του Απόστολου Διαμαντή
Μια νέα αυταπάτη έχει κυριαρχήσει στις αναλύσεις δημοσιογράφων, πολιτικών και επικοινωνιολόγων: η έννοια της κεντροαριστεράς, η οποία, υποτίθεται, εκφράζει τον μεσαίο χώρο ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ.
Πρόκειται για συλλογισμούς και αναλύσεις εντελώς αφελείς. Οι όροι κεντροαριστερά και κεντροδεξιά δεν έχουν κανέναν απολύτως νόημα όταν χρησιμοποιούνται ως εργαλεία πολιτικής ανάλυσης, ως σταθερές.
Δεν υπάρχει κεντροαριστερά γενικώς και αορίστως, υπάρχει ο χώρος του ΠΑΣΟΚ με τα συγκεκριμένα πολιτικά του χαρακτηριστικά και την ιστορία του, υπάρχει η κομμουνιστική αριστερά, δηλαδή το ΚΚΕ και υπάρχει και η λεγόμενη ανανεωτική αριστερά, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εξαιτίας συγκεκριμένων ιστορικών λόγων, δηλαδή της πτώχευσης της χώρας, υποκατέστησε σε μεγάλο βαθμό το ΠΑΣΟΚ.
Κεντροαριστερά δεν υπάρχει.
Ο όρος αυτός είναι ένα από τα εφευρήματα των επικοινωνιολόγων για να κάνουν ασκήσεις επί χάρτου και να γεμίζουν σελίδες. Το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε επειδή ανέλαβε το έργο της επιβολής του διεθνούς οικονομικού ελέγχου στη χώρα και ο κόσμος του – η μεσαία αστική τάξη, η μικρή ιδιοκτησία, οι αγρότες και οι μισθωτοί του δημοσίου που είχαν ωφεληθεί από την δεκαετία του ΠΑΣΟΚ – υποχρεωτικά μετακινήθηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πολύ έξυπνα και έγκαιρα υιοθέτησε το σύνολο σχεδόν της ρητορικής του ΠΑΣΟΚ: λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη.
Δεν είναι λοιπόν η εμφανής έλλειψη ηγέτη που εμποδίζει την συνένωση των κατακερματισμένων δυνάμεων της δήθεν κεντροαριστεράς, αλλά το γεγονός ότι δεν έχουν καν πολιτική πρόταση. Όποιες προτάσεις και να διατυπώσουν έρχονται δεύτεροι μετά τον Τσίπρα. Το μόνο που τους μένει είναι η κατηγορία περί λαϊκισμού, η οποία είναι εντελώς άσφαιρη. Κανένας δεν αποφασίζει στις εκλογές με βάση ποιος είναι και ποιος δεν είναι λαϊκιστής. Αποφασίζει ζυγίζοντας δύο πράγματα: τη διάθεση να τιμωρήσει αυτόν που τον κορόιδεψε και την προσδοκία ότι η επιλογή του θα του αποφέρει κάποια οφέλη, μείωση φόρων για παράδειγμα. Αν ο πολίτης επέλεγε με βάση ηθικούς όρους, όπως είναι ο όρος λαϊκισμός, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου θα έπρεπε να εξαερωθεί. Αλλά νίκησε.
Επομένως η δήθεν κεντροαριστερά δεν έχει καμία τύχη στις επόμενες εκλογές, ούτε και πρόκειται να βρει τον ηγέτη της. Εάν ο Τσίπρας αποτύχει – πράγμα πιθανότατο – οι πολίτες θα στραφούν κατά κύριο λόγο προς την Νέα Δημοκρατία και δευτερευόντως προς τα άκρα. Στο βαθμό που η κριτική της Φώφης και του Σταύρου έχουν βάση και είναι πειστικές, ενισχύουν την προοπτική της ΝΔ εξ αντικειμένου.
Με λίγα λόγια, λογικά ο Τσίπρας κάνει βόλτες με την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά και τον Ολάντ, διότι αυτός είναι η κεντροαριστερά αυτή τη στιγμή. Εάν χάσει τις εκλογές, η δήθεν κεντροαριστερά θα τις έχει χάσει.
Αυτό είναι και το πιθανότερο ενδεχόμενο, όχι μόνον επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ διέψευσε τις προσδοκίες, αλλά διότι σε όλη την Ευρώπη τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχουν πάρει την κατιούσα διότι ταυτίστηκαν με το ιερατείο των Βρυξελλών και τις τραπεζικές ελίτ και έχουν χάσει την επαφή τους με τον λαϊκό κόσμο.
Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό κλίμα, για να κερδίσει η ελληνική σοσιαλδημοκρατία , δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, τις επόμενες εκλογές, θα πρέπει να γίνουν οικονομικά θαύματα στους επόμενους μήνες.
Αλλά τέτοια θαύματα δεν πρόκειται να γίνουν, διότι στην οικονομία οι εξελίξεις είναι πάντα σχεδόν απολύτως προβλέψιμες ως προς τα θετικά τους και απροσδιόριστες μόνον ως προς την εκδήλωση των κρίσεων. Ξέρουμε ότι σίγουρα δεν θα πάμε καλά για τον επόμενο χρόνο, αλλά δεν ξέρουμε ότι σίγουρα δεν θα φουντάρουμε.
Έτσι ακριβώς έχει η κατάσταση και εκεί στην κεντροαριστερά ας μην ασχολούνται με τον ηγέτη τους, αλλά με την επόμενη διακυβέρνηση της χώρας.
Via : tvxs.gr
