικαιώματα και αυτός) ενώ παράγει τόσο αντιαισθητική ποσότητα περιφρόνησης και μίσους για μια γυναίκα, που με ιατρικές γνωμοδοτήσεις είναι ασθενής, ψυχικά διαταραγμένη.
Είναι καθρέφτης και για τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Δεν έχω ακούσει σοβαρό νομικό να μην επισημαίνει ότι στην περίπτωση της κ. Σταμάτη εξαντλήθηκε όλη η αυστηρότητα. Μήπως είναι καιρός λοιπόν να θέσουμε το δάχτυλο «επί τον τύπον των ήλων», μέρες που έρχονται, και να κρίνουμε, επιτέλους, αν και πόσο η Δικαιοσύνη αντί να λειτουργεί με δεμένα μάτια, έχει μόνο ανοικτά αυτιά. Επηρεάζονται αποφάσεις της από την κοινωνική ατμόσφαιρα και μάλιστα από την αποπνικτική δηλητηριώδη ατμόσφαιρα που ζήσαμε τις τελευταίες ώρες.
Είναι χρήσιμο να κοιταχτούμε στον καθρέφτη που δημιούργησε η περιπέτεια της κ. Σταμάτη. Ίσως αντιληφθούμε ότι της οικονομικής κρίσης προηγήθηκε η πνευματική, πολιτισμική μας χρεοκοπία και σταθούμε απέναντι στη σημερινή θυμωμένη, αγενή, απαίδευτη, εξαχρειωμένη Ελλάδα με γενναιότητα. Ίσως έτσι βρούμε δρόμους επιστροφής στο σημείο από το οποίο αρχίζουν οι κανονικές χώρες…
Via : www.protagon.gr
