του Δημήτρη Χρήστου
Τι είναι τέλος πάντων αυτή η Κεντροαριστερά που άλλοι προσπαθούν να την ζωγραφίσουν και άλλοι την αφορίζουν χωρίς να την περιγράφουν και πώς να την περιγράψουν, αφού δεν υπάρχει; Κεντροαριστερά θεωρούσαμε με την κλασική έννοια των τελευταίων ετών τη σοσιαλδημοκρατία, όσο σε αυτήν κυριαρχούσαν οι κενσιανές οικονομικές (κυρίως) αντιλήψεις. Αυτού του χαρακτήρα κόμματα δεν υπάρχουν πλέον στη Ευρώπη. Πριν λοιπόν κάνει κανείς απόπειρα να δημιουργήσει ή να ανασυστήσει ένα κόμμα τέτοιου τύπου, δηλαδή με τα παλαιά κλασικά χαρακτηριστικά, πρώτα θα πρέπει να εξηγήσει γιατί η σοσιαλδημοκρατία εξαφανίστηκε ή επί το ακριβέστερο αφομοιώθηκε πλήρως από τον νεοφιλελευθερισμό. Τα παραδείγματα πολλά, από το Βρετανικό Εργατικό Κόμμα και το SPD, μέχρι το ΠΑΣΟΚ, που δεν είναι καν κόμμα, αλλά μια Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης για να βρίσκει δουλειά στην εξουσία η παρέα του Βενιζέλου.
ΑΦΟΡΜΗ για το θέμα είναι οι δηλώσεις του Σπ. Λυκούδη και της ομάδας του (είναι πιο ακριβής όρος από το Μεταρρυθμιστική Τάση) με μακρά θητεία στην ανανεωτική Αριστερά, ο οποίος φεύγει από τη ΔΗΜ.ΑΡ. που μπατάρει -λέει- αριστερά (!) αλλά δεν ξέρει και ποώ ακριβώς να πάει. Ο ίδιος και οι περισσότεροι της ομάδας, προσέτρεξαν να πιάσουν θέσεις στην κίνηση των 58, την οποία είχε ευλογήσει ο Σημίτης. Ο Βενιζέλος κατάφερε να διαλύσει την πρωτοβουλία αυτή (και να αφήσει τη Σώτη ορφανή), αλλά κανένα πρόβλημα. Επέστρεψαν όλοι, σαν να μην τρέχει τίποτα, στο μοτέλ της ΔΗΜ.ΑΡ. Μάλιστα κάποιοι είχαν και το θράσος να θέσουν υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή! Μετά βγήκε στο πολιτικό εμπόριο η κίνηση του Σταύρου Θεοδωράκη. Άντε πάλι η ομάδα να πηγαίνει για επαφές με το νέο σχήμα, το οποίο μάλιστα είναι εντελώς χύμα. Ναι, αλλά κάποιες θεσούλες θα μπορούσαν να σωθούν; Όμως το ρεύμα αυτό, που εκφράστηκε στις ευρωεκλογές, δεν φαίνεται να έχει συνέχεια.
ΤΙ ΜΕΝΕΙ λοιπόν; Όπως είπε ο Σπύρος Λυκούδης (στον Βήμα FM), σε επαφή που είχε πριν τις καλοκαιρινές διακοπές με τον Βενιζέλο κουβέντιασε γενικώς το ζήτημα της συνάντησης των δυνάμεων της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης. «Πιστεύω» -είπε- «ότι χρειάζεται μια πολύ μεγάλη συνάντηση αυτού του τύπου και μπορεί να είναι αφετηρία της ένα ενωτικό, συνθετικό, δημοκρατικό συνέδριο της παράταξης. Μόνο που αν αυτό το συνέδριο θεωρηθεί ότι το εξαγγέλλει ο κ. Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ, με όλο τον σεβασμό (!) που έχω απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στον πρόεδρό του, δεν θα έχει αποτελέσματα και επιτυχία». Και γιατί δεν γίνονται αναφορές στην Κεντροαριστερά, αλλά γενικά σε μια δημοκρατική παράταξη. Έχει -έστω- δημοκρατική κουλτούρα ο Βενιζέλος για να φτιάξει δημοκρατική (άνευ εισαγωγικών) παράταξη χωρίς την παραμικρή δυνατότητα να εκφράσει εθνικού χαρακτήρα συμφέροντα και κοινωνικές δυνάμεις;
ΩΣ ΠΡΟΣ την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και την προσωπική του στάση, ο κ. Λυκούδης σημείωσε ότι «η ψήφος μου έχει σχέση και με το πολιτικό πρόσωπο και με το πολιτικό κλίμα και ό,τι μπορεί να σκεφθεί ένας βουλευτής εκείνη την ώρα. Εκείνο που μπορώ να σας πω είναι πως η άποψή μου είναι ότι η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα (!) και η παρούσα Βουλή μπορεί και πρέπει να εκλέξει Πρόεδρο. Δεν πιστεύω ότι ο τόπος χρειάζεται εκλογές»! Νομίζω πως εδώ λύνονται όλες οι πιθανές παρεξηγήσεις. Ο τόπος καταστρέφεται και μετατρέπεται σε αποικία – οικόπεδο. Μπορεί να κυβερνούν δικτατορικά ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο, μπορεί οι εντολές και τα νομοσχέδια να έρχονται απ’ έξω γραμμένα στα αγγλικά, μπορεί η λαϊκή αποδοχή της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να μην ξεπερνάει σήμερα το 25%, αλλά δεν χρειάζονται εκλογές. Χρειαζόμαστε αυτή τη σταθερότητα! Μέχρι 1.000 αυτοκτονίες τον χρόνο είναι καλά; Ας μην συνεχίσουμε διότι τις απαντήσεις τις δίνει ο λαός. Προς το παρόν, η μόνη απάντηση που οφείλει να δώσει ο κ. Λυκούδης αφορά τη δήλωση του Θ. Μαργαρίτη πως η έδρα που κατέχει, σε περίπτωση που αποχωρήσει από τη ΔΗΜ.ΑΡ. πρέπει να επιστραφεί στο κόμμα, διότι είναι έδρα επικρατείας και εκλέχτηκε χωρίς σταυρό προτίμησης.
Via : www.avgi.gr
