Όποια και αν είναι η έκβαση του θρίλερ με τις επιστολικές ψήφους σήμερα, το συμπέρασμα από την προεδρική εκλογή στην Αυστρία είναι ένα: ο πολιτικός χάρτης στην Ευρώπη αλλάζει δραματικά. Πόσω μάλλον εάν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις που θέλουν τον ακροδεξιό Νόρμπερτ Χόφερ να αναδεικνύεται νικητής…
Γράφει ο Αιμίλιος Περδικάρης
Ακόμη και αν ο Χόφερ δεν είναι ο νικητής, η Αυστρία αποτελεί case study για τις εξελίξεις σε μια ενιαία Ευρώπη που αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της με την οικονομική και προσφυγική κρίση και την απειλή του Brexit. Η Αυστρία, από την άλλη, είναι μια χώρα όπου η ακροδεξιά έχει παρελθόν. Τα πρώτα βήματα του εθνικοσοσιαλισμού στο Μεσοπόλεμο ξεκίνησαν από τη Βιέννη. Και παραμένει μια βαθιά συντηρητική κοινωνία, φοβική ως προς το νέο και το ξενόφερτο.
Ο μακαρίτης Γιέργκ Χάιντερ έγραψε τη δική του ιστορία στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, ξεκινώντας ως κυβερνήτης από την επαρχία της Καρινθίας, αφού έφτασε να διεκδικήσει την πρωθυπουργία, με το εθνικιστικό κόμμα να προηγείται στις δημοσκοπήσεις και να συνεργάζεται τελικά με την Κεντροδεξιά.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η Αυστρία, τελούσε υπό το μεγάλο συνασπισμό Σοσιαλδημοκρατών-Λαϊκού Κόμματος και υπό σοσιαλδημοκρατική ηγεσία – τόσο στην προεδρία όσο και στην καγκελαρία. Η Βιέννη θεωρείται ακόμη και σήμερα η πόλη με την καλύτερη ποιότητα ζωής στον κόσμο και η ευημερία είναι δεδομένη.
Πριν από δύο χρόνια, όμως, περπατώντας στην Kärntnerstrasse – την αντίστοιχη Ερμού της Βιέννης – η παρουσία επαιτών και αστέγων ήταν εμφανής, έστω και αν τους μάζευε η Πρόνοια κάθε βράδυ για να πλυθούν, να φάνε και να κοιμηθούν, όπως και η μικροεγκληματικότητα στον υπόγειο σταθμό της Karlsplatz. Τα πράγματα δεν είναι πλέον τόσο ρόδινα για όλους. Η ψαλίδα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς ανοίγει διαρκώς και το προσφυγικό αυξάνει τις εντάσεις σε μια κοινωνία που δεν μοιάζει και η πιο ανοιχτή της Ευρώπης.
Ακόμη και αν ο Χόφερ δεν γίνει πρόεδρος της Αυστρίας, η ακροδεξιά θα έχει καταγράψει το 50%.
Ο Χόφερ θα εκπροσωπεί μια κοινωνία διχασμένη, που ακόμη και αν δεν εμπνέεται απόλυτα από τις ακροδεξιές θέσεις τουλάχιστον βρίσκει καταφύγιο και έκφραση σε αυτές, αποδοκιμάζοντας τα παραδοσιακά κόμματα. Ο Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν, άλλωστε, προέρχεται από τους Πράσινους, πράγμα που σημαίνει ότι οι παραδοσιακές δυνάμεις της Δεξιάς και της Αριστεράς, το Λαϊκό Κόμμα και οι Σοσιαλδημοκράτες, δεν είχαν υποψήφιο για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο β’ γύρο των προεδρικών εκλογών, αποδεικνύοντας ότι κάτι αλλάζει με βίαιο τρόπο. Σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Αυστρία, αφού συμπτωματικά χθες και στη μεταμνημονιακή Κύπρο μπήκαν για πρώτη φορά χρυσαυγίτες στο Κοινοβούλιο…
Via : www.koolnews.gr
