του Νίκου Ξυδάκη
H χθεσινή καταψήφιση της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία από το Βρετανικό Κοινοβούλιο, με 285 έναντι 272 ψήφων, είναι μια μεγάλη στιγμή για την ιστορία του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας, και προέρχεται ακριβώς από το παλαιότερο εν λειτουργία νομοθετικό σώμα στον κόσμο. Η σημασία της απόφασης είναι πολλαπλή. Καταρχάς υπενθυμίζει στις δημοκρατικές πολιτείες την απαραβίαστη ουσία της λαϊκής κυριαρχίας, όπως αυτή εκφράζεται μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων· ταυτοχρόνως υπενθυμίζει την υποχρέωση και την ικανότητα των αιρετών αντιπροσώπων να εκφράζουν την λαϊκή βούληση. Η τροχοπέδη, τέλος, του Κοινοβουλίου στην εκφρασμένη φιλοπόλεμη βούληση του πρωθυπουργού Ντ. Κάμερον, εκφράζει με τον πιο διδακτικό τρόπο την αξία της διάκρισης των εξουσιών, δηλαδή του θεμελίου της δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Η συνετή και γενναία απόφαση των Βρετανών βουλευτών, οι οποίοι δεν αφέθηκαν να παρασυρθούν όπως προ ετών από τον ψευδολογήσαντα Τόνι Μπλαιρ, επηρεάζει όχι μόνο τις κινήσεις του πρωθυπουργού Κάμερον, αλλά και τις κινήσεις της Αμερικανικής Δημοκρατίας, όπου ήδη βουλευτές καλούν τον Λευκό Οίκο να μην αγνοήσει το Κογκρέσο. Αλλωστε ο διστακτικός καταρχάς, και κατόπιν αυτοπαγιδευθείς Πρόεδρος Ομπάμα μόνο πολιτικά και διπλωματικά κέρδη θα αποκομίσει μη εμπλεκόμενος. Η απόφαση της Βουλής των Κοινοτήτων επηρεάζει δηλαδή όλο το φάσμα των δυτικών χωρών που είναι έτοιμες να επέμβουν στρατιωτικά στη Συρία.
Ετι περαιτέρω, η απόφαση σηματοδοτεί ιστορικά την αφύπνιση των νομοθετικών σωμάτων, ιδίως σε μια περίοδο όπου στην Ευρώπη τα κοινοβούλια, εθνικά και ευρωπαϊκό, συνήθισαν να υποτάσσονται στον βολονταρισμό των κυβερνήσεων ― ακόμη και σε μη εκλεγμένους ηγέτες, όπως συνέβη το 2011-12 στην Ελλάδα και στην Ιταλία, υπό το φόβητρο της οικονομικής κρίσης.
Ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης της πολεμικής εμπλοκής, το ιστορικό 285-272 των Βρετανών ενισχύει το δημοκρατικό φρόνημα και τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς πολύ πιο πέρα από το Παλάτι του Γουέστμινστερ.
Via : vlemma.wordpress.com
